رئیس‌جمهور با مردم سخن می‌گوید

آرمان- مرتضی خبازیان: معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس‌جمهور خبر از سخن گفتن حسن روحانی با مردم داده است. پرویز اسماعیلی در توئیتر خود نوشت: «رئیس‌جمهور دوشنبه شب(۱۵ مرداد) و حدود ساعت۲۱:۴۰ دقیقه از شبکه اول، شبکه خبر و رادیو سراسری به صورت زنده با مردم عزیز ایران گفت‌وگو خواهد کرد. از پاسخ به ترامپ و روابط خارجی، تا ارز و گرانی و راه حل مشکلات اقتصادی؛ نکات تازه‌ای خواهیم شنید». از وقتی که موضوع طرح سوال از رئیس‌جمهور مطرح شد، مهم‌ترین واکنش‌ها در مجلس اتفاق افتاد. برخی اعتقاد داشتند که الان زمان مناسبی برای طرح سوال و کشاندن روحانی به مجلس نیست و عده‌ای هم می‌گفتند که فرصت خوبی است که روحانی به مجلس بیاید و درباره مشکلات با مردم سخن بگوید. قبل داغ شدن این موضوع پیچیدگی فضای سیاسی و اقتصادی و ابهاماتی که در کشور وجود دارد، سخن گفتن روحانی با مردم را به مطالبه‌ای همگانی تبدیل کرد. انرژی این مطالبه چنان قدرتمند بود که خبر رسید روحانی می‌‌خواهد با مردم سخن بگوید، اما صبح همان روز برنامه گفت‌وگو با مردم لغو شد. شاید طرح سوال از روحانی باید در مجلس کلید می‌خورد تا رئیس‌جمهور به این اطمینان برسد که مردم تنها و مهم‌ترین حامیان او بوده و همچنان هستند. شاید طرح سوال در مجلس روحانی را به سخن گفتن با مردم ترغیب کرده است. مهم این است که وقتی رئیس‌جمهور می‌خواهد با مردم حرف بزند، آیا فشاری که او را مقابل دوربین آورده می‌تواند در ادامه رئیس‌جمهور را از قالب همیشگی بیرون آورد و مسائل و مشکلات را شفاف با مردم درمیان بگذارد؟ مثلا موضوع استانداران، موسسات مالی و اعتباری و ضربه شدید به حیثیت نظام بانکی؟
چه کسی خوشحال برمی‌خیزد؟
به نظر می‌رسد که این‌بار ترکیب شرایط سخت ارزی، وضعیت بغرنج بین‌المللی و نزدیکی تحریم‌ها بستری را فراهم کرده و همین روحانی را قانع کرده که صرف نظر از فن بیان و طرح سخنان آرامش‌بخش، با مردم از دریچه‌‌ای نو سخن بگوید. رئیس‌جمهور می‌داند که هر چه وعده بوده قبلا داده است، او می‌داند که مردم از چه ناراحتند و می‌داند نتیجه نظرسنجی‌ها چیست؛ او همه اینها را می‌داند و اگر می‌خواهد باز هم به مردم امیدواری بدهد و از آینده و رفع مشکلات بگوید، اگر می‌خواهد وعده‌ای بدهد، باید این وعده هم ملموس باشد، هم درگیر با زندگی امروز مردم باشد و هم سریع به نتیجه برسد. روحانی باید قراری با خودش بگذارد که بعد از گفت‌وگو با مردم، چه کسی خوشحال خواهد بود؟ آیا مردم با لبخند رضایت به زندگی و دشواری‌های آن برمی‌گردند و خوشحال کسانی خواهند بود که دستی در پس پرده‌ دارند، همان‌ها که در تاریکی نشسته‌اند و روشنایی را می‌پایند، همان‌ها که با یک تصمیم می‌توانند موج نقدینگی را به سوی دلخواه ببرند؟ آیا مردم با رضایت و امید بیشتر به زندگی برمی‌گردند یا افراد رانت‌خوار با این رضایت که اتفاقی نمی‌افتد و در همچنان بر پاشنه‌های قدیمی می‌چرخد به کار خود ادامه خواهند داد؟ نکته آخر اینکه آیا روحانی از این فرصت برای بازگرداند امید به بدنه اجتماعی حامی خود استفاده خواهد کرد؟