روزنامه همدلی
1397/05/21
واکنش‌ها به پیام محسن چاوشی، عجیب است و تامل برانگیز؛ ابراهیم در «ابهام»
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد: شک نکنید تصویب چنین آثاری موجب ورود و برخورد نهادهای دیگر در موضوع میشودمهدی فیضی‌صفت - دوستدارانش عادت کرده بودند به محسن چاوشیِ مجاز. سی و چند ساله های امروز، 15 سال پیش دل توی دل شان نبود برای شنیدن آهنگ هایش، پشت کامپیوترهای پِنتیوم دارشان می نشستند، با اینترنت های قیژ‌‌قیژی، ساعت های شان را می گذاشتند پای دانلودِ آهنگ های خواننده ای که محبوبیتی شگفت انگیز داشت، «نفرین»، «خودکشی ممنوع» و «لنگه کفش» آلبوم های غیر مجازش بودند؛ به زعم خودش «غیر رسمی»، برخلاف بسیاری از هم نسلانش عشقِ دوربین نبود، حتی به زور عکسی از او پیدا می‌کردی در اینترنت، هنوز پوستر مُد بود و جوان ها می خریدند، می زدند به دیوار و کِیف می کردند ولی کسی نمی دانست اصلا چه شکلی است تا عکسش را چاپ کنند، گوشه گیری‌اش بی پایان بود، وقتی «نشکن دلمو» بیرون آمد و آهنگِ هیتِ سال شد، دو جوان شمالی کلیپ دادند و تا مدت ها مردم تصور کردند آنها همان «محسن»های معروفند.
پایانِ غیرمجازی
به سال 1385 رسید، آلبومی جمع کرد متفاوت از سه اثر قبلی اش، صدایش فرق داشت، برچسبِ «دستگاهی» روی حنجره اش بود اما، صدایش را مالِ خودش نمی دانستند، سکب های «دنس»، «ترنس»، «سافت راک» و «پاپ» را ریخت توی آلبومی به نام «متاسفم». می خواست دیگر غیرِ‌مجاز نباشد، افتاد دنبال کارهای مجوز، آشنایی نداشت با راهروهای بی پایانِ ارشاد، کاغذبازی ها خسته اش کرد، ناگهان در میانه های شهریور 85، صدایش پیچید درون کافی نت ها، آن زمان هنوز در هر خانه ای، کامپیوترِ اینترنت دار پیدا نمی‌شد، نوجوان ها و جوان ها پول های شان را جمع می کردند تا ساعتی در «یاهو مسنجر» سیر کنند، کافی نت دارها هم جدیدترین موزیک ها را پخش می کردند برای شان به عنوان آپشن! دوستدارانِ چاوشی ناامید شدند از مجاز شدنش اما او جور دیگری به ماجرا نگاه می کرد.
تاریخ مصرفش می‌گذشت!
«لو رفته»؛ واژه ای عجین با نام محسن چاوشی بود، دیگر تعجب نمی کرد کسی از شنیدن قطعاتی که خواننده اش معتقد بود بدون اجازه اش از درزِ استودیوهای کوچک بیرون آمده. وقتی «متاسفم» بیرون آمد، چاوشی در گفت و گویی اعلام کرد: «آلبومش تاریخ مصرف داشته است». باهوش بود و وقت شناس. می دانست نباید گیر کند پشتِ یک آلبوم. حتی زمانی که ترانه های محبوب «سنتوری» را خواند و نامش را بیش از پیش مطرح کرد، مجاز نبود. سال 1387 بالاخره راهش را به جمع مجازها باز کرد و از زیرِ سایه نام خواننده‌ی زیرزمینی بیرون آمد. باز هم محبوب بود و آلبوم هایش خوب می فروختند، درگیر مجوز نبود و مدیران وزارتخانه هم دوست نداشتند سنگ بیندازند جلوی پای خواننده ای که توانسته نگاه جوان ها را به خودش جلب کند.
آلبومِ اجباری
سال 1391 محسن چاوشی چهره متفاوتی از خود نشان داد؛ آلبومی بیرون آمد با نام «من خود آن سیزدهم»، با اشعاری از شاعران کهن مثل مولانا، وحشی بافقی و شهریار؛ آلبومی که به اصرار و در عبارت بهترش، اجبارِ مدیران تولید شد تا پیش درآمدی باشد بر آغازِ مجازش. قرار بود پیش از «یک شاخه نیلوفر» منتشر شود ولی چهار سال بعد و با تنظیم هایی جدید ارائه شد. یک سال بعدش آهنگی داد به نام «به رقص آ». گفتند برای پیروزی رئیس جمهور وقت خوانده اما نه تایید کرد و نه تکذیب، در بحرانی ترین شرایط هم ژست سلبریتی های معترض را نگرفت و هر از گاهی شعری از مولانا می گذاشت در اینستاگرامش.
«ابراهیم» در حاشیه
حالا دو سال گذشته از آخرین آلبومش، در این مدت تک آهنگ داد، برای «شهرزاد» خواند و صدایش را روی تیتراژ فیلم و سریال هم گذاشت، مدتی است می خواهد «ابراهیم» را منتشر کند ولی ظاهرا هر چه زده، به درِ بسته خورده. یک دفعه متنی بلند در کانال تلگرامی و اینستاگرامش گذاشت: «... نظر به پیگیری های مکرر تهیه کننده و مدیر اجرایی آلبوم «ابراهیم» تا این لحظه موفق به دریافت مجوزات از وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی نشدیم. با توجه به وقفه طولانی مدت و احترام به مخاطبینم و جهت دلگرمی این روزهای سخت به اتفاق تهیه کننده تصمیم به انتشار آلبوم در مرداد ماه گرفتیم. بدیهی است که تا تاریخ بیستم مرداد ماه مثل ۹ ماه پیش منتظر می مانیم در غیر این‌صورت با احترام تقدیم خواهد شد.» پیامش بوی تهدید می داد، انگار غیر مستقیم می گفت اگر مجوز ندهید، غیر رسمی منتشرش می کنم. «شایان ذکر است آلبوم دارای کپی رایت بین المللی است و قوانین حق و حقوق مولفین و مصنفین رعایت خواهد شد.» یعنی قرار است آلبومش را خارج از ایران منتشر کند؟ این اتفاق برای یکی مثل کورش یغمایی، موزیسین نامدار ایرانی رخ داد، «مُلک جمشید» را کمپانی معروفی در آمریکا منتشر کرد. رعایت حقوق مولفین جز به انتشار آلبوم رقم نمی خورد، آن هم برای خواننده ای که تاکنون حتی یک کنسرت هم برگزار نکرده است.
واکنش مدیران به پیام چاوشی
مدیران اما صحبت های چاوشی را بی جواب نگذاشتند، ابوالفضل صادقی نژاد، مدیر شورای ارزشیابی و نظارت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: «در تاریخ ششم مرداد ماه سال ۹۶ ... هفت قطعه در قالب آلبومی با عنوان «ابراهیم» از سوی موسسه طرف قرارداد با آقای چاوشی در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شد. پس از ثبت این آلبوم ما طبق روال اداری و قانونی روز ۱۸ مرداد ماه این آثار را به شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی ارسال کردیم که پس از بررسی ۲ قطعه تایید و پنج قطعه نیز اصلاحیه خورد.» از اصلاحیه هایی گفت که موسسه ارسال کننده، اقدامی جهت انجامش نکرده: «اگر ۹۰ ماه هم این موضوع از سوی موسسه تولیدکننده آلبوم راکد بماند، دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوزی به این آلبوم نمی دهد زیرا پرونده هنوز به طور کامل تایید نشده است. وقتی شما برای دریافت گواهینامه رانندگی به مراجع مربوط مراجعه می کنید و آن مرجع به شما اعلام می کند که شما با عینک می توانید گواهینامه بگیرید و در غیر این صورت به شما گواهینامه اعطا نمی شود آیا در آنجا هم می توان گفت چرا بدون عینک به من گواهینامه ندادند؟!»
ترانه‌های حساسیت‌زا
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد اما حرف های قابل تاملی زد، علی ترابی از ترانه هایی گفت که می تواند به برخورد نهادهای دیگر منجر شود: «متاسفانه ترانه‌های آلبوم «ابراهیم» به لحاظ محتوایی مواردی دارند که به هیچ عنوان در چارچوب مقررات جاری دفتر موسیقی قابل تصویب نیستند و شک نکنید که تصویب چنین آثاری تنها هیزم به آتش کسانی ریختن است که از هیچ کاری برای بدنام کردن موسیقی و موزیسین ها و ممانعت از فعالیت آنها رویگردان نیستند و بر مبنای تجربه بیش از یک دهه مسئولیت خود در این عرصه، با اطمینان می‌گویم که موجب ورود و برخورد نهادهای دیگر در موضوع میشود.»
چاوشی، شادمهری دیگر؟
بعید است محسن چاوشی اهلِ رفتن باشد، در یک دهه گذشته بارها می توانست برود، وقتی مجوز نداشت و لس آنجلسی ها آغوش باز کردند برایش، ولی راهی که می رود، شاید «شادمهر»ی جدید از زیرِ خاکستر بیرون بیاورد. عقیلی در اوج شهرت بود و محبوبیت، چندین آلبوم داد، همه با مجوز، اما «آدم و حوا» شد بلای جانش، مجوز ندادند و شادمهر عقیلی هم رفت، وقتی پایش به خاک آمریکا رسید، خبر آمد مجوز آلبومش صادر شده!، چاوشی یک دهه است در چارچوب قوانین این سرزمین کار کرده، بعید است نداند خط قرمزها را و نشناسد ترانه های حساسیت زا را، تهدیدش بوی رفتن می دهد یا دیگر خودش را تافته ای جدا بافته می داند و نمی خواهد تن در دهد به قالب های ارشاد؟ چند روزی بیشتر نمانده تا پایان مرداد. شاید محسن چاوشی عملی کند حرفش را، شاید هم ارشاد کوتاه بیاید، شاید هم...
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» بازتاب موضع‌گیری نخست‌وزیر عراق در تبعیت از تحریم های آمریکا علیه ایران را بررسی می‌کند
«همدلی» بررسی کرد؛ سود سپرده‌های بانکی به عنوان عظیم‌ترین منبع رانت چه بلایی بر سر اقتصاد می‌آورد
پنجمین نشست روسای کشورهای حاشیه خزر برای امضای رژیم حقوقی امروز در آستانه برگزار میشود
گزارش«همدلی» از حواشی افزایش قیمت بلیت هواپیما در گفت‌وگو با دست‌اندرکاران صنعت هوایی
«همدلی» از معضل این روزهای کشور و طمع برخی شهروندان به واسطه معضلات اقتصادی گزارش می‌دهد
دودکش‌های آلاینده صنایع، قلب تپنده اقتصاد ایران را از حرکت بازمی‌دارد ریه‌های سیاه عسلویه
رئیس جمهور اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم را ابلاغ کرد
واکنش‌ها به پیام محسن چاوشی، عجیب است و تامل برانگیز؛ ابراهیم در «ابهام»
داود سالمی بحرانِ تصمیمات بحران ساز
باتلاقی به نام عسلویه
«عباد» به جمع روزنامه‌نگاران پیوست
برخورد دوگانه
ناصر آقاجری، سخنگوی اتحادیه کارگران پروژه‌ای: برخی گرین‌کارت در دست منتظرند سریعتر خودشان را به ینگه دنیا برسانند
