جای کنسرت خیابانی کیش نیست

ماجرا از لغو کنسرت همایون شجریان و سیروان خسروی در میانه های تیرماه امسال شروع شد. همایون و سیروان، دلیل لغو این کنسرت ها را ناخوش بودنِ حال مردم و بد بودن اوضاع اقتصادی بیان کردند. اما بسیاری، این دلیل را نپذیرفتند و اعتقاد داشتند که آن ها نتوانستند بلیت هایشان را بفروشند و به همین دلیل، ناخوش بودنِ حال مردم و اوضاع بد اقتصادی را بهانه ای برای لغو کنسرت هایشان اعلام کرده اند. مردم زیادی معتقد بودند که در چنین روزگاری که حال مردم از نظر اقتصادی خوب نیست، باید در کنار مردم ماند نه این که اجراها را لغو کرد. به هر روی، همایون شجریان برای همراهی با مردم و پایان دادن به حاشیه‌ها اعلام کرد که حاضر به برگزاری کنسرت خیابانی رایگان است. کنسرتی که می‌تواند هزاران تن از مردمانِ تهران و سایر شهرها را گردِ هم جمع کند و لحظه های شادی را برای آن ها به ارمغان بیاورد. بعد از همایون شجریان، بیشتر خواننده ها تمایل خود را برای اجرای کنسرت خیابانی اعلام کردند تا جایی که استاد شهرام ناظری هم پیشنهاد وسوسه انگیزی برای ورزشگاه آزادی مطرح کرد و گفت: «ورزشگاه صدهزار نفری آزادی را در اختیار ما بگذارند تا با همراهی گروه‌های موسیقی دیگر، برای مردم کنسرت رایگان برگزار کنیم.» اما خبرها حاکی از امضای تفاهم نامه ای بین معاونت هنری ارشاد و سازمان منطقه آزاد کیش بود و بنا بر این تفاهم نامه، قرار است کنسرت های خیابانی در کیش برگزار شود. شاید خیلی ها از این که هم کنسرت خیابانی برگزار می شود و هم منطقه آزاد کیش رونق می گیرد، خوشحال باشند اما یادمان نرود که در شرایط اقتصادیِ امروز، نیاز به برگزاری چنین کنسرتی در بین قشر ضعیف جامعه احساس می شود، نه عده ای که توان خرید بلیت کنسرت را داشته و برای سفر به کیش هزینه چند میلیونی بلیت پرواز و رزرو هتل را پرداخت کرده اند. هرچند برپایی کنسرت خیابانی در کیش منافاتی با برپایی کنسرت خیابانی در تهران و دیگر استان ها ندارد. بودن مردم کنار هم برای ساعاتی، آن هم به بهانه موسیقی ملی ایران و البته شاید کمی هم موسیقی پاپ، می‌تواند بار دیگر اتحاد و همدلی و همراهی را در میان مردم تقویت کند. در واقع کنسرت خیابانی برای علاقه‌مندان به موسیقی، چیزی شبیه یک رویاست؛ رویایی که در کشورهای پیشرفته به خاطره تبدیل شده است. باید دید بالاخره کنسرت خیابانیِ شهرام ناظری، همایون شجریان و ... برگزار خواهد شد یا این که این انتظار همچنان برای سال‌های آینده هم باید ادامه داشته باشد. به هر حال با توجه به واکنش‌های زیادی که خواستار برگزاری کنسرت‌های خیابانی بودند، باید منتظر ماند و دید که عزم و اراده سازمان های مربوط و خواننده های بزرگ برای برگزاری رویدادی به بزرگیِ یک کنسرت خیابانی برای قشر کم درآمد جامعه چقدر است؟