سیاست نگاه به درون

نمی‌توان بیش از این شاهد ناامیدی و یاس در مقابل تهدیدات خارجی باشیم، بی‌تردید توجه به رفع مشکلات معیشتی مردم و جلوگیری از بار شدن هزینه‌های نامناسب بر دوش مردم و نیز اهتمام مجدانه برای جلوگیری از تضییع حق حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش، از وظایف اساسی عموم صاحب منصبان کشور است که با مساعی دست اندرکاران در این موارد خطیر می‌توان روابط ملت و دولت را به حدود منطقی و عقلانی رساند و از این رهگذر، امنیت و آرامش و گشایشی در معاش که نیاز طبیعی هر ملت و شهروند انسانی است تامین گردد.
صاحب منصبان و مشاوران آنان، لحظه‌ای با وجدان دینی خود خلوت نمایند و آثار و نتایج روش مورد پسند خود را در این روزگار سخت ارزیابی کنند، مسلما در راه و روش خود تجدید نظر خواهند کرد.
اکثریت قاطع ملت ایران، برخورد اصلاحی و قانونی با حاکمیت را می‌پذیرند و نیروهای خارج از حاکمیت اعم از منتقد، مخالف، معارض و برانداز نمی‌توانند خارج از رای و اراده عمومی مردم، خطی سیاسی را انتخاب نمایند و در صورتی که چنین کنند، بی‌شک، مورد حمایت توده‌ای قرار نخواهند گرفت.
ملت و دولت، تنها با دو هویت اسلامی و ایرانی، در کنار هم و در آغوش هم می‌توانند تعالی کشور و پویایی خاص و تاریخی ملت ایران را تضمین کنند.


آمریکا و هم پیمانهایشان خواب خوشی برای ملیت‌های با فرهنگ باستانی دیده است: به قول صاحب نظران دموکراسی موزاییکی!! در این راه، جز فوران کینه‌ها و انتقادها و تخریب‌های مکرر و سپس ورود بیگانگان و اضمحلال کلی ملیت و استقلال چیزی نمی‌توان پیش‌بینی کرد. در ادامه این روش، دیگر کشور ایرانی،  برصفحه جغرافیا و تاریخ جهان نخواهد ماند و قومیتی به نام ایران وجود نخواهد داشت، تا به کیفیت و نوع حکومت آن اندیشه شود. قیام و انقلاب و براندازی این بار چون همیشه نیست.
امیدوارم آفتاب عقلانیت در این سرزمین بتابد و شکل و صورت دیگری از تغییر بنیادی در اندیشه‌ها و بینش‌های حاکمان و مردمان رخ نماید، که در اصل و فرع آن فقط و فقط توجه به منافع ملک و ملت ایران زمین اساس باشد و بس.
شرایط و موقعیت کنونی کشور و ملت خطیر دوران ساز است و طبیعت چنین موقعیتی ایجاب می‌کند که همه افراد وطن دوست و آزاده و مبرا از وابستگی‌ها، نه آشوب، نه سکوت و خود فروختگی‌ها بسیج شوند و در اداره امور مملکت مشارکت نمایند.
اگر با رعایت حقوق عموم شهروندان، این حقوق و خاصه اولویت‌های مردم و کشور فرصت مغتنم شمرده نشود، آینده را گرچه دهشتناک و فاجعه آمیز، به خوبی می‌توان دید و پیش‌بینی کرد.
بی‌گمان کسانی که طرح آمریکایی فروپاشی شوروی سابق را برای اجرا در کشور جمهوی اسلامی ایران بازسازی و تجویز کرده‌اند نه اسلام را شناخته و نه ایران را و نه از مردم شریف و بزرگوار ایران تصویر و تصور درستی دارند و نه معنی انقلاب اسلامی و ظرفیت‌های نظام ما را درک کرده‌اند.
دست‌ اندرکاران امورات ملت و کشور، با وقوف به وظایف و مسوولیت خطیر خود در این مرحله حساس از تاریخ انقلاب اسلامی با همه توش و توان خود تلاش کنند در یک حرکت متین و هماهنگ با اتکال به خداوند متعال و اتکا به پشتیبانی مردم باهوش، برنامه‌های اقتصادی جدید دولت آقای روحانی را حمایت و به مرحله اجرا درآورند.
به مخالفین دولت نصیحت می‌کنم وهشدار می‌دهم که از تلاش‌های بیهوده برای ناامید ساختن مردم از دولت دست بردارند و مطمئن باشند که بر فرض محال در صورت تحقق چنین یاسی، گزینه بعدی مردم، واپسگرایان دلواپس نخواهند بود.
کسانی که با فرهنگ قرآن، انس و الفتی دارند می‌دانند که خداوند بقا، شکوفایی و عظمت هیچ قوم و ملت و امتی را تضمین نکرده، مگر در عملکرد صحیح و تقوا‌های اجتماعی و انسانی آنها، که رقم زن بقا و عظمت آنها است.
سیاست نگاه به درون، از نظر تاریخی به عنوان یک ضرورت یا عمل صالح زمانه در برابر ما قرار گرفته است و ما همگی از عالی تا دانی، از حاکمان تا حکومت شدگان و معارضان بر سر آن، در نزد ملت و نسل‌های آینده، در برابر تاریخ و پروردگار جهان و تاریخ مسئول می‌باشیم.
پایان تاریخ مختوم به اصلاح طلبی است، روش ترامپ، تنها مدتی می‌تواند گرد و خاکی کند و مقداری زمان از جامعه ما و جهان بگیرد، اما سنت الهی تاریخ به ثبوت رسانده است که عمر تاریخی این گرایش‌ها و شیوه‌ها به سر آمده است و مردم دنیا و ایران دیگر حوصله و تحمل این روحیات و روش‌ها را ندارند. طرفداران رویه ترامپ باید تامل کنند که ترامپ و ترامپی‌ها در جهان امروز به شدت تنها مانده‌اند، آینده‌ای ندارند و هیچ انسان دیندار و آزاده‌ای از آنان پیروی نمی‌کند. در دنیای امروز- همانند همیشه تاریخ- آنها که حرف نو، طرح نو و انرژی نو در حل مشکلات مردم داشته‌اند، دیر یا زود مورد اقبال هرچه بیشتر و انجام وظایف تاریخی قرار می‌گیرند. ایران و ایرانی، چنان که استعداد و حقانیت آن را دارد، در میان کشورهای مسلمان و حتی در بین جوامع بشری می‌تواند به جایگاه بلندی دست یابد، جایگاهی که به حق شایسته آن است.