روزنامه اعتماد
1397/06/13
موانع استفاده از فناوري‌هاي نوين آب
سال‌هاست كه كشورهاي توسعه‌يافته در جهان استفاده از فناوري‌هاي نوين تامين آب را جدي گرفته‌اند و از آن استفاده مي‌كنند. در حال حاضر بيش از 700 نوع روش جمع‌آوري و نگهداري آب در دنيا وجود دارد. از ساده‌ترين روش‌ها گرفته كه مي‌توان به كودكان آموزش داد تا روش‌هايي كه مي‌توان با استفاده از آنها يك شهر را نجات داد. اما در نظام تصميم‌گيري ما اهتمامي براي استفاده از اين روش‌ها وجود ندارد. چرا تاكنون يك كلمه درباره اين روش‌ها در مدارس و دانشگاه‌هاي ما صحبت نشده است؟1- يكي از مشكلات ما به فقدان ارتباط ميان نهاد تصميم‌گيري و بدنه عمومي برمي‌گردد. ما چيزي به نام ارتباط ميان صنعت و دانشگاه نداريم. ارتباط ضعيف ميان سازمان‌هاي دولتي و افكار عمومي يكي از بزرگ‌ترين موانع است. مثلا وزارت جهاد كشاورزي به عنوان متولي بخش كشاورزي در كشور با مشكلات عديده‌اي روبه‌رو است و در مقابل مردم از مشكلاتي رنج مي‌برند. اما نه مردم از اين مشكلات مطلع‌اند و نه بخش دولتي از مصايب مردم خبر دارد. در واقع به زبان ساده نهاد روابط عمومي در سازمان‌هاي ما ضعيف است و از همين رو ميان دستگاه‌هاي دولتي و بدنه عمومي فاصله معني‌داري وجود دارد كه اين فاصله اجازه نمي‌دهد دو طرف يكديگر را درك كنند و به راه‌حل واحد دست يابند. دستگاه‌هاي دولتي دائما مي‌گويند آب كم است. مردم اين را مي‌دانند كه آب كم است اما انتظار دارند به آنها راه‌حلي از سوي دستگاه‌هاي دولتي ارايه شود. در اين بخش ما با فقدان استراتژي ارتباطي روبه‌رو هستيم.
2- بزرگ بودن حجم دولت در ايران موجب شده بخش زيادي از بودجه دولت صرف ديوان‌سالاري بزرگ دولت شود. براي مثال مي‌توانيم به زبان آمار نشان دهيم كه نظام مديريت منابع آب در كشورهاي ديگر چند نفر كارمند دارد و تشكيلات دولتي ما در اين بخش چند كارمند دارند. بزرگ بودن دولت اجازه نمي‌دهد كه به صورت چابك تصميم‌گيري كرده، عمل كند. همين‌طور فهم غلط از توسعه مشكل ديگر كشور است. مديران با نگاه كوتاه‌مدت‌شان تصور مي‌كنند بايد در دوره مديريتي‌شان فقط از ساخت طرح‌هاي خيلي بزرگ حمايت كنند.
3- كشور ما براي استفاده از فناوري‌هاي مختلف از جمله فناوري توليد آب از هوا مستعد است. در برخي استان‌ها سطح رطوبت به بيش از 80 درصد رسيده است. اين مناطق براي توليد آب از هوا بسيار مطلوب و مستعد‌ند. در استان‌هاي بوشهر، خوزستان، بخشي از سيستان و بلوچستان، استان هرمزگان، گيلان و مازندران به راحتي مي‌توان از همين روش «توليد آب از هوا»، بخشي از آب مورد نياز را تامين كرد. اما رويكرد مديران ما به سمت طرح‌هايي است كه چيزي در نهايت ساخته شود كه خيلي بزرگ باشد. متاسفانه دولت در حوزه طرح‌هاي توسعه و استفاده از فناوري‌هاي نوين تهيه آب اقدامي نكرده است. استارت‌آپ‌هاي حوزه آب تعدادشان اندك است و همين تعداد اندك هم با موانع مختلفي روبه‌رو هستند. بايد اين استارتآپها دور هم جمع شوند و براي حل مشكل، هم‌انديشي اتفاق بيفتد نه اينكه دولت دائما نهاد موازي درست كند. شيوه اختصاص حمايت‌هاي مالي از استارتآپها هم بايد شفاف‌سازي شود.
