روزنامه خراسان

جلوه هایی از محرم در سبک زندگی به روایت عکس ها و واژه ها

روضه را که حتما نباید شنید، گاهی می‎شود نگاه و حسش کرد؛ مثل این عکس‎ها که روضه‎خوان‎های ماهری هستند و نمایشی از اندوه و نیاز و وصل راه انداخته‎اند که بیا و ببین؛ بی‌صدا و هیاهو. روضه و اشک که حتما برای فقدان نیست؛ گاهی به حال خودمان اشک می‎ریزیم، برای دورافتادگی مان از خوبی ها وخودمان را وصل می‎کنیم به کسی که نبودنش، عین بودن است و دستگیری و نوازش و تسکین بلد است. مهربانی‎اش وسیع است پیراهن سیاه ساده ندارم؛ بلوز گشاد همیشگی‎ام را می‎پوشم. شال عزا هم ندارم؛ کلاه و گردن‎بند مشکی‎ام را برمی‎دارم. می‎شنوم: «با این ریخت و قیافه نرو عزای امام‎حسین(ع)». گوش نمی‎کنم. اگر من را دوست نداری، از سرووضعم خوشت نمی‎آید، خودت بهم بگو. می‌خواهم بدانم کسی که می‎گویند به آن خوبی‎هاست و توبه و پشیمانی دشمنش را می‎پذیرد هم، خط‎کش دستش گرفته و از قیافه هرکس خوشش نیاید، اسمش را توی بدها می‎نویسد. عکس از: علی تقوی (تهران، دهه اول محرم) با پای دل قدم زدن لباس مشکی‎ها را از ته کمد بیرون می‎آورم، چه فایده؟ با کدام پا پشت هیئت عزایش سینه‎زنان راه بیفتم؟ می‎خوانم: «هنوز راه ندارد کسی به عالم تو/ نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو». کاش حداقل می‎توانستم نذری بپزم و سفره‎داری‎اش را بکنم. می‎خوانم: «تو کربلای سکوتی و چارده قرن است/ نشسته‎ایم سر سفره محرم تو*». پاهای چرخ‎دارم را برمی‎دارم، می‎زنم بیرون. عکس از: فرشید اردلان (عاشورا در سنندج) سلام بر علی‌اصغر(ع)، سلام بر رقیه(س)! این چندروزه، چادرهایمان دم دست است. همین‎که دسته به سرِ کوچه می‎رسد، چادرها را سر می‎کنیم و کفش پوشیده نپوشیده می‎زنیم بیرون. بچه‎ها جلوتر می‎دوند، بغل‎شان می‎کنیم؛ نروند لابه لای جمعیت، گم نشوند، زمین نخورند، دست‎وپای‎شان زخم برندارد. محرم، مادرها بی‎تاب‎تر می‎شوند. عکس از: پوریا پاکیزه (حرکت نمادین ورود کاروان امام حسین(ع) به کربلا) یا نـور! یک شمع برای پسرمان، یکی برای خودمان؛ نه! هردوتا برای پسرمان. پسرمان هم برای شما؛ درپناه و زیرسایه شما! همه شمع‎های دنیا نذر آن‎که ذره‎ای از نور وجود شما به قلبش بتابد. امشب آمدیم این‎جا بسپاریمش به خودتان، ما از شما برایش گفته‎ایم، می‎شود دستش را بگیرید؟ عکس از: الهه پورحسین (شام غریبان در حرم شاهچراغ (ع)) ثارا... یادمان نمی‎رود شب هفتم محرم، عَلَم‎ها و پارچه‎سبزها و حاجت‎ها و دل شکستگی‎هایمان را برداریم و راه بیفتیم به سمت بقعه. هشت قرن است که یادمان نرفته. پدرها و مادرهایمان با نذرهای اداشده و آرزوهای به‎دل‎مانده زیر خاک خفته‎اند؛عَلَم‎ها و پارچه‎سبزها باقی مانده‎اند. ما هم می‎رویم و نشان عزای تو می‎ماند. داغی که از خون‎های پاک روی دل زمین است، تا ابد سرد نخواهدشد. عکس از: مهدی معتمد (مراسم عَلَم‎بندان [با قدمتی 700ساله] در روستای ماسوله) هل من ناصر ینصرنی؟ دهه اول محرمِ پارسال بود. دسته‎ عزا پیچید توی خیابان، صدای طبل و سنج پیچید توی سرم؛ رمق از پاهایم رفت. سست شدم، نشستم. اشکم مگر بند می‎آمد؟ مگر دفعه اولم بود دسته و هیئت می‎دیدم؟ مگر چی شنیده بودم؟ از صدای طبل و سنج که آدم خالی نمی‎شود. عکس از: برنا قاسمی، (تهران، دهه اول محرم96) خادم حسین(ع) شنیده‎ام اسم آدم‎ها روی زندگی‎شان اثر می‎گذارد؛ اسم‎های خوب و بامعنی، آدم را وادار می‎کند به خوب‎ بودن. مثل وقت‎هایی که تمیز و مرتب هستیم و حواس‎مان بیشتر به حرف‎ها و رفتارمان هست تا توی ذوق کسی نخورد. امروز که کارتم را دستم دادند، قشنگ‎ترین اسم دنیا رویش نوشته‎ شده‎بود؛ «خادم‎الحسین». مزین بودن به اسم شما و به فخر خادمی شما، آدم را از بد بودن شرمنده می‎کند. عکس از: فاطمه عابدی (بانوان عاشورایی زنجان) دلم هوای حرم کرده‎است، می‎دانی* دلتنگم. کاش می‎شد بیایم پابوس، کاش می‎شد صدایم کنی و بیایم، حتی قدرِ یک سلام دادن و دو رکعت نماز خواندن. می‎نشینم گوشه صحن مسجد. چند پسربچه‎، سرِ پرچم دعوا می‎کنند. از هیئت جا مانده‎اند، مثل من که از حرمت! باید بلند شوم از هم جدای‎شان کنم، نمی‎توانم، آخ! باز کمرم! چشم‎هایم را می‎بندم و بغض و درد را با هم قورت می‎دهم. صدای‎شان قطع شده. چشم باز می‎کنم، بچه‎ها رفته‎اند اما بدون پرچم. پس تو صدایم کردی! عکس از: فرهاد صفری (مراسم عزاداری در تکیه آسیدجمال قزوین) إنی سلم لمن سالمکم آدم قهر و آشتی دارد، خوشی و دعوا دارد، حال بد و خوب دارد؛ هرسال این موقع اما انگار معجزه بشود، قهر و دعوا و حال بد از یادمان می‎رود. همه یک‎رنگ می‎پوشیم، یک اسم را صدا می‎زنیم. یک‎دست برای عرض ادب بالا می‎رود و دست دیگر می‎ماند روی شانه کسی که خشم و کینه از او به دل داشته‎ایم؛ خشم و کینه‌ای که حالا نیست. پای عشق که وسط می‎آید، جایی برای کینه توی دل آدم نمی‎ماند. عکس از: مهران ریاضی (اربعین در جزیره هرمز) سفینة‎النجاة تو کشتی نجات و چراغ هدایتی  دریاب‌مان در این شب تاریک، یاحسین!* عکس از: برنا قاسمی (تهران، دهه اول محرم)  
*شعرهای متن از: حسین منزوی، محمدعلی بهمنی، حمیدرضا برقعی
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
عصا بیفکن و از بیم اژد‌ها مگریز (جوان) اخبار ویژه (کيهان)گریز از نگاه تک بعدی در شعر با تلمیحات قرآنی  (خراسان) تکرار ادعاهای ضدایرانی گروسی (تجارت)
سایر اخبار این روزنامه
تضمین های قبلی اروپا که اجرایی نبود، جایگزین شد تشییع مهمانان عاشورایی در مشهد معرفی چند اثر داستانی و شعر عاشورایی که باید در این روز ها خواند جلوه هایی از محرم در سبک زندگی به روایت عکس ها و واژه ها نگاهی به عملکرد سینما و تلویزیون در تولید آثار نمایشی مرتبط با واقعه عاشورا روایتی از وقایع روزهای تاسوعا و عاشورای سال 61 هجری گفت و گو با جوان هایی که واقعه‌ای عظیم را برای مان روایت می‌کنند اقتصاد پاک، جامعه پاک خلف وعده مسئولان ۳ برابر بد تر از تحریم ها ای حضور آسمان در جان خاک --- یا حسین بن علی (ع)، روحی فداک مصوبه مهم شورای عالی فضای مجازی برای حمایت از کسب و کار های اینترنتی گزینه ترامپ برای عضویت در دیوان عالی، متهم به آزار جنسی شد بازگشت تاریخی پرسپولیس و حذف تلخ استقلال ضرب الاجل 6 ماهه به تلگرام های فارسی و خط و نشان برای اینستاگرام مشهد- نجف- مشهد 2 میلیون و 800 هزار تومان! خانه تکانی در مدیریت استان