گزارش «همدلی» از مطالبات صنفی کارگران گروه ملی فولاد ایران راه اندازی تولید، خواست اصلی کارگران فولاد

همدلی| گروه اجتماعی- روز گذشته کارگران گروه ملی بعد از تجمع در مقابل استانداری خوزستان به سمت کانون وکلای دادگستری اهواز، فرمانداری و همچنین مرکز شهر(خیابان سلمان فارسی) این شهر راهپیمایی کردند.
به گزارش خبرنگار «همدلی» ، بعد از گذشت سه هفته از تجمع کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در مقابل استانداری خوزستان، در تهران مجلس شورای اسلامی جلسه‌‌ای را برای بررسی مشکلات این گروه فولادی تدارک دید و در خوزستان، استاندار تلاش کرد به کارگران وعده دو ماه از حقوق‌های معوقه را بدهد. اما به نظر می‌رسد خواسته اصلی تجمع کنندگان (که تعدادشان از روزهای قبل فزونی یافته بود) نه پرداخت یک یا دو ماه حقوق که فعالیت مجدد خطوط تولید کارخانه خاموش‌شده‌شان باشد. به نظر می‌رسد آن کلامی که موتیف‌وار در سخنان کارگران گروه ملی تکرار می‌شود این است که آنها بانک ملی ایران ( مالک دیروز و ناظر امروز) را مسئول بحران و مصائب پیش آمده می‌دانند. با‌این‌همه در تجمع روز گذشته اتفاق جالبی هم افتاد؛ به گفته یکی از کارگران گروه ملی، نیروی انتظامی برخلاف رویه قبل، با برخوردی همدلانه تجمع کنندگان را از خیابان سی متری به طالقانی و خیابان منتهی به استانداری مشایعت کردند. این کارگر معترض در این باره به همدلی می‌گوید: بعد از چهار سال اعتراض نیروهای انتظامی کارگران را به اسم می‌شناسند با این حال روز گذشته آنها برخورد خوبی با ما کارگران داشتند و با حراست آدم‌های غریبه را به تجمع راه نمی‌دادند.
بر اساس گزارش‌ها، گروه ملی صنعتی فولاد ایران در سه سال اخیر به بدترین روزهای خود از زمان واگذاری این شرکت به بخش خصوصی رسیده که باعث کاهش خطوط تولید، تعدیل نیرو و نیز پرداخت نامنظم حقوق و بیمه کارکنان شرکت شده است.
این واحد صنعتی که در سال 1342 به عنوان نخستین کارخانه نورد فولاد کشور در اهواز تاسیس شد، در سال 1388 با هدف خصوصی‌سازی به یکی از شرکت‌های زیر مجموعه امیر منصور آریا واگذار شد ولی با کشف اختلاس 30هزار میلیارد ریالی و ارتباط آن با 2 بانک بزرگ کشور، در سال 1390 مدیریت آن به طور موقت در اختیار دادگستری و در نهایت در اسفند 1395 به بانک ملی واگذار شد. با منع شدن بانک‌ها از بنگاه داری بانک ملی این مجتمع را به شرکت های پیمانکاری واگذار کرد. در همین رابطه «همدلی» در گفت‌وگو با یکی از کارگران گروه ملی از او درباره دلایل مشکلات شرکت گروه ملی فولاد ایران پرسید؛ این که چه شد شرکتی که در سال‌های نه چندان دور وضعیتی مطلوب داشت حالا به چنین روزی دچار شده است، مسبب این بحران‌ها کیست و چه راهکاری می‌توان برای بهبود وضعیت کارگران و شرکت به دولت ارائه داد.


بازهم پای یک بانک در میان است
این کارگر گروه ملی صنعتی فولاد ایران که نخواست نامش فاش شود، به همدلی گفت: مشکلات ما هم درست مانند سایر شرکت‌های دیگر با خصوصی سازی آغاز شد. دقیق‌تر بگویم؛ بعد از آن که گروه ملی به دلیل بدهی‌هایش به بانک ملی واگذار شد.
زمانی که شرکت را به امیر منصور آریا واگذار کردند ما شاهد یک دوره شکوفایی در گروه ملی صنعتی فولاد بودیم. در آن دوره در تامین مواد اولیه، تولید و فروش وضعیت خوبی را داشتیم تا اینکه آریا بازداشت و شرکت زیر نظر دادستانی رفت. بعد از آن شرکت به خاطر بدهی به بانک ملی، به این بانک واگذار شد. از‌این زمان بود که شرایط تا حدود زیادی تغییر کرد. یک ماه کار می‌کردیم دو هفته کارخانه تعطیل می‌شد، کارگران به توقف کار اعتراض می‌کردند و ازدوباره یک یا دو ماه کار از سرگرفته می‌شد و این دور تسلسل برای سال ها تکرار شد. وضعیت به این منوال گذشت تا این که به بانک‌ها ابلاغ شد دیگر حق بنگاه‌داری ندارند. بعد از این بود که بانک ملی شرکت ما رابه پیمانکار سپرد. باز هم اوضاع تغییری نکرد و در بر همان پاشنه قدیمی چرخید. حقوق‌ها سه - چهار‌ماه عقب می‌افتاد، کار متوقف و اعتراضات بالا می‌گرفت و هیچ‌کس پیدا نمی‌شد پاسخ‌گو باشد؛ یقه مدیرعامل را می‌گرفتیم می‌گفت بانک ملی زیر بار نمی‌رود و پول نمی‌دهد. اعتراضات که سر می‌گرفت، دو ماه از حقوق های 5 ماه معوقه را می دادند تا کمی وضعیت را تحت کنترل درآورند در این دوره هم همان آش و همان کاسه باز حقوق نمی‌دادند و چک‌خط‌های کارخانه را روشن نمی‌کردند.
این کارگر با اشاره به اینکه کارگران سه ماه حقوق پرداخت نشده دارند، ادامه می‌دهد: مردم نتیجه این شرایط را می‌بینند و بسیاری فکر می‌کنند که چرا کارگران تحمل نمی‌کنند. باید به شما بگویم کاسه صبر ما سرآمده است. مشکل ما برای امروز و دیروز نیست و اگر الان در مقابل استانداری اعتراض می‌کنیم دلیلش این است که حق ما را نمی‌دهند.
دست‌های پشت پرده نمی گذارد تولیدی داشته باشیم
از او می‌پرسم در حال حاضر مالکیت شرکت در ید چه کسی است می گوید: مدیرعامل کسری غفوری است ولی در کل شرکت ما زیر نظر بانک ملی است و این بانک زیر بار مسئولیت نمی‌رود. از او دلایل این زیر بار نرفتن بانک ملی را می‌پرسم: « بگذارید بی لکنت به شما بگویم دلیل اینکه ماشین گروه ملی مدام از کار می‌افتد و در چند سال گذشته این همه بدبختی کشیده «مافیای فولاد» است.
مطالبه اصلی ما پرداخت معوقات نیست احیای خط تولید است
این کارگر گروه ملی فولاد خوزستان می‌گوید: نظر ما کارگران این است که شرکت بار دیگر به دولت باز گردانده شود تا زمانی که شرکت سرپا شود. ما بسیاری از شرایط کارفرمایان را تاکنون پذیرفته‌ایم ولی آنها زیر بار ساده‌ترین مسئولیت‌شان هم نمی‌روند. مطالبه ما راه اندازی خط تولید است آیا این خلاف امنیت است ایا چنین خواسته بحقی به نفع اقتصاد منطقه و کشور نیست؟
مسئله با تغییر پیمانکار حل نمی شود
این کارگر می‌گوید:در‌ادوار گذشته پیمانکاران مدام تغییر کرده‌اند. در دوره ای آقایان یک مدیرعامل جدید آوردند. این مدیر‌عامل برای ‍ پرداخت حقوق، ناچار شد قطعات مستهلک شرکت را (که قابل بازیابی بودند و می‌شد پس از بازیابی این قطعات را به خط تولید وارد کرد) به شرکت‌های دیگر بفروشد تا بتواند حقوق‌ها را پرداخت کند. حتی مواد اولیه شرکت برای پرداخت حقوق معوقه به فروش رسید تا کوتاه زمانی کارگران آرام گیرند. خب این کار نادرستی است مثل این است که یک زخم کهنه را بخواهی با یک استامینوفن برای ساعتی تسکین دهی. مطالبه ما تنها پرداخت حقوق های معوقه نیست. ما می خواهیم دوباره و از نو تولید کنیم. آیا این مطالبه ناحقی است؟ می‌خواهیم گروه ملی سرپا شود و تولید و محصول داشته باشد. برعکس مطالبه ما یک مطالبه عمومی و در راستای منافع ملی است و درک این موضوع نیاز به ‌ذکاوت خاصی ندارد.
پیمانکار مواد اولیه را می‌فروخت تا حقوق ها را بپردازد
از او می پرسم که بیمه‌شان تا چه ماهی رد شده است: می‌گوید: «بیمه ما تا سه ماه قبل رد شده است. ما هنوز کارگران شرکت هستیم و تمام تلاشمان این است که تولید را به این شرکت باز گردایم. ما می‌خواهیم سهم خودمان را ادا کنیم. همیشه تلاش این بوده که با وعده‌های غیر واقعی و دادن یک یا دو ماه حقوق کارگران را آرام کنند. اما نه وعده پرداخت حقوق‌های معوقه تحقق یافت ونه مشکلات شرکت کم شد. بدهی‌های شرکت به‌قدری زیاد شده که هیچ سرمایه‌گذاری حاضر نمی شود سرمایه خود را در شرکت به گردش درآورد. شرکت فولاد شامل ۵ بخش است که در ۴ بخش از لحاظ کیفیت و استاندارد توانسته رتبه اول کشور را کسب کند. در بخش ذوب با اینکه تنها یک فاز فعال است ولی در دوران شکوفایی این بخش نیز رکوردهای بی نظیری ثبت کرده است. بعضی از مسئولین دم از اسقاطی بودن خطوط می‌زنند در صورتی که بخش ذوب و کوثر میلگرد خطوطی پیشرفته هستند که در سال‌های ۸۵ به بعد تاسیس شده‌ و در کیفیت محصول امتحان خود را پس داده اند. این کارگر گروه ملی ادامه می دهد تعداد کارگران گروه ملی صنعتی فولاد 3700 نفر است مستقیم دارند با این شرکت کار می کنند. در روزهای گذشته به کارگران هفت تپه حقوق یک ماه را دادند و این وعده را به ماهم دادند که با مخالفت کارگران مواجه شد. کارگران فولاد با رد پرداخت یک ماه حقوق اعلام کرده اند که هدفشان تولید شرکت با ظرفیت کامل است. یک کلام حرف ما این است شرکت تولید کند و بعد محصولش را بفروشد و آن وقت از فروش حقوق‌های ما پرداخت شود. 17 روز است که از اعتراض ما کارگران گروه ملی فولاد می گذرد و در این زمان به جز آقای یاوری که از سوی وزارت صنعت آمده کسی جوابگو نبوده است.
این کارگر تاکید می‌کند شما اعتراض ما را ببینید چه آرام و صلح طلبانه است. چرا کارفرمایان ایثار ما را نمی‌بینند. اعتراض ما صنفی است و نباید با آن برخورد امنیتی شود. دوباره تاکید می کنم اعتراض ما صنفی است به همین خاطر ما ادم غریبه را نمی گذاریم وارد فضای ما شود. اعتراض ما صنفی است و به همین خاطر بی هیچ خشونتی در پی طلب خواسته‌هایمان هستیم. چرا یک مسئولی نمی آید با ما مستقیم حرف بزند مگر از این کار عار دارد. امروز ما در استانداری منتظر شنیدن یک حرف حساب بودیم اما استاندار باز به همان شیوه قدیمی پرداخت یکی دو ماه حقوق پناه برد؛ آخر با چه زبانی به این مسئولین توضیح دهیم که خواسته ما چیست. این کارگر یکی دیگر از راهکارهای احیای شرکت را ادغام گروه ملی با فولاد خوزستان عنوان کرد.
سایر اخبار این روزنامه