خاص و پرمخاطب

گروه سینما و تلویزیون -  سریال «شرایط خاص» اثر وحید امیرخانی، دیشب پس از پخش 17 قسمت به پایان رسید. هرچند که پخش مسابقات فوتبال نظم زمان پخش این مجموعه را بر هم زد و باعث شد بعضی از قسمت‌های این مجموعه بعد از اخبار شبانگاهی پخش شود یا حتی کلاً پخش نشود و طبیعتاً این بی‌نظمی به دیده شدن سریال لطمه زد، اما با وجود این، چند ویژگی مهم «شرایط خاص» باعث شد مخاطب برای تماشای سریال و دنبال کردن آن کنجکاو باشد و این مجموعه جزو سریال‌های موفق شبکه سه مطرح شود.
 
ترکیب خوب گروه بازیگران
گروه بازیگران سریال «شرایط خاص» از بازیگران جوان گرفته تا سالخورده، همه به درستی انتخاب شده‌اند. بهرام افشاری در سریال «پایتخت 5» حسابی دیده شده و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته بود، بنابراین دومین حضور جدی او در یک سریال تلویزیونی، از ویژگی‌های جذاب این مجموعه بود. البته زمانی که افشاری برای نقش «منوچهر» انتخاب شد، هنوز «پایتخت» پخش نشده و بهرام افشاری امتحانش را پس نداده بود. کامبیز دیرباز به عنوان نقش اصلی سریال، جزو بازیگرانی است که هم در نقش‌های جدی و هم در آثار کمدی موفق بوده است. او با سریال «شرایط خاص» بعد از سه سال، دوباره در یک سریال کمدی دیده شد. حضور بازیگران باسابقه و پیش کسوت مانند پروانه معصومی و سیروس گرجستانی در کنار بازیگران جوان، ترکیب جذاب و متناسبی را در سریال خلق کرده است.
کمدی نه لودگی
ایده اصلی قصه یعنی این که یک شخصیت به واسطه شباهت ظاهری خودش را به جای شخصیت دیگری که از لحاظ فرهنگی، اعتقادی و ویژگی‌های رفتاری با او زمین تا آسمان تفاوت دارد، جا بزند به تنهایی جالب و بامزه است. در «شرایط خاص» این ایده کلی به خوبی در جریان قصه گسترش یافته و موقعیت‌های کمدی مختلفی ایجاد کرده است. شوخی‌های سریال از خطر لودگی و کلیشه بودن دور مانده و در لحظات گوناگون از مخاطب خنده گرفته است. البته ناگفته نماند بخش زیادی از بار کمدی این مجموعه روی دوش بهرام افشاری بود.


شرایط خاصِ «آسیه»
وجود شخصیتی که ناشنواست و قادر به تکلم نیست، در سریال «شرایط خاص» اتفاق نسبتاً جدیدی است که کمتر در فیلم ها و سریال‌ها آن را دیده‌ایم. حضور چنین شخصیتی در داستان به تنهایی کافی نیست، این که قصه از چه زاویه‌ای به آن شخصیت نگاه کند، شخصیت‌پردازی‌ او چگونه باشد و بازی هنرپیشه آن نقش چقدر باورپذیر به نظر برسد هم مهم است. شخصیت «آسیه» در «شرایط خاص» با وجود این که دارای معلولیت است و نمی‌تواند صحبت کند و بشنود، اما دختر مستقل و توانمندی است و هرگز مورد تمسخر قرار نمی‌گیرد. در این سریال از شوخی‌ها و موقعیت‌هایی که معنای تمسخر و تحقیر داشته باشد خبری نیست، به همین دلیل حضور «آسیه» در داستان، برای مخاطب خوشایند است. بازی سوگل قلاتیان هم در قالب این شخصیت آن‌قدر خوب است که برای لحظاتی مخاطب را درباره این که آیا او واقعا نمی‌تواند صحبت کند یا تنها نقش بازی می‌کند، به شک می‌اندازد.
تلفیق ملودرام و کمدی
سریال «شرایط خاص» با وجود همه موقعیت‌های کمدی و بامزه‌ای که دارد، در بعضی سکانس‌ها به یک اثر ملودرام تبدیل می‌شود. مادری که چشم‌انتظار فرزند مفقودالاثرش است و به علت بیماری آلزایمر، جوانی را که از لحاظ ظاهری به فرزندش شباهت دارد با فرزند خود اشتباه می‌گیرد و تصور می‌کند او از جنگ به سلامت برگشته است. همین داستان دوخطی کاملاً ظرفیت دارد که به یک اثر غیرکمدی تبدیل شود و اشک تماشاگر را دربیاورد، اما روایت این داستان در فضای کمدی باعث شیرینی قصه و تأثیرگذاری بیشتر آن شده است. با توجه به علاقه مخاطب به آثار طنز، استفاده از ظرفیت‌ کمدی ایده اصلی قصه، اقدام هوشمندانه بوده است.