همنشینی برای شایسته‌سالاری

محمد عطریان‌فر ‪-‬ با بررسی کارکرد ۴ساله مجلس به این نتیجه می‌رسیم که وقت‌شان را برای مسایل پیش پا افتاده و سطحی تلف می‌کنند که اصلاً در شان پارلمان نیست. خب!‌ این ناشی از این است که تک‌تک‌ چهره‌هایی که در بهارستان حضور دارند، باید از یک توسعه‌مندی و فهم از شرایط آنقدر برخوردار شوند که خودشان را خیلی درگیر مسایل جزئی نکنند. اینجاست که نیاز به گفت‌وگوی دو جریان مهم کشور ضروری به نظر می‌رسد تا بتوانند پیمان‌هایی‌ با هم ببندند و بهترین‌های خودشان را وارد کارزار انتخاباتی کنند. حتی می‌توانیم با یک موضع مشترک با نهادهایی مثل شورای نگهبان وارد گفت‌وگو شویم و به آن‌ها متذکر شویم تا در جهت انجام وظایف ملی، این جنبه را هم در نظر بگیرند که چه کسانی و با چه ویژگی‌هایی باید وارد عرصه انتخاب شده و برای مجلس‌نشینی شانس داشته باشند و بگوییم این که کسی چون هیچ کاری را انجام نداده،‌ طبعاً سابقه منفی ندارد، الزاماً قافیه به مقصود نیست و طبیعتاً نمی‌تواند شایستگی برای حضور در نهاد قانونگذاری داشته باشد. حتی می‌توان گفت، با تجربه‌هایی که حتی اشتباه‌ها یا خطاهایی هم در پرونده‌شان درج شده است، به مراتب نسبت به افرادی که هیچ تجربه‌ای ندارند، گزینه‌هایی بهتر هستند؛ چون به هر حال با یک بدیهیاتی آشنا هستند.
همچنین باید اذعان داشت، اصولاً در رقابت‌های انتخابات مجلس، انتخاباتی شورانگیز را شاهد هستیم. به دلیل متکثر بودن حوزه‌ها در انتخابات مجلس، انگیزه و اراده‌های متعددی مردم را به پای صندوق‌های رای می‌کشد. اما در‌ شهرهای بزرگ وقتی آثار نگرانی و نارضایتی ملموس می‌شود، امکان پایین آمدن مشارکت وجود دارد. به همین دلیل‌،‌ در دوره‌ای نفر اول تهران حدود ۲ و نیم میلیون رای و نفر آخر هم نزدیک به یک میلیون رای داشت و در مقطعی هم نفر اول در شهر تهران زیر یک میلیون و نفر آخر هم با حدود ۲۰۰هزار رای به مجلس راه پیدا کرده است. معلوم است،‌ این اثر به صورت موضعی و محلی خودش را نشان می‌دهد و نوعاً بر می‌گردد به حوزه‌های شهری که مردم در آنجا ناراضی باشند و در این صورت انگیزه‌ای برای رای دادن نخواهند داشت.
همچنین باید گفت، اتفاقاً شهرهای بزرگ مهم‌تر هستند. در واقع رای شهری، رای مدنی است و‌ رایی است که با انگیزه‌های ملی شکل می‌گیرد، در حالی که در مناطق محدودتر، بیشتر بر اساس مطالبات سطح پایین اقدام به رای دادن می‌کنند. پس، حالا که دنبال پارلمانی برجسته و ملی هستیم، باید به رای شهرهای بزرگ توجه زیادی داشته باشیم.
آقای خاتمی یک جمله‌ای گفته است که «شاید دیگر توصیه ما برای رای دادن اثر نکند» سئوال این است، چطور می‌توانیم این وضعیت را جبران کنیم؟ در جواب باید گفت، یکی از راه‌های جبران این است،‌ به جای این که فقط مردم را به رای دادن ترغیب کنیم، برویم و با نهادهای موثری مثل شورای نگهبان وارد فضای گفت‌‌وگوهای سازنده و انتقادی شویم و به آنها توصیه کنیم‌ اجازه بدهند آدم‌های شایسته، برگزیده و برجستگان احزاب وارد انتخابات شوند. چون آن‌هایی که وارد انتخابات می‌شوند، خودشان به لحاظ رای‌آوری ظرفیتی دارند و این طور نیست که موجوی بی‌جان باشند و بگوییم، چون در لیست خاتمی قرار دارد، به او رای بدهید. برای رسیدن به این مهم، باید تلاش کرد تا به نتیجه رسید.
سایر اخبار این روزنامه
گزارشی از دیدار آبه با رهبر انقلاب و حواشی بعد از آن مقام معظم رهبری: ترامپ سزاوار تبادل پیام نیست گفت‌وگو با یک روانشناس درباره اظهارات محمدباقر نوبخت که ادعا کرده بود ایران بالاترین رشد اقتصادی منطقه را در سال 97 به دست آورده است حدس و گمان‌ها درباره حمله‌کنندگان به دو نفت‌کش بزرگ در دریای عمان چه کسی از این انفجارها نفع‌‌ می‌برد؟ فریدون مجلسی در گفت‌وگو با همدلی: روسیه به ایران دید ارباب‌رعیتی دارد محمد فاضلی در نشست «تاثیر فضای مجازی بر لبه‌های گسست اجتماعی» : اکثریت جامعه احساس یک رزم درونی می‌کنند سعید ایمانی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، در گفت‌وگو با همدلی: مردم آزاد هستند هر طور دوست دارند قضاوت کنند محمدحسن قدیری ابیانه در گفت‌وگو با همدلی مطرح کرد: چه کسی گفته فضای سرد انتخاباتی یعنی پیروزی اصولگرایان؟! صادق خوانساری سربازِ جهانِ ناواقعیت‌ها، علیه کشورمان نشویم همنشینی برای شایسته‌سالاری شکست ماموریت شینزوآبه