روزنامه همدلی
1398/03/30
علیرضا رحیمی در گفت‌وگو با همدلی: من فقط یک رای دارم
همدلی| عضو فراکسیون امید مجلس دهم در گفت‌وگویی کوتاه با «همدلی» با وجود اذعان به کاستی‌های مجلس، تاکید دارد که حذف تندروها بهترین اتفاقی بود که نتیجه رای حماسی مردم در انتخابات سال 94 بود.علیرضا رحیمی در گفت‌وگو با همدلی همچنین با تاکید بر اینکه «فرقِ اساسی اصلاح‌طلبان با دیگر گروه‌ها و مخصوصا تمامیت‌خواه‌ها، این است که منافع‌ملی و مصلحت عمومی برای‌شان از هر مقوله دیگری مهم‌تر است. کشور، به‌واسطه ندانم‌کاری‌هایی که وجود داشت، ضررهای زیادی را به خود دیده بود و به‌همین دلیل برای ما مهم‌ترین مساله این بود که حضور افراطیون در مجلس را به‌کمترین حالت ممکن خود برسانیم که خوشبختانه، این مهم محقق شد» به پرسش‌های طرح شده پاسخ می‌‌گوید:
انگار قرار نیست فراکسیون امید رای‌دهنده‌ها را امیدوار کند.
ما اصلاح‌طلبان مجلس، همه هم‌‌و‌غم‌مان را به کار گرفته‌ایم تا بتوانیم تفکر اصلاح‌طلبی را به نهاد قانون‌گذاری و نظارت تزریق کنیم. مردم با توجه به تجربه نه چندان راضی‌کننده مجالس سه‌گانه هفتم تا نهم، به ما رای دادند تا بلکه قانون‌گذاری و نظارت شرایط مطلوبتری را به خودش ببیند.
در این سه سالی که از شروع به کار مجلس دهم می‌گذرد، قانون‌گذاری و نظارت شرایط مطلوبتری را به خودش دید؟
وضعیت بهتر شده است. اما باید این در نظر گرفته شود، فراکسیون امید تعداد رای‌های مشخص و محدودی دارد و دقیقا به همین دلیل دست ما بسته است.
به قدری بسته که حتی ریاست کمیسیونها را هم از دست بدهید؟
انتخابات داخلی کمیسیونها در شرایط خاصی انجام میشود و به همین دلیل، رای نیاوردن اصلاح‌طلبان نمی‌تواند معیار مناسبی برای عملکرد فراکسیون امید باشد.
به بحث تشکیل لیست امید و در نهایت فراکسیون امید برسیم. شما با جمله معروف «ای زن به‌تو از فاطمه این‌گونه خطاب است» در میان مردم شناخته شدید. این مساله چقدر به رای‌آوری‌تان یا قرار گرفتن در لیست امید کمک کرد؟
از آن اتفاق بیش از 30سال می‌گذرد و گمان نمی‌کنم آن فیلم در حضورم در مجلس تاثیری داشته باشد. بنده بعد از آزادی و بازگشت از عراق، تحصیلاتم را ادامه دادم و سعی کردم به‌مانند تلاشی که در جنگ داشتم، در مدیریت نظام و انجام شدن کارها سهمی هرچند اندک داشته باشم. بر همین اساس در انتخابات مجلس ششم ثبت‌نام کردم و چون در لیست‌های انتخاباتی جایی نداشتم، با حدود 160هزار رای در تهران نفر 75 شدم که فکر می‌کنم، این رتبه نمی‌تواند شکست تلقی شود. همچنین در انتخابات مجلس هشتم هم در لیست «یاران‌خاتمی» بودم که خب! همه می‌دانند در سال 86 چه فضایی در عرصه سیاسی حاکم بود و موج ناامیدی در کشور باعث شد تا مردم، مخصوصا تهرانی‌ها رغبت چندانی برای رای دادن نداشته باشند و به-همین دلیل مجلس هشتم هم با ترکیبی شبیهِ مجلس هفتم تشکیل شد. از لیست ما هم فقط آقای محجوب که به‌دلیل حضور در خانه کارگر در میان قشرهای پایین شناخته شده است، توانست به مجلس هشتم راه پیدا کند.
تا اینکه زمستان 94 رسید و قرار بر حضور جدیِ اصلاح‌طلبان در انتخابات گذاشته شد.
به‌نظر من انتخابات 94 را باید محصول انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 92 بدانیم. مردم وقتی دیدند، نتیجه رای‌های 92 به تزریق آرامش و البته توافق هسته‌ای منجر شد، با خلق انتخاباتی حماسی، به سیطره 12 ساله اصول‌گرایان یا بهتر است گفته شود تندروها در بهارستان پایان دادند تا بلکه مجلسی مدبر در ادامه دولت تدبیر و امید روی کار بیاید. البته نباید درایت و پشتکاری شاخص‌های اصلاحات را در این بین نادیده گرفت. آقای خاتمی، آقای عارف و بزرگان دیگر با در نظر گرفتن هزینه‌های ندانم‌کاری‌هایی که برای کشور ضرر‌رسان شده بود، آستین‌ها را بالا زده و به مدیریت فضا، فضا را برای بازگشت اصلاح‌طلبان به‌مجلس فراهم کردند.
البته ترکیب لیست امید منتقدانی جدی داشت.
هیچ کارِ گروهی را نمی‌توان مثال زد که بدون عیب و اشکال باشد. به‌هر حال همه می‌دانند که خیلی از چهره‌های شناخته‌شده و کارنامه‌دارِ اصلاح‌طلب توسط شورای‌نگهبان ردصلاحیت شده بودند و به‌همین دلیل چاره‌ای جزء این نداشتیم که با یکسری از افراد اصولگرا ائتلاف کنیم.
انتقادها به فراکسیون امید فقط به‌این موضوع ربط پیدا می‌کند؟
وقتی کارمان را در مجلس شروع کردیم، بعد از چند هفته، برخی از هم‌لیستی‌ها همانطور که توقع می‌رفت، راه‌شان را از امیدی‌ها جدا کردند و فراکسیون مستقلین را تشکیل دادند که البته این مساله، تاثیر چندانی در اهداف اولیه نداشت.
چطور؟
ببینید! همه تلاش‌ها برای خلق نتیجه‌ای که در هفتم اسفند 94 رقم خورد، با این هدف بود که نظام قانون‌نویسی و نظارت خالی از تندروها باشند تا هم قانون‌هایی بر اساس نیاز نوشته شود و هم‌اینکه مجلس، دولت را در شرایط خطیر، تحت فشار بازی‌های سیاسی نگذارد. با نگاهی به آنچه فراکسیون مستقلین از خود برجای گذاشته‌اند، می‌توان فهمید که رای و نظرشان با نظر و رای امیدی‌ها تفاوت چندانی ندارد.
اما اگر لیست امید همه اعضای خود را در صحن حفظ می‌کرد، حتی امکان داشت، عارف به ریاستِ مجلس برسد.
فرقِ اساسی اصلاح‌طلبان با دیگر گروه‌ها و مخصوصا تمامیت‌خواه‌ها، این است که منافع‌ملی و مصلحت عمومی برای‌شان از هر مقوله دیگری مهم‌تر است. کشور، به‌واسطه ندانم‌کاری‌هایی که وجود داشت، ضررهای زیادی را به خود دیده بود و به‌همین دلیل برای ما مهم‌ترین مساله این بود که حضور افراطیون در مجلس را به‌کمترین حالت ممکن خود برسانیم که خوشبختانه، این مهم محقق شد. آقای عارف هم دقیقا مثل سال 92 که به-خاطر مصالح کشور و نظام به‌نفع روحانی کنار کشیده بود، این‌بار هم با شرایط کنار آمد و نتیجه‌اش، مجلسی شد که با مجالس پیشین خود زمین تا آسمان فرق دارد.
البته مجلس دهم هم ایرادهای خودش را دارد. برای مردم این سئوال مطرح است که مثلا چرا طرح تحقیق و تفحص از شهرداری برای دو بار رای نمی‌آورد.
بنده فقط یک رای دارم و فراکسیون امید هم فقط بخشی از رای‌های را دارد و به‌همین دلیل نمی‌توان به این سوءتصمیم‌ها جوابی قانع‌کننده داد. مهم این است که مجلسی روی کار است که درد مردم را می‌داند و به‌هیچ وجه حاضر نیست منافع سیاسی و جریانی را در امور مهم مملکت دخالت بدهد.
نکته‌ای مانده است؟
برخی سعی دارند تا با ایجاد موج منفی، این ذهنیت را القاء کنند که در مجلس یازدهم، تندروها به عرصه بر می‌گردند. در پاسخ به این گروه، باید این‌طور گفت، مردم با وجود همه مشقت‌هایی که دارند در این چند سال، به‌خوبی سره را از ناسره تشخیص داده‌اند و انشاءالله با خلق انتخابات پرشور دیگری، حاشیه‌نشینی تندروها را تمدید خواهند کرد.
سایر اخبار این روزنامه
محمد‌علی‌الستی در گفت‌وگو با همدلی: مردم ناموفق بودن را متوجه شده و می‌بینند
علیرضا رحیمی در گفت‌وگو با همدلی: من فقط یک رای دارم
خواب حقیقی مسئولان قضایی برای فضای مجازی ایران تیرماه جنجالی برای فضای مجازی
همدلی از تخریب عمدی جنگل‌های زاگرس با هدف زنده گیری برخی حیوانات گزارش می دهد از تریاک تا سنجاب
مصطفی مهرآیین در گفتگو با «همدلی»: نواندیشی دینی تنها راه حل منازعات فرهنگی بود
ولی الله شجاع پوریان پوزش، بابت یک اشتباه
وزیر نفت اعلام کرد؛ ایران نمی‌تواند به نام خود نفت بفروشد بالاخره نفت می‌فروشیم یا نه؟
ارزیابی «همدلی» درباره نرخ سود بانکی برای حمایت از تولید و جلوگیری از مهاجرت سرمایه‌ها به بازارهای موازی
ولی الله شجاع پوریان پوزش، بابت یک اشتباه
حکایت مجافقین خلق و سبیلی‌هایی که دود شد!
مرگ مرسی یا مرگ دموکراسی؟
