درباره خودکفایی صنعت خودرو

صنعت خودرو ما در کنار سایر صنایع صنعت عاریه‌ای است. هیچ کدام از صنایع ما به صورت کامل به خودکفایی نرسیده است به طور مثال صنعت کشاورزی به ماشین‌آلات وابسته است و این ماشین‌آلات نیز وابسته به خارج است.
صنعت خودرو ما نیز چنین شرایطی دارد و در تولید قطعات و تجهیزات وابسته به خارج از کشور است. در تحریم‌های اخیر ما در این صنعت دیدیم که پژو یک رفت و آمد را داشت و در هر رفت‌و‌آمدی ضربه نبودش را به ما وارد کرد چراکه ما از نظر تکنولوژی به این خودروساز وابسته بودیم.
صنعت خودروسازی ما باید دانشش را به دست آورد و تجهیزات خود را به روز کند که این مسئله نیازمند آن است که زیرساخت‌هایش اصلاح شود و اصلاح این زیرساخت‌ها سال‌ها زمان‌ می‌برد.
همه می‌گویند ما باید از یک زمان، صنعت خودرویمان خودکفا شود و این میسر نمی‌شود مگر اینکه اقتصاد ما ساختارش را اصلاح کند.باید صنعت خودرو دانش لازم را به دست آورد و تکنولوژی‌اش را به روز کند که بخاطر تحریم‌ها این مسئله بسیار مشکل است.


ایران پنجاه سال است که صنعت خودروسازی دارد اما حتی یک موتور را نیز نمی‌تواند طراحی کند و در بهترین‌حالت در این بخش مهندسی معکوس داریم. یعنی طراحی از روی قطعه یا موتور خارجی و به دانش لازم در این بخش دست‌نیافته‌ایم.موارد اولیه این صنعت همچنان وارداتی است و تکنولوژی آن نیز به خارج وابسته است. از سوی دیگر سوءمدیریت در این بخش باعث شده که مدیران آن نتوانند آن را به روز کنند. آنها فقط عادت کردند که یکسری آمار عملکرد سطحی بدهند که چقدر تولید داشته‌ایم.ما در سال 97 خودروی چندانی تولید نکرده‌ایم. تاجایی که مدیران ما برای 2 ماه آخر سال فقط آمار پیش‌فروش را اعلام کردند.
ما سال‌های سال دچار تحریم بودیم و در عوض این که از این تحریم‌ها فرصت‌سازی داشته‌باشیم، فرصت‌ها را سوزانده‌ایم و تحریم‌ها مانع از برداشتن قدمی رو به جلو بود.
مدیران این بخش، مدیران شایسته‌ای نبودند و تصمیم‌گیری‌ها به طور عمده گروهی بود. بنابراین برای پیشرفت این صنعت باید از مدیران مستقلی که وابستگی ندارند، استفاده کنیم. باید تصمیم به بومی‌سازی این صنعت داشته باشیم و از تجربه تحریم‌های گذشته درس عبرت بگیریم.