ادغام اقتصاد ایران در اقتصاد ترکیه، عراق و افغانستان

چه کساني دارند ثروتمند و چه کساني فقير مي‌شوند؟ تا قبل از تحريم روزانه 9.9 ميليون بشکه در کشور نفت، ميعانات و گاز توليد مي‌شد. اکنون پس از تحريم روزانه 7.9 ميليون بشکه در روز نفت، ميعانات و گاز توليد مي‌شود. فقط 20 درصد انرژي در کشور کمتر توليد مي‌شود. روزانه معادل ارزش حرارتي 4.8 ميليون بشکه نفت، در کشور گاز توليد مي‌شود (ايران ديگر کشوري گاز محور و نه نفت محور است). توليد ميعانات گازي به عدد افتخار آميز 720 هزار بشکه در روز رسيده است. با نرخ موجود دلار، صادرات بخشي از 8 ميليون بشکه انرژي به سه کشور عراق، ترکيه و افغانستان منبع عظيم ثروت در کشور است. ترکيب دو مولفه 8 ميليون بشکه انرژي و نرخ روز دلار، ظرفيت عظيم صادرات به صورت قانوني و غير قانوني ايجاد کرده است. با نرخ موجود دلار، اقتصاد ايران، عراق، ترکيه و افغانستان در هم ادغام شده است. با اين نرخ ارز 70 درصد هر چه در داخل توليد مي‌شود اقتصادي است که به سه کشور ياد شده صادر شود. مسأله تحريم اصلا مطرح نيست. تجار عراقي در کارخانه ريالي مي‌خرند و خودشان مي‌دانند چگونه به عراق منتقل کنند. يک قشر جديد ثروتمند در ايران دارد شکل مي‌گيرد که قبلا نبود؛ کساني که توليدات داخل را به سه کشور ياد شده صادر مي‌کنند. با اين نرخ ارز ديگر چيزي به نام کشور عراق وجود ندارد، اقتصاد ايران در اقتصاد عراق ادغام شده است، ديگر چيزي به نام کشور ترکيه وجود ندارد ايران و ترکيه يکي است. نفت باعث آبادي تهران مي‌شد و گاز باعث آبادي شهرستان. بزرگترين بازنده گاز محور شدن اقتصاد ايران، شهرستان تهران است. صادر کنندگان محصول به سه کشور ياد شده وقت ندارند تلگرام و فضاي مجازي را ببينند و مشغول پول پارو کردن‌اند .