افزایش یارانه‌ها، وعده‌ای توخالی

طی دهه‌های اخیر پدیده‌ای تحت عنوان شارلاتانیسم وارد اقتصاد ایران شده است، شارلاتانیسم و یا به‌تعبیری وعده‌های دورغ و عوامفریبانه اقتصادی پدیده‌ای است که در چارچوب آن افراد بدون تفکر کارشناسی به مردم وعده‌هایی می‌دهند که معلوم نیست این وعده‌ها و شعارها بر اساس چه تفکری داده می‌شود؛ وعده‌هایی که نه‌تنها تاثیری مثبت بر اقتصاد ایران و وضعیت تهیدستان و طبقه ضعیف ندارد، بلکه جامعه را دچار تلاطم می‌کند. از همان آغاز اجراي قانون هدفمندي يارانه‌ها در آذرماه سال 89 تا پایان سال 94، بودجه یارانه‌ها دوبرابر بودجه عمرانی کشور بوده است. در حقیقت با 45‌هزار تومان کار مفیدی در سرمایه‌گذاری اقتصادی نمی‌توان انجام داد، اما جمع کل مبلغ مذکور سالانه 42هزار و پانصد‌میلیارد تومان می‌شود که این رقم بسیار هنگفت مبلغی بیش از بودجه عمرانی کل کشور است. یارانه‌ها نه‌تنها در دولت دهم هدفمند نشد، بلکه منجر به به‌وجود آمدن معضلاتی در اقتصاد ایران و افزایش هزینه‌های دولت شد. اما پرسش اینجاست که کاندیداهای اصولگرا که ادعا دارند مبلغ یارانه‌ها را به سه برابر افزایش می‌دهند، چگونه و از کجا می‌خواهند این مبلغ را تامین کنند؟ از سویی منابع درآمدی دولت از طریق مالیات و نفت تامین می‌گردد، در حالی که کاندیداهای اصولگرا مدعی‌اند که وابستگی به نفت باید کاهش پیدا کند و در برنامه‌های اقتصادی مورد تایید مجلس هم این مساله مطرح شده است. از طرفی دیگر این آقایان اعتقادی به پرداخت مالیات نیز ندارند. بنابراین اصولگرایان در صورت روی کارآمدن چگونه و به‌پشتوانه چه منبعی می‌خواهند مبلغ یارانه‌ها را افزایش دهند؟ بودجه سال جاری با رقم 282هزارمیلیارد تومان تحقق پیدا کرد که از این مبلغ 208هزار‌میلیارد تومان آن مربوط به بودجه جاری است که این خود شامل حقوق کارکنان دولت، حقوق معلمان، نیروهای نظامی و انتظامی، صندوق‌های بازنشستگی و یارانه‌ها می‌شود.
ادامه در صفحه7