روزنامه ایران
1398/07/07
انتخابات افغانستان و چالشهای پیش‌روی کابل
نوذر شفیعیکارشناس حوزه افغانستان
انتخاباتی که دیروز در افغانستان برگزار شد، موضوعی چالش برانگیز بین امریکا و طالبان از یک سو و امریکا و دولت افغانستان از سوی دیگر بود.
در بین سه مؤلفهای که برشمردیم، طالبان که دولت کنونی را به رسمیت نمیشناسند راغب بودند روند انتخابات، بخشی از فرآیند صلح افغانستان باشد. به این ترتیب که هرگاه روند صلح در این کشور تکمیل و دولتی موقت تشکیل شد، فرآیند انتخابات آغاز شود و آنها نیز به عنوان یک گروه سیاسی و نه شبه نظامی در آن حضور یابند و به پایگاه سیاسی دست یابند. اما از دید دولت افغانستان انتخابات بخش مهمی از فرآیند دموکراسی در افغانستان است و تحت هیچ شرایطی نباید متوقف شود. دولت تأکید میکرد و میکند که مردم افغانستان در طول 18 سال گذشته هزینه بالایی برای دست یافتن به دموکراسی پرداخته است و نمی‌خواهد روند انتخابات متوقف شود. امریکا نیز دیدگاهی همسو با طالبان داشت. اما یکی از دلایلی که باعث لغو مذاکرات امریکا با طالبان شد، امتیازات گستردهای بود که طالبان در این مذاکرات از امریکا گرفته بود. اگر قرار بود این امتیازات جنبه عملی پیدا کند، یک شیفت پارادایمی یا تغییر اساسی در حکومت افغانستان به وجود میآمد. به همین دلیل مشاوران سیاسی و نظامی ترامپ و خود دولت افغانستان و دوستان منطقه‌ای امریکا از جمله هند به ترامپ پیشنهاد کردند توافقنامه با طالبان را امضا نکند.
از همین رو با توجه به چالشهایی که در روند شکلگیری انتخابات دیروز افغانستان وجود داشته، انتظار میرود از این پس نیز شاهد چالشهای جدی سیاسی و امنیتی در سپهر سیاسی افغانستان باشیم. طالبان همانطور که دیروز تلاش کردند در روند انتخابات خللهایی وارد کنند، از این پس نیز با حملات مسلحانه خود مانع ثبات در افغانستان و حکمرانی درست هر دولتی که در افغانستان شکل گیرد، خواهند شد.
اما نکته دیگری که در انتخابات دیروز قابل توجه بود، مسأله حضور گلبدین حکمتیار در انتخابات بود. در این خصوص پیش از هرچیز باید به این مسأله توجه داشت که دولت کنونی افغانستان، «دولت قراردادها» است و برپایه توزیع قدرت میان قومیتها استوار است. از دو معاونی که اشرف غنی دارد، یکی هزاره و دیگری ازبک است. دومین قرارداد، قرارداد دولت وحدت ملی است که متشکل از غنی و عبدالله است. قرارداد بعدی قراردادی است که بین حکمتیار و دولت شکل گرفت و برمبنای آن چارچوب مشارکت حکمتیار در انتخابات مشخص شد. حکمتیار هر چند کنار طالبان بود اما خودش هرگز طالب نبوده است. او رهبر حزب اسلامی است و در چارچوب حزب خود به دنبال کسب قدرت است. او زمانی از در معامله با دولت درآمد که متوجه شد، کنار طالبان نقشی حاشیهای خواهد داشت و با طولانی شدن جنگ هم عملاً جایگاهش تنزل مییابد اما اگر وارد جرگه قدرت شود، جایگاه خود در سیاست افغانستان را ارتقا میبخشد. حکمتیار به این ترتیب بود که وارد مذاکره با دولت شد و به بخشی از آنچه که از قدرت میخواست، دست یافت. اما واقعیت آن است که او با این کار به ضرر خود عمل کرد. زیرا او در حال حاضر مدعی است به عنوان یک فرد جهادی از پایگاه اجتماعی خوبی برخوردار است. اما واضح است که در انتخابات رأی نمیآورد. بنابراین زمانی که نتایج انتخابات اعلام و مشخص شود حکمتیار نتوانسته آرای قابل توجهی به دست آورد و ضعیف بودن پایگاه اجتماعی او برملا می‌‌شود. با این حال اگر او با علم به چنین مسألهای و اینکه فرد پیروز انتخابات نخواهد بود در انتخابات شرکت کرده باشد، علت را باید در اشتیاق او به پیدا کردن تثبیت پایههای قدرت و معامله با رئیس جمهوری دانست که در انتخابات پیروز خواهد شد. بنابراین میتوانیم انتظار داشته باشیم در ماههای آتی همزمان با شدت گرفتن حملات طالبان، حکمتیار بلافاصله بعد از اعلام نتایج انتخابات وارد مذاکره با رئیس جمهوری آتی شده و خواستار سهم خود از قدرت شود.
سایر اخبار این روزنامه
گنجشک لالا مهتاب لالا
شکست طلسم ۴۲ ساله تیم ملی وزنه‌برداری
سیاست‌های کلی نظام قانونگذاری
تعامل ملی جایگزین رقابت جناحی
زنان، پیشاهنگ دموکراسی افغانستان
چرا هشتگ می‌زنیم؟
ردیابی یارانه بگیران از پایین به بالا
ایستاده در برابر 8 ریشتر
نام شهدا نباید دستاویزی برای مسائل سیاسی باشد
انتخابات افغانستان و چالشهای پیش‌روی کابل
رهبران سیاسی؛ بنیانگذاران اجماع
روایتی از روزهای جنگ
آغاز به کار بخش «دفاع مقدس» پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر رهبر انقلاب اسلامی
