فروکش تظاهرات عراق

باید پذیرفت که بعد از سقوط صدام تاکنون ما هرگز شاهد چنین تظاهراتی در عراق نبوده‌ایم، این که چند ده نفر در این تظاهرات کشته شوند نشان می‌دهد که حتی از تظاهرات در زمان نوری المالکی و حیدرالعبادی وسیعتر است. به نظر می‌رسد که این مردم از طرف گروه یا حزب یا رهبر خاصی هدایت نمی‌شوند، از همین رو اینکه توقع داشته باشیم تا این جنبش‌ها به سرانجام برسد، بعید است.
حقیقت امر این است که علل زیادی جامعه عراق را آماده تظاهرات و اعتراض می‌کند. یکی از این علل، بیکاری است، دیگری تحت خط فقر بودن تعداد زیادی از جامعه عراق است، علت دیگر نداشتن امکانات مناسب است، گروهی هم معتقدند که برخی کشورهای همسایه در امور عراق دخالت می‌کنند؛ نکته‌ای که در شعارهای تظاهرات کنندگان نیز شاهد بودیم.
از سویی انتظارات متعدد و متفاوتی دراین تظاهرات مطرح می‌شود . نکته‌ای که در این امر نباید نادیده گرفت اینکه برخی از این تظاهرکنندگان شیعیان بودند. در این تظاهرات واکنش مقتدی
صدر نیز واکنش مرددی بود. او


از این تظاهرات حمایت نکرد اما با اوج گیری
آن و کشته شدن تعداد زیادی ، خواستاری کناره گیری دولت شد هرچند که او تلاش می‌کند تا مواضع خودش را همگام با آیت الله سیستانی تنظیم کند .
در هرصورت به دلیل حجم بالای مقابله دولت با مردم و اظهارات عادل عبدالمهدی و نداشتن رهبر مشخص و انتظارات متنوع توقع می‌رود
در روزهای آینده فروکش کند. اما نباید به این آرامش دل بست؛ چرا که
هر آن با جرقه‌ای آتش زیر خاکستر در عراق دوباره شعله‌ور می‌شود و شاهد تظاهراتی دیگر خواهیم بود .