دام خودخواسته؟!

مهدی مطهرنیا‪-‬ رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه با اقدامات خود محورانه، در داخل و در جایگاه سیاست خارجه روزبه روز تنهاتر می‌شود، اردوغان پس از حذف داوود اوغلو و دیگر یارانش از حزب متبوع و حاکم ترکیه و رفتن آن‌ها
به سمت تشکیل حزبی دیگر و پس از شکست انتخابات محلی بخصوص در استانبول، اکنون به واسطه همین خودرایی، در عرصه سیاست خارجه نیز در دامی‌دیگر افتاده است.
ترامپ با خروجش از سوریه به دنبال ایجاد فضای درگیری بین سه کشورایران ، روسیه و ترکیه است. تا زمانیکه آمریکا در سوریه حضور جدی مستقیم داشته باشد این سه کشور در چارچوب منافع شان ، بایکدیگر همکاری داشته و در برابر آمریکا وحدت رفتاری و عملیاتی از خود نشان می‌دادند. با کنار رفتن آمریکا از سوریه شاهد افزایش اصطکاک در مسیر همکاری ترکیه، ایران و روسیه در سوریه خواهیم بود. چرا که این سه کنشگر در عین همکاری بایکدیگر در تحلیل نهایی، دارای نقاط اختلاف فراوانی نیز در جغرافیای سوریه هستند .
ترامپ با توجه به خصلت‌های رفتاری اردوغان در سوریه و در چارچوب حرکات انتخاباتی 2020 و رودررویی دموکرات‌ها با او اکنون فرصت یافته تا در چارچوب تبلیغات گسترده و پاسخ به انتقادهایی که به او وارد است، زمینه‌های خروج آمریکا از منطقه را فراهم کند تا یکی از وعده‌های انتخاباتی اش محقق شود.


درعوض اردوغان با حرکت نظامی‌علیه کردها درشمال سوریه، جایگاه خود رابه عنوان کشور خواهان ثبات منطقه ای از دست می‌دهد. مشاهده می‌کنیم که اکنون ایران از ترکیه می‌خواهد که خویشتنداری کند، روس‌ها در جهت محدودکردن ترک‌ها برآمدند، از سویی سوریه شاهد احیای مسائل و تنشهایی که پیشتر با ترکیه داشت، است. کشورهای اروپایی هم که علیه ترکیه شده اند . مضاف برآنکه این حرکت اردوغان زمینه‌های اتحاد بیشتر کردهای سوریه و کردهای ترک را علیه اردوغان ایجاد می‌کند. بدین ترتیب اردوغان با حمله خود به شمال سوریه دریک دام
نا خواسته گرفتار آمده است .
اردوغانی که در سیاست داخلی تنها بود، اکنون در صحنه سیاست خارجی نیز با ایجاد تنش با همسایگان تنها شده است. این موضوع موجب کاهش جذابیت‌های دولت اردوغان در بین طرفداران او نیز می‌شود.