اندرحکایت اظهارات ایرج محمدی درباره دلایل استفاده از اینفلوئنسرها در فیلم‌ها و سریال‌ها

اینفلوئنسرها فرصت‌ها و تهدیدها
آفتاب یزد - یوسف خاکیان: مدتی است که مردم در سریال‌های تلویزیونی و نمایش خانگی شاهد بروز پدیده ای جدید هستند، به این مفهوم که سازندگان اینگونه آثار با استفاده از چهره‌هایی که در شبکه‌های مجازی به شهرت رسیده اند اقدام به ساخت سریال‌ها و فیلم‌های خودشان می‌کنند. پس از مدتی هم که سریال آماده شد آن را روانه خانه‌های مردم می‌کنند به این خیال که چهره شهرت یافته در شبکه مجازی می‌تواند درصد موفقیت اثر تصویری آنها را تا حد زیادی بالا برده و موجب اقبال مجموعه تصویری شان در میان مخاطبانشان شود. البته این اتفاق ممکن است در نگاه اول جذابیت داشته و توفیقاتی را هم نصیب سازندگان اینگونه آثار نماید اما به عقیده برخی کارشناسان و دست اندرکاران آثار تصویری این امر همیشه با اقبال مواجه نیست و گهگاه شرایطی پیش می‌آید که باعث می‌شوند معادلات نتیجه عکس دهد. ایرج محمدی یکی از دست اندرکاران حوزه تهیه و تولید آثار تصویری است. این تهیه کننده تلویزیون که مجموعه‌های مختلفی را تهیه و تولید کرده در رابطه با اتفاق نوظهور استفاده از افرادی با شهرت مجازی گفته است: «اتکاء به افراد «اینفلوئنسر» و افراد با شهرت مجازی، غیر حرفه‌ای و ریسکی است که سازنده اثر متحمل می‌شود.» تهیه کننده مجموعه «دلدادگان» در ادامه سخنانش خاطرنشان کرده است: «هم اکنون کارهایی در موقعیت پیش تولید، تولید یا قصد تولید در سینما، نمایش خانگی و سریال‌های تلویزیونی وجود دارند که متاسفانه با بحران کمبود بازیگر برای کار مواجه هستند. عدم وجود بازیگر کافی یکسری افت‌هایی را به دنبال دارد، خصوصا در بخش‌های خصوصی و حتی در سریال‌های تلویزیونی که تیم سازنده خواه ناخواه از وجود کسانی استفاده می‌کند که تربیت دوره بازیگری را ندیده‌اند.» تهیه‌کننده سریال «خانه به دوش» در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به لزوم گذراندن دوره‌های بازیگری توسط بازیگران خاطرنشان کرده است: «بازیگر باید دوره‌های مختلف بازیگری را بگذراند. هرچند هم اکنون بازیگرانی در سینما هستند که به صورت تجربی آمدند اما همان‌ها هم در طول سال‌ها مختلف و قرار گرفتن در جریان کار، تحت آموزش کارگردان قرار گرفته و توانسته‌اند در اثر همجواری با این افراد مهارت کافی کسب کنند.» این فعال حوزه آثار تلویزیونی در ادامه با اشاره به استفاده از بازیگران تئاتری در فیلم‌ها و سریال‌ها اظهار کرده است: «استفاده از اینفلوئنسرها باید یک زنگ هشدار برای صنعت تئاتر باشد، به این صورت که تئاتری‌ها باید در دل خودشان یک ریکاوری انجام دهند تا انتخاب بازیگران برای فیلم‌ها و سریال‌های گوناگون از میان آنها شکل گیرد.» با تمام این تفاسیر اما ایرج محمدی در پایان اظهاراتش وجود بازیگران چهره در یک مجموعه تلویزیونی را هم علت موفقیت حتمی‌آن سریال نداشته و گفته که ممکن است گاهی استفاده از بازیگر چهره نتواند نتواند آنطور که باید و شاید موفقیت یک مجموعه تلویزیونی در هنگام پخش از آنتن را تضمین کند: «نمی‌توان صرف اینکه در فیلم یا سریالی از افراد معروف فضای مجازی استفاده شده خرده گرفت، ما فیلم‌هایی هم داریم که از بازیگران مشهور و معروف بهره برده شده اما آنطور که باید نفروخته است. به نظر من سناریو و قصه از اصلی‌ترین عوامل موفقیت یک فیلم و سریال است.»
اگر بخواهیم سخنان ایرج محمدی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم با چند واژه برجسته در اظهارات این تهیه کننده مواجه خواهیم شد که برای درک بهتر مسئله مسیر روشنی را
پیش روی ما قرار می‌دهند.


* کمبود بازیگر: ایرج محمدی در بخشی از سخنانش آنجا که می‌گوید: «هم اکنون کارهایی در موقعیت پیش تولید، تولید یا قصد تولید در سینما، نمایش خانگی و سریال‌های تلویزیونی وجود دارند که متاسفانه با بحران کمبود بازیگر برای کار مواجه هستند.» اشاره به کمبود بازیگر در حوزه فیلمسازی و سریال سازی کرده و آن را دلیل استفاده از چهره‌های شناخته شده شبکه‌های مجازی برای تولید آثار تصویری معرفی می‌کند. این در حالی است که اگر به بررسی شناسنامه تحصیلی بازیگرانی که در آثار تلویزیونی و نمایش خانگی و حتی سینمایی ایفای نقش می‌کنند نظری بیفکنیم درخواهیم یافت که درصد قابل توجهی از این عزیزان هم شامل سخنان محمدی می‌شوند اما باز هم در آثار جدید از آنها استفاده شده و اتفاقا از این رهگذر نتایج خوبی هم عاید سازندگان اینگونه آثار می‌شود. از سوی دیگر با توجه به عطشی که نسل جوان برای دیده شدن دارد و همچنین پتانسیلی که سینما و تلویزیون برای سیراب کردن این عطش در درون خود دارد می‌توان چنین استنباط کرد که بازیگر نه تنها به اندازه کافی وجود دارد که حتی بیشتر از حد معمول و فراتر از باور می‌توان در جامعه بازیگر یافت، بازیگرانی که اکثریت قریب به اتفاق آنها هیچ دوره بازیگری را نگذرانده و با الفبای این عرصه آشنایی ندارند و اتفاقا همین موضوع موجب می‌شود که به قول ایرج محمدی «در بخش‌های خصوصی و حتی در سریال‌های تلویزیونی که تیم سازنده خواه ناخواه از وجود کسانی استفاده می‌کند که تربیت دوره بازیگری را ندیده‌اند.»
* اینفلوئنسرها: بر اساس سخنان ایرج محمدی درباره استفاده از اینفلوئنسرها بیراه نیست اگر مدعی شویم در میان جماعت کثیری که عطش دیده شدن دارند و سودای بازیگری را در سر می‌پرورانند بیشترین فرصت نصیب کسانی می‌شود که برای نشان دادن توانایی‌های خود در عرصه بازیگری دست به ابتکارات و خلاقیت‌هایی بزنند. ابتکاراتی که می‌تواند زمینه دیده شدن را پیش از حضور در تلویزیون و سینما برای آنها
فراهم کند. در این میان البته آنها نیاز به رسانه ای
دارند که بتواند شرایط دیده شدن را برایشان
فراهم کند و چه رسانه ای بهتر از شبکه‌های مجازی؟‌ تجربه نشان داده که شبکه‌های مجازی به صورت بالقوه این پتانسیل را داشته اند که بتوانند فرصت بروز و ظهور خلاقیت‌های نو و بکر را در اختیار کسانی که هم عطش دیده شدن دارند و هم از خلاقیت به منصه ظهور گذاشتن استعدادهایشان برخوردارند، بگذارند. بنابراین پس از مدتی آنچه اتفاق افتاد ظهور پدیده ای به نام «اینفلوئنسر» در سینما و تلویزیون و حتی تئاتر بود. چرا که آنان از فرصت نمایش خلاقیت‌هایشان در شبکه‌های مجازی استفاده کردند و به چهره ای شناخته شده تبدیل شدند. موضوعی که می‌توان آن را دلیل اصلی جذب آنان از سوی سازندگان آثار تصویری در تلویزیون، نمایش خانگی و سینما قلمداد کرد. موضوع مهمی‌که البته نباید آن را از نظر دور نگه داشت این است که ممکن است عطش «اینفلوئنسر»ها به دیده شدن با نمایش خلاقیت‌هایشان در شبکه‌های مجازی تا حدی فروکش کرده باشد اما با توجه به درخواستی که از سوی سازندگان آثار تصویری وجود دارد شبکه‌های مجازی این فرصت را برای آنها مهیا کرده که بتوانند با حضور خود در تلویزیون، شبکه نمایش خانگی، سینما و تئاتر از شرایط بهتری برای دیده شدن برخوردار شوند.
* آموزش: ایرج محمدی در سخنانش به نکته مهم دیگری هم اشاره کرده است. آنجا که می‌گوید: «بازیگر باید دوره‌های مختلف بازیگری را بگذراند» این بخش از اظهارات تهیه کننده «دردسرهای عظیم» نشان می‌دهد که صرف استعداد داشتن و حتی «اینفلوئنسر» بودن به تنهایی برای بازیگر شدن کافی نیست بلکه در کنار این موارد موضوعی تحت عنوان «آموزش» را نیز باید مد نظر قرار داد تا این عوامل استعدادهای بالقوه ای که در وجود برخی از این «اینفلوئنسر»‌ها وجود دارد به صورت بالفعل درآید تا هم خودشان از قِبَل این موضوع منتفع شوند و هم کارگردانان تلویزیون، تئاتر و سینما بتوانند حضور چهره جدیدی را در آثار تصویری و نمایشی خود داشته باشند.
* سناریوی خوب: بررسی بخش پایانی اظهارات ایرج محمدی آنجا که می‌گوید: «به نظر من سناریو و قصه از اصلی‌ترین عوامل موفقیت یک فیلم و سریال است» این نکته را به ما یادآور می‌شود که با تمام توضیحاتی که درباره کمبود بازیگر، اینفلوئنسرها و دوره‌های آموزشی که آنها باید بگذرانند داده شد اگر یک فیلم یا سریال از سناریو و قصه خوبی برخوردار نباشد موفقیت برایش حاصل نخواهد شد.