روزنامه ابتکار
1398/09/11
رئیس مجلس اعلام کرد برای انتخابات مجلس برنامه دارد ولی برای ریاست جمهوری 1400 برنامه ندارد
لاریجانی خارج از گودالهام برخوردار
برای ریاست‌جمهوری برنامه‌ای ندارم؛ این را روز گذشته علی لاریجانی در نشست خبری خود اعلام کرد. یعنی درست بعد از اینکه روز قبل اعلام کرد که برنامه‌ای برای انتخابات مجلس شورای اسلامی ندارد در ادامه یک روز بعد خبر داد که تکلیف را روشن کنم که من برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ برنامه‌ای ندارم.
با این سخن او می‌تواند دریافت که لاریجانی قید ریاست‌جمهوری را هم زده است، البته شاید هم به نوعی قهر کرده باشد. درواقع هر‌چه به ایام انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم شکاف بین اصولگرایان هم بیشتر و قابل لمس‌تر میشود. پروژه عبور اصولگرایان از لاریجانی‌ها خیلی وقت است که اجرایی شده است و درواقع از زمان اتمام ریاست آملی لاریجانی بر قوه قضائیه و مسائلی که او با بسیاری از اصولگرایان پیدا کرد کاملا مشخص بود که آنها قصد خط زدن لاریجانی‌ها از این جریان را دارند و دوره ریاست آنها دیگر به پایان رسیده است. به نظر می‌رسد تندروهای این جریان سیاسی این‌بار زورشان بیشتر است و آنها استراتژی اصولگرایان را در انتخابات مشخص خواهند کرد. چرا که بعد از آنکه اصولگرایان قم اسم علی لاریجانی را از فهرست انتخاباتی خود خط زدند شکاف‌ها بین این دو نمایان‌تر و عمیق‌تر شد.
شکاف و چنددستگی و ائتلاف‌های گوناگون در دل جریان اصولگرایی این روزها بر کسی پوشید نیست و سهم‌خواهی طیف‌های مختلف به‌خصوص تندروها یکی از دلایل اصلی شکست این جریان در رسیدن به وحدت درون‌جناحی است. به نظر می‌رسد کارزار میان طیف سنتی و جدید یا متقدم‌ها و متاخرها در جریان اصولگرایی این روزها به شدیدترین وضعیت خود رسیده است. در شرایطی که رقیب بیرونی ضعیف یا در حال احتضار تصور میشود، به طور طبیعی رقابت تنگاتنگ به درون خود جریان کشیده میشود. این اتفاقی است که دقیقا این روزها در جریان اصولگرایی در حال رخ دادن است و هر طیف، حزب و جریانی در باطن به دنبال سهم بیشتری است. در این میان جبهه پایداری به هیچ عنوان حاضر به کوتاه آمدن نیست. بنابراین شکاف درونی اصولگرایان بیش از همه دامن لاریجانی‌ها را گرفت و کمترین مقبولیت را در این جریان لاریجانی‌ها دارند. پس خیلی عجیب نیست وقتی علی لاریجانی می‌بیند که نه در بین اصلاح‌طلبان محبوبیت و مقبولیت دارد و نه در بین اصولگرایان، چاره را در عقب کشیدن از میدان رقابت ببیند. درواقع از زمانی که خانواده لاریجانی‌ها دیگر آن مقبولیت سابق بین جریان خود را نداشتند طبیعی به نظر می‌رسید که چنین تصمیمی را بگیرند، چرا که وقتی می‌بیند حمایت اصلاح‌طلبان را ندارد، از آن سو به عنوان یکی از امضاکنندگان افزایش قیمت بنزین افکار عمومی را نیز از دست داده؛ در کنار آن نمایندگان نیز به خاطر اینکه در جریان چنین تصمیمی نبودند به او هجمه کردند، بنابراین عقب‌نشینی بهترین تصمیمی بود که در این شرایط می‌توانست بگیرد.
رابطه لاریجانی و اصولگرایان در این سال‌ها پر از فراز و فرودهای مختلف بوده است. او گاهی مورد غضب جریان راست بوده و گاهی مورد ستایش اصولگرایان قرار گرفته است. رئیس مجلس زمانی که مقابل احمدی‌نژاد ایستاد و در بسیاری از موارد اجازه نداد رئیس دولت‌های نهم و دهم پای خود را فراتر از قانون بگذارد، مرد محبوب اصولگرایان بود اما وقتی روحانی به قدرت رسید و لاریجانی در قامت حامی او به صحنه آمد و حتی کاری کرد که برجام در سریع‌ترین شکل ممکن تصویب شود، مورد غضب اصولگرایان قرار گرفت. این رفتارها سبب شد تا لاریجانی در انتخابات مجلس دهم، مستقل وارد صحنه شده و به همگان بگوید که خط جدایی میان لاریجانی و اصولگرایان کشیده است. همین اعلام استقلال عامل شدیدترین تخریب‌ها از سوی طیف‌های تندروی اصولگرایی علیه او شد که ادامه همین روند درنهایت باعث شد که به کل از لیست اصولگرایان قم خط بخورد و درنهایت تصمیم به انصراف در انتخابات مجلس بگیرد.
به نظر می‌رسد اصولگرایان زمانی که موفق شدند لاریجانی را وادار به خروج از قم کنند با فشارهای مضاعف خود به هدفشان رسیدند و حالا دیگر خیال‌شان به کل راحت شده چرا که علی لاریجانی روز گذشته در نشست خبری‌اش درباره برنامه خود برای مجلس یازدهم و ریاست جمهوری سیزدهم گفت: امیدوارم هم مخالفان و هم موافقان من همیشه خوشحال باشند و بخلی در این زمانه ندارم. من یک فرزند کوچک نظام و عضو مجلس شورای اسلامی هستم و همواره از محضر نمایندگان استفاده می‌کردم.
رئیس مجلس گفت: من احساس نمی‌کنم پس از من خلائی وجود داشته باشد. همین الان رجالی در میان نمایندگان هستند که می‌توانند در همین سمن‌ها کارهای بسیار اساسی انجام بدهند و این عرصه خالی نیست، اینکه مخالفان مطالب را می‌گویند به امید خدا حجت شرعی دارند، دشمن یکدیگر که نیستیم، این نظام کار می‌کند. شاید نظر متفاوتی با من دارند.
وی افزود: من خانه‌نشین نیستم و هر وظیفه‌ای به دوش من گذاشته شود انجام می‌دهم. ما در این چهل سال بر اساس عقیده‌مان کار کردیم، هم در زمان جنگ و هم پس از آن کار کردیم.
لاریجانی بیان کرد: تکلیف را روشن کنم که من برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ برنامه‌ای ندارم.
قطعا همه اصولگرایان و طیف‌های آن با لاریجانی مشکل نداشتند و حتی حمایت‌هایی هم طی این سال‌ها از او داشته‌اند. با این حال گویا زور تندروها بیشتر از بقیه بود و نتوانستند جلوی خط خوردن لاریجانی را بگیرند. درواقع تا زمانی که تکلیف طیف‌های تندرویی مانند پایداری‌ها در جریان اصولگرایی مشخص نشود و سهم‌خواهی‌ها در این جریان به اتمام نرسد، افرادی مانند لاریجانی بین اصولگرایان جایگاهی نخواهند داشت و وحدت درونی برای آنها همچنان یک آرزوی دست‌نیافتنی خواهد بود. در این شرایط لاریجانی نیز زمانی که ریاست مجلس را از دست رفته دانست، قید ریاست‌جمهوری را هم زد چون قطعا مستقل نخواهد توانست موفق شود. برای فردی که 12 سال ریاست مجلس را بر عهده داشته است اگر نتواند دوباره رئیس مجلس شود شکست سختی محسوب میشود و پیروزی او در انتخابات ریاست‌جمهوری بعید به نظر می‌رسد.
سایر اخبار این روزنامه
«ابتکار» جابه‌جایی مسئولان سیاست خارجی اروپا را بررسی می‌کند
خداحافظی موگرینی با اتحادیه اروپا
ژوبین صفاری
انتخابات یازدهم زیر سایه بحران هویت
رئیس مجلس اعلام کرد برای انتخابات مجلس برنامه دارد ولی برای ریاست جمهوری 1400 برنامه ندارد
مروری بر بخت‌های اصلی دریافت جایزه اسکار در شاخص‌ترین بخش‌ها
چه کسی آدمک طلایی را به خانه می‌برد؟
راه گریز از تکانهای احتمالی قیمتها چیست؟
ثبات نسبی بازار در پساگرانی بنزین
آخرین تحولات توافق هسته‌ای پس از پیوستن شش کشور اروپایی به اینستکس
نجات برجام یک موفقیت مهم دیپلماتیک است
فرمانده سپاه محمد رسول‌الله(ص) خبر داد
شناسایی کشته‌شدگان حوادث اخیر و سرکشی به خانواده آنها
سقوط اخلاق در سطل زباله
رهبر انقلاب اسلامی:
اگر توان مدیریتی ندارید مسئولیت نپذیرید
حسام‌الدین آشنا:
همه ما باید پاسخگوی کشته‌شدگان بی‌گناه باشیم
دستور فوری نوبخت برای معافیت مالیاتی 100 درصدی هنرمندان در سال آینده
دبیر ستاد انتخابات کشور:
داوطلبان انتخابات مجلس فعالیت تبلیغاتی نداشته باشند
سردار جلالی:
وزارت اطلاعات، احتمال نفوذ دشمن در سیستم مدیریتی کشور را بررسی کند
در جلسه هیئت دولت
موادی از لایحه بودجه سال ۱۳۹۹ کل کشور تصویب شد
