اصلاحات و اختلافات

سرویس سیاسی جوان آنلاین:  رسانه‌ها و فعالان اصلاح‌طلب در روز‌های اخیر روی تفرقه‌افکنی میان اصولگرایان در مورد انتخاب رئیس مجلس جدید مانور زیادی دادند و تلاش کردند از آنچه «جنگ» میان اصولگرایان می‌نامیدند، بنویسند، اما یک یادداشت در ارگان رسانه‌ای حزب کارگزاران کافی بود تا نشان دهد اختلافات میان اصلاح‌طلبان خیلی فراتر از حتی جنگ برای انتخاب رئیس مجلس است؛ امری که امروز آن را برای اصولگرایان می‌نویسند، اما خود در سال‌های اخیر و چهار سال مجلسی که اکنون در پایان آن هستیم، تجربه‌اش را دارند و هر سال هنگام انتخابات هیئت رئیسه مجلس، جنگ و جدل‌هایشان آغاز می‌شد، در نهایت هم هیچ سالی نماینده اصلاح‌طلبان یعنی محمدرضا عارف رئیس مجلس نشد!
محمد قوچانی در یادداشت جنجال برانگیز خود در روزنامه سازندگی، کل اصلاحات و خصوصاً شخص عارف و فراکسیون امید مجلس را هدف قرار می‌دهد: «پیوست شکست قابل پیش‌بینی (و البته قابل پیشگیری) جبهه اصلاحات در انتخابات مجلس یازدهم (چه آنان که لیست دادند و چه آنان که فقط رأی دادند) با شیوع ویروس کرونا، ظاهراً ویروس رخوت و کسالت را هم افزون بر این بیماری به جان اصلاحات انداخته است. با گذشت دو ماه از انتخابات مجلس یازدهم کمتر نشست و تحلیل راهبردی از احزاب اصلاح‌طلب درباره نه‌تن‌ها انتخابات و آینده اصلاحات بلکه نفس سیاست‌ورزی منتشر شده است و جز مناظره راهبردی سیدمصطفی تاج‌زاده و غلامحسین کرباسچی و گفت‌وگوی انتقادی علی مطهری، تندیس سکوت اصلاحات دکتر محمدرضا عارف که رئیس «شورای عالی سیاستگذاری انتخاباتی (؟!) اصلاح‌طلبان» هم است (شورایی که مهم‌ترین کارش خلع ید از خویش در تنها مأموریتش بود) هنوز کلمه‌ای سخن نگفته است. فراکسیون امید مجلس نه‌تن‌ها در قرنطینه است که طرح سه‌فوریتی تعطیلی کل کشور را - البته فقط به عنوان یک نمایش سیاسی - تا صحن برد و بلافاصله عقب‌نشینی کرد، چراکه از اول هم می‌دانست که نه می‌تواند و نه صلاح است که کشور را تعطیل کند.»
همین جملات قوچانی کافی بود که صدای اعتراض اصلاح‌طلبان دیگر را بلند کند. گرچه یادداشت او ادامه هم دارد و او صریحاً اذعان کرده است: «در غیاب شورا‌های اصلاح‌طلبان، اما این پوپولیسم سیاسی است که جبهه اصلاحات را هدایت می‌کند.» او در ادامه از هدف اصلاحات برای تحقق جامعه مدنی می‌نویسد و از اینکه برخلاف آنچه از اصلاحات انتظار می‌رود و شعارش را داده‌اند، به جای رفتار‌های حزبی و عمیق در سیاست، به رفتار‌های فردی و پوپولیستی همچون پیام تسلیت‌های جمعی خارج از حزب روی آورده‌اند.
قوچانی پیش از این هم انتقادات تندی را متوجه عارف دانسته بود. از جمله، در روز پایان ثبت‌نام انتخابات مجلس در یادداشتی با عنوان «آغاز پایان اصلاح‌طلبان خسته» نوشت: «آقای عارف فکر کردند، چون خودشان نامزد نمی‌شوند نیاز نیست در مقام رئیس شورای‌عالی اصلاح‌طلبان از دیگران دعوت کنند و دیگر بزرگان... این روز‌ها آنقدر علیه نهاد انتخابات و اصلاحات حرف زدند که خودشان هم ظاهراً از اصلاحات و انتخابات پشیمان شدند و توبه کردند و از سر بی‌خیالی و بی‌برنامگی و به نظرم بریدگی ما را مقابل اصولگرایان جوان رها کردند.»


حمله تند به کارگزاران: پازل رقیب برای محو اصلاحات را تکمیل می‌کنید!
اظهارنظر مکتوب قوچانی موجب شد تا علیرضا خامسیان، مسئول رسانه‌ای محمدرضا عارف نیز در یادداشتی شدیداللحن به وی پاسخ دهد. او با بیان اینکه چندی است قوچانی به شدت بیشتری از گذشته به «التقاط، اعوجاج و آسمان ریسمان‌بافی» روی آورده است، نوشت: «او که می‌کوشد از منظر ژورنالیسم، به سیاست، آن‌هم از نوع اصلاح‌طلبانه‌اش نگاه کند، بی‌التفات به آنچه در بطن و متن و زیر پوست سیاست و اجتماع می‌گذرد، فرصت‌طلبی ژورنالیستی‌اش را به اوج رسانیده است. وقتی ابهام‌ها برداشته شدند و دست‌ها رو شد، دیگر نمی‌توان بسان گذشته در پنهانی و تاریکی سیاست‌بازی کرد.»
خامسیان با کنایه به قوچانی، وی را «تئوریسین پنداری بی‌التفات به دانش و تجربه» دانسته و نوشته است: «بر قوچانی نمی‌توان خرده گرفت که هویت و موجودیت خود را از این بیهوده‌گویی‌ها وام گرفته است. هشدار جدی بیشتر به کارگزاران، آن‌هم به خاطر میراث‌داری بزرگمردی، چون هاشمی است که به تجربه دریافته بود بدون فهم مردم، مطالبات مردم و مصالح و منافع مردم، نمی‌توان سیاست ورزید. حال حزب نزدیک به آن پیر خردمند را چه شده است که سرنوشت و میراث محافظه‌کاری عقل بنیانش را به‌دست ژورنالیست‌های فرصت‌طلب و سیاست‌بازان خلأ اندیش و آرمانگرای خیالین، اما خود واقع‌گرا پندار می‌دهد. جای بسی شگفتی است. این رویه‌ها بیش از آنکه پیروی از مشی و مرام هاشمی باشد، خوش‌خدمتی به رقیبی است که محو اصلاحات را در دستور کار قرار داده است و البته کارگزاران را بخشی از این پازل تعریف می‌کند، چه آنکه این جرگه سال‌هاست دیگری خود را اصلاحات و بزرگانش تعریف می‌کنند.»
او سپس تأکید دارد که این اقدام «اگر نگوییم خیانت، حتماً بی‌اعتنایی آشکار به مشی و مرام هاشمی است.» و در مورد بزرگ‌تر‌های حزب کارگزاران می‌نویسد: «خوب می‌دانند که ساز جدایی زدن از گفتمان اصلاح‌طلبی، آنقدر بی‌خاصیتشان می‌کند که مسیری غیر از شارلاتانیسم و همه را مقصر پنداشتن، پیش‌روی‌شان نیست.»
مسئول رسانه‌ای عارف دلیل عدم موفقیت دولت روحانی را به کارگزاران نسبت داده و مدعی شده است که آن‌ها دولت را محل سیاست‌بازی خود کرده‌اند. «البته پرداختن به این نکته هم شاید خالی از لطف نباشد که این‌ها همچنان دیواری کوتاه‌تر از دیوار آقای دکتر عارف نمی‌شناسند که تا امروز با ایثار عارفانه‌اش، دولتی که با درایت و ایثار او، بر سرکار آمد را تبدیل به محل سیاست‌بازی خود کرده‌اند و امروز ناتوانی‌ها و بی‌درایتی‌های آن را از چشم عارف می‌بینند.»
اصلاحات نیاز به آسیب شناسی دارد
مهدی آیتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز که با خبرگزاری ایلنا گفتگو کرده، گفته است: «اصلاح‌طلبان باید به آسیب‌شناسی و بازنگری در عملکرد ۱۶ ساله خود بپردازند و خواست و مطالبه مردم را انعکاس دهند تا بتوانند دوباره اقبال عمومی را به دست بیاورند. او در واقع به این نکته ظریف اذعان می‌کند که عدم اقبال عمومی مردم به اصلاح‌طلبان ناشی از دوری آن‌ها از مطالبات و خواست مردم است.» او اضافه کرده است: «اصلاح‌طلبان وقتی از سال۹۲ پشت در دولت آقای روحانی گدایی و التماس می‌کردند که پست‌های دولتی بگیرند اشتباه تاریخی کردند.»