زمین با کووید-۱۹، نفس عمیقی کشید

 
 
 
 


 
22 آوريل 1970، براي اولين‌بار روز جهاني زمين، بعد از تلاش‌هاي راشل کارسون، نويسنده کتاب بهار خاموش، به‌ثبت رسيد. اين نويسنده زيست‌شناس آمريکايي قصد داشت به‌جهانيان هشدار دهد که وضعيت زمين به‌مراحل خطرناک نزديک مي‌شود. او مي‌گفت که ما بايد سبک زندگي خود را تغيير دهيم و اگر به‌همين شيوه ادامه دهيم، ديگر چيزي براي از دست دادن وجود نخواهد داشت، وضعيت زمين آنقدر نگران‌کننده مي‌شود که نياز است در سطح رهبران جهان به اين موضوع پرداخته شود و کنفرانس استکهلم نيز به همين دليل تشکيل شد و از آن زمان که روز جهاني زمين در 22 آوريل معرفي شد، خيلي از کشورها اين روز را جدي نمي‌گرفتند. دولت‌ها و رهبران کشورهاي صنعتي معتقد بودند که ظرفيت زيستي کره‌زمين به همين راحتي‌ها به‌پايان نخواهد رسيد. مرز تخطي زمين در سال 2019 به ماه اوت رسيد، يعني قبل از اينکه ماه هفتم ميلادي به پايان برسد، جهانيان توليد يکساله کره‌زمين را مصرف کردند. اين موضوع سبب شد که بسياري از دانشمندان هشدار بدهند که ما با يک موج انقراض جديد روبه‌رو خواهيم شد و دنيا شرايطي را به‌عنوان فروپاشي تجربه خواهد کرد. امسال در حالي به‌پنجاهمين سالگرد روز جهاني زمين رسيديم که پاندمي ويروس کوويد-19، دنيا را فلج‌کرده و بزرگترين ضربه اقتصادي را به‌کسب‌وکارها زده است. قيمت نفت به‌پايين‌ترين حدي که مي‌شد تصور کرد رسيد و حالا جهانيان مي‌توانند بهتر درک کنند که آن ملاحظات طبيعي که براي کسب پول بيشتر در نظر نگرفتند، نه‌تنها با شيوع يک ويروس همه آنها را از دست داده‌اند، بلکه به ضرر‌و‌زيان هنگفت نيز رسيده‌اند. اگر ما غره به‌توان مهندسي خود شويم و به‌قوانين حاکم به زمين توجه نکنيم، هيچ فعاليت اقتصادي و زيرساختي نمي‌تواند موثر باشد. در دو سه ماه اخير و با شيوع ويروس کوويد-19، کره‌زمين نفس عميقي کشيد و اين شايد سبب شود که در جهان پساکرونا، بودجه‌هايي که به‌بخش‌هاي مختلف معطوف مي‌شود، تغيير پيدا کند و يکي از مطالبات جدي مردم اين باشد به‌جاي صرف سالانه دوهزار ميليارد دلار براي ساخت سلاح‌هاي مخرب‌تر، آيا بهتر نيست که درصدي از اين پول را صرف ارتقاي سلامت، محيط‌زيست و بهبود کيفيت نظام‌هاي آموزش و پرورش کنيم؟‌ بشريت حالا با اين پرسش روبه‌رو شده که اگر به جاي جان ستاندن، روي جان بخشيدن سرمايه‌گذاري مي‌کرديم، آيا دنيا از امنيت بيشتري برخوردار نبود؟ به نظر من پيامي که ما مي‌توانيم در 22 آوريل 2020 درک کنيم و سزاوارانه در سوم ارديبهشت 1399 به‌استقبال روز جهاني زمين برويم، همين نکته است که بايد پيمان ببنديم که در جهان پساکرونا، به‌نحوي زندگي فردي، گروهي و جهاني را سامان بدهيم که منجر به‌‌هتک‌حرمت به‌اکوسيستم کره‌زمين و زيست‌مندان گياهي و جانوري آن نشود.