پاسخ به 2 پرسش درباره ماهواره نظامی نور

پس از پرتاب موفقیت آمیز ماهواره نور و قرار گرفتن آن در مدار زمین ، درحالی که دریافت سیگنال های ارسالی این ماهواره در مراکز زمینی آغاز شده و به مرور به عملکرد صد درصدی خواهد رسید، آمریکایی ها به صورت منفعلانه به دنبال حاشیه سازی علیه ایران هستند. موضوعی که البته به نظر می رسد بازهم مانند سایر تلاش های آن ها به در بسته خواهد خورد. همچنین برخی گزارش ها و تحلیل ها نیز درباره اهمیت و جایگاه ماهواره های نظامی منتشر شده است. در گزارش پیش رو به این دو سوال که آیا پرتاب ماهواره نور نقض قطعنامه 2231 است و این که اساسا این ماهواره چه کاربردی دارد، پاسخ داده ایم.   آیا پرتاب ماهواره نور، نقض قطعنامه 2231 است؟ همزمان در عرصه بین المللی آمریکایی ها که ابتدا تلاش می کردند قرارگرفتن نور در مدار 425 کیلومتری زمین را کتمان کنند، سرانجام در بامداد پنج شنبه ناچار شدند به این موفقیت ایران اذعان کنند اما در مقابل تلاش کردند تا از آن دستاویزی علیه کشورمان در شورای امنیت ایجاد کنند. در این زمینه «جان هایتن»، معاون رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا پس از آن که به ناچار تایید کرد ماهواره نظامی ایران در مدار قرار گرفته است، مدعی شد: «موشک (حامل ماهواره) فاصله بسیار زیادی را طی کرد و این می‌تواند برای کشورهای دیگر تهدیدآمیز باشد.» درعین حال وزارت خارجه آمریکا و در راس آن مایک پمپئو وزیرخارجه ضد ایرانی این کشور، بار دیگر ادعاهای خود درباره برنامه موشکی دفاعی ایران را مطرح و تلاش کردند  با تمسک به قطعنامه 2231 سازمان ملل، پرونده ایران را در شورای امنیت مطرح کنند. انگلیس هم موضعی مشابه آمریکایی ها را مطرح و فرانسه درباره این مسئله ابراز نگرانی کرد. با این حال تا لحظه تنظیم این خبر، اتحادیه اروپا و چین ترجیح داده اند درباره این موضوع فعلا سکوت کنند. واکنش متفاوت روسیه همزمان در واکنشی کاملاً متفاوت، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه، نه تنها پرتاب ماهواره نظامی ایران را مغایر با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت ندانست، بلکه تلاش‌های واشنگتن برای طرح این موضوع را که موشک‌های فضایی ایران قادر به حمل سلاح هسته‌ای هستند ، بیهوده و بی‌اساس توصیف کرد. به گزارش رادیو فرانسه، «ماریا زاخارووا»، تأکید کرد که «برخلاف ادعای مقامات آمریکایی، اقدام روز گذشته ایران در پرتاب ماهواره نظامی "نور" به فضا، نقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل محسوب نمی‌شود...نه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و نه برجام، هیچ یک ایران را از فعالیت‌های صلح‌آمیز در فضا منع نمی‌کنند.» ظریف: حدس بزنید چه کسی موشک حامل سلاح اتمی دارد؟ همچنین محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان نیز در توئیتی ضمن انتشار قطعنامه 2231 نوشت: «آمریکا از سال ۲۰۱۷ مشغول تحکم کردن به همگان علیه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت است. اروپا به جای قطعنامه ۲۲۳۱، از آمریکا تبعیت کرد. نه اروپا و نه آمریکا نمی‌توانند بر مبنای خوانش‌های نادرست و سست از قطعنامه ۲۲۳۱ برای ایران نطق کنند. ایران نه سلاح اتمی دارد و نه موشکی که برای حمل چنین تسلیحات دهشتناکی طراحی شده باشد. حدس بزنید چه کسی دارد؟» عبارت هوشمندانه ای که در قطعنامه 2231 گنجانده شده ، سبب شده تاکنون آمریکایی ها هیچ دستاویزی علیه برنامه موشکی و فضایی ایران نداشته باشند. در قطعنامه 2231 تنها فعالیت های موشکی دارای محدودیت است که در ارتباط با «موشک های بالستیکی باشد که برای برخورداری از قابلیت حمل سلاح های هسته ای طراحی  می شوند.» واضح است که هیچ کدام از موشک های ایرانی «برای برخورداری از قابلیت سلاح اتمی» طراحی نشده اند و به همین دلیل تاکنون  تلاش های آمریکا برای اقدام علیه برنامه موشکی یا فضایی ایران به در بسته خورده است. چرا به ماهواره‌های نظامی در فضا نیاز داریم؟ * نزدیک به نیمی از حدود ۲ هزار ماهواره موجود در فضا، متعلق به آمریکاست. ماهواره‌هایی که اکثریت قابل توجه آن‌ها چندمنظوره هستند و علاوه بر کاربرد‌های علمی یا تجاری، در امور نظامی و امنیتی به کار گرفته می‌شوند. اما بیش از ۳۲۰ ماهواره صرفا نظامی فعال در فضا وجود دارد که بیش از نصف آن‌ها نیز متعلق به آمریکاست. * آمریکا در حال اداره کردن حدود نیمی از تمام ماهواره‌های نظامی جهان است و سالانه بیش از ۲۰ میلیارد دلار بابت فعالیت‌های فضایی هزینه می‌کند. * استفاده گسترده از ماهواره‌ها در عملیات نظامی به طور مستقیم و در جنگ‌های منطقه نیز بسیار شایع است. به عنوان مثال در جنگ سال ۲۰۰۴ آمریکا علیه عراق، ۶۸ درصد مهمات و لوازم جنگی دارای هدایت کننده ماهواره‌ای بودند. (این مقدار در سال ۱۹۹۱ در جنگ عراق بیش از ۱۰ درصد بوده است) * کاربردهای ماهواره های نظامی از شناسایی اهداف تا ناوبری را شامل می شود؛ از جمله هدایت، مکان‌یابی و تعیین موقعیت مکانی و راهنمایی تسلیحات و گروه‌های جنگی. در حوزه جاسوسی نیز ماهواره ها برای شناسایی ارتباطات مثل سیگنال‌های تلویزیونی، رادیویی و ارتباطی کاربرد دارند. در حوزه هشدار سریع نیز سنسور‌های فروسرخ ماهواره‌ها می‌توانند پرتاب موشک را از خروجی گاز گرم شان شناسایی کنند. فناوری‌های جدیدتری نیز وجود دارد که می‌تواند مسیر موشک‌ها را با دقت خوب شناسایی کند. * ایران در ادامه این مسیر می تواند شکل گیری یک تهدید موشکی را همان لحظه آغاز در هر کجای جهان که باشد، رصد کند. این قابلیت توان دفاع موشکی کشور در حراست از آسمان کشور را 'فضاپایه' می کند و  نظام هشداردهی فضایی خوانده می شود که تعداد بسیار اندکی از کشورها در جهان از این قابلیت بهره مند هستند. * ایران در ادامه مسیر استفاده نظامی از فضا می تواند 'فضاهای حیاتی دشمن در دور دست' و 'تهدیدات برد بلند' را با اشرافی بی سابقه رصد کند. ما قادر خواهیم بود ببینیم دشمن آرایش خود را چگونه و با چه اهدافی تغییر می دهد و چه میزان از این آرایش، واقعا عملیاتی است. * در افق آینده، یک پدیده بسیار خارق العاده تر  هم قابل مشاهده است و آن چیزی است که «همگام سازی همه یگان های عملیاتی در یک جنگ پیچیده» نامیده می شود. مفهوم ساده اش این است که می توانید رفتار جنگنده ای را که در آسمان است با تانک و نفربر روی زمین، با کشتی روی دریا و حتی تکاور داخل جنگل «همگام» کنید؛ به گونه ای که آن ها با تلفیق و به اشتراک گذاری سریع همه اطلاعات موجود، بهترین تصمیم را در کوتاه ترین زمان بگیرند. عباس خاراباف؛ تسنیم/مهدی محمدی؛ کانال تلگرام