معمای جهانبخش، معجون کمدی ۹۹ و روایت یک اعتراف


 
 
احتمال بازگشت ستاره ایرانی به فوتبال هلند


آژاکس مشتـری جـدی علی جهان
 
به نقل از تلگراف، علیرضا جهانبخش از زمان رفتن از آلکمار به برایتون، در لیگ برتر نتوانست جایگاه مناسبی برای خود داشته باشد و در ۳۴ بازی حرفه‌ای فقط 2 بار موفق به گلزنی شده است. جهانبخش در این فصل 8 بازی در لیگ برتر انجام داده و با گذشت 2 سال از قراردادش، می‌تواند زمان مناسبی برای باشگاه برایتون برای فروش او باشد. این بازیکن ۲۶ ساله این بار تمایل دارد راهی آژاکس شود و این تیم هلندی نیز قصد دارد او را به عنوان جانشینی برای حکیم زیاش در نظر بگیرد که با جدایی از این تیم راهی چلسی شد. برایتون با یک پیروزی بزرگ مقابل آرسنال و تساوی چشمگیر مقابل لستر از منطقه سقوط خارج شده و اکنون با 7 بازی باقی مانده 6 امتیاز بالاتر از منطقه سقوط قرار دارد و تقریبا خیالش راحت است که در لیگ برتر می‌ماند. باید دید برایتون حاضر به فروش قرضی این بازیکن می‌شود یا با دریافت مبلغ قرارداد، حاضر به فروش این بازیکن به تیم آژاکس می‌شود.
 
 
معجون‌های تازه در کمدی‌های 99
از همبازی شدن رامبد جوان و امین حیایی با پیمان قاسمخانی و امیر جعفری تا ترکیب سروش صحت، پژمان جمشیدی و نازنین بیاتی
 
  مائده کاشیان   -  از آخرین روزهای سال گذشته تا امروز، اخبار مختلفی درباره چند فیلم کمدی جدید و بازیگران آن‌ها منتشر شده است که نوید نمایش آثار کمدی متفاوتی را در سال جدید می‌دهد. ترکیب گروه بازیگران این آثار، در مقایسه با کمدی‌هایی با زوج‌های کمدی تکراری که معمولا روی پرده سینما می‌بینیم، متفاوت‌ است. بنابراین به واسطه این ترکیب‌های جدید، انتظار می‌رود امسال شاهد فیلم‌های کمدی متفاوت‌تری باشیم.
 
چپ، راست
فیلم کمدی «چپ، راست» به کارگردانی حامد محمدی، اواخر سال 98 جلوی دوربین رفت و پس از وقفه‌ای به دلیل شیوع کرونا، فیلم‌برداری آن از سر گرفته و تمام شد. محمدی پیش از این در زمینه ساخت آثار کمدی تجربیاتی داشته و تا به حال دو فیلم «اکسیدان» و «چهار انگشت» را ساخته و در این دو فیلم از زوج کمدی امیر جعفری و جواد عزتی استفاده کرده است. او در سومین اثر کمدی خود، از ترکیب جدیدی از بازیگران مانند رامبد جوان، پیمان قاسمخانی و سارا بهرامی استفاده کرده است. رامبد جوان در سال‌های گذشته، بیشتر در مقام تهیه‌کننده و مجری فعالیت داشته و به جز «قانون مورفی»، به عنوان بازیگر آثار کمدی، روی پرده سینما دیده نشده است. پیمان قاسمخانی به عنوان فیلم‌نامه‌نویس شناخته می‌شود و تا به حال تجربه حضور کوتاهی در فیلم‌های انگشت شماری داشته است. سارا بهرامی نیز با «ایتالیا ایتالیا» و «هزارپا» کمدی را تجربه و برای بازی در فیلم «دارکوب» سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرده است. این بازیگر در آثار کمدی خود با رضا عطاران، جواد عزتی و حامد کمیلی همبازی شده بود، بنابراین حضور او در کنار رامبد جوان و پیمان قاسمخانی ترکیب جدیدی در سینمای کمدی ساخته است.

رقصنده
بهمن گودرزی با فیلم‌هایی مانند «شیش و بش»، «ثبت با سند برابر است» و «ما خیلی باحالیم» تجربه ساخت کمدی داشته و قصد دارد باز هم به سراغ این ژانر برود. با توجه به ترکیب متفاوت بازیگران «رقصنده»، می‌توان درباره نتیجه کار کنجکاو بود. امین حیایی، امیر جعفری و ریحانه پارسا بازیگران این فیلم هستند. گودرزی در آثار کمدی‌اش از بازیگرانی مانند مجید صالحی، مهران غفوریان ، محمدرضا گلزار و امین حیایی استفاده کرده، اما بیشترین همکاری را با حیایی داشته و «رقصنده» چهارمین فیلم این کارگردان است که امین حیایی در آن بازی می‌کند. حیایی تجربیات متعددی در سینمای کمدی دارد و با بازیگرانی مانند محمدرضا شریفی‌نیا، محمدرضا گلزار و رضا عطاران همبازی بوده است. امیر جعفری نیز مانند او در فیلم‌های کمدی زیادی بازی کرده و معمولا حضور موفقی در این آثار داشته، اما نکته این جاست که امیر جعفری و امین حیایی در این فیلم برای اولین‌بار با یکدیگر همبازی می‌شوند و زوج کمدی تازه‌ای هستند. ریحانه پارسا نیز پس از «خوب، بد، جلف 2» بار دیگر در فیلم کمدی بازی می‌کند. همبازی شدن ریحانه پارسا با هنرمندان با سابقه‌ای مثل امین حیایی و امیر جعفری، در گروه بازیگران این فیلم ترکیبی متفاوت ساخته است.

شیشلیک
فیلم «شیشلیک» نه فقط از نظر گروه بازیگران، بلکه از چند جهت اثر متفاوتی به حساب می‌آید. محمدحسین مهدویان تجربه‌ای در زمینه ساخت فیلم کمدی ندارد و قصه فیلم‌های قبلی او درباره تاریخ معاصر بوده است . جواد عزتی و هادی حجازی‌فر، دو بازیگری هستند که به ترتیب در سه و چهار فیلم مهدویان بازی کرده‌اند، اما این کارگردان تصمیم گرفته در اولین فیلم کمدی خود از بازیگرانی مانند رضا عطاران، پژمان جمشیدی، جمشید هاشم‌پور و ژاله صامتی که تا به حال با آن‌ها همکاری نکرده، استفاده کند. عطاران به واسطه بازی در کمدی‌های متعدد، با بازیگران مختلفی همبازی بوده، اما در این فیلم برای اولین بار با پژمان جمشیدی همبازی می‌شود. جمشید هاشم‌پور سابقه زیادی در بازی در آثار کمدی ندارد و بیشتر در نقش شخصیت‌های جدی و فیلم‌های اکشن دیده شده، اما به تازگی به سمت ژانر کمدی آمده است. او پیش از «شیشلیک»، سال 98 در فیلم کمدی «گیج‌گاه» ساخته عادل تبریزی بازی کرده بود. حضور جمشید هاشم‌پور در این فیلم کمدی به خودی خود اتفاق تکراری و معمولی نیست. علاوه بر این، همبازی شدن او با رضا عطاران و پژمان جمشیدی که تا به حال در فیلمی با آن‌ها همبازی نبوده، این ترکیب را تازه‌تر و متفاوت‌تر می‌کند.

مجوز خروج
کیارش اسدی‌زاده پس از ساخت سه فیلم و یک سریال، به زودی اولین فیلم خود در ژانر کمدی را جلوی دوربین می‌برد. این کارگردان در ساخته‌های خود دو بار با پانته‌آ پناهی‌ها و الهام کردا همکاری داشته و در «مجوز خروج» نیز پس از فیلم «موج اف ام ردیف 48» که هنوز اکران نشده، دومین همکاری را با ستاره پسیانی و کاظم سیاحی تجربه کرده است. رضا کیانیان، پژمان جمشیدی، نازنین بیاتی، کاظم سیاحی و سروش صحت در کنار یکدیگر، ترکیب نسبتا جدیدی را در «مجوز خروج» ساخته‌اند. رضا کیانیان در سال‌های اخیر حضور چندانی در سینمای کمدی نداشته است. نازنین بیاتی قبلا در چند فیلم کمدی بازی کرده بنابراین «مجوز خروج» اولین تجربه او در این ژانر نیست، اما همبازی شدن بیاتی با کیانیان، سروش صحت و پژمان جمشیدی باعث شده که ترکیب بازیگران فیلم متفاوت باشد. از نکات جالب دیگر این ترکیب، همبازی شدن سروش صحت با کاظم سیاحی است. او قبلا در سریال «لیسانسه‌ها» و فیلم «جهان با من برقص»، با این بازیگر در مقام کارگردان تجربه همکاری داشته و برای اولین بار در «مجوز خروج» با او همبازی می‌شود. قرار گرفتن این چهره‌ها در کنار یکدیگر باعث می‌شود از این ترکیب به عنوان ترکیبی متفاوت یاد کنیم.
 
 
 
حتی جمال‌عبدالناصر هم می‌گفت:«خلیج فارس»
چرا رهبر ناسیونالیسم عربی در مکاتبات رسمی خود با سران عرب، از نام جعلی برای خلیج‌فارس استفاده نمی‌کرد؟
 
جواد نوائیان رودسری – سران مرتجع عرب طی بیش از پنج دهه گذشته، موضوع عنوان جعلی را برای خلیج‌فارس مطرح کرده‌اند تا بتوانند، حتی به صورت ظاهر هم که شده، برای خودشان اعتباری تاریخی کسب کنند. به نظر آنان که در عربستان سعودی، امارات و بحرین قدرت را در دست دارند، همه چیز با پول قابل تغییر است؛ حتی هویت و پیشینه! بازی با تاریخ، شیطنتی بود که انگلیسی‌ها برای سلطه بر منطقه خاورمیانه به راه انداختند و تعدادی از سیاستمداران ازخودراضی جهان عرب، آن را جدی گرفتند؛ وگرنه هر مورخ و پژوهشگر منصفی می‌داند که در حوزه تمدن و تمدن‌سازی خاورمیانه، نام ایران همچون خورشیدی تابان نورافشانی می‌کند. طی سال‌های اخیر و با پشتیبانی آمریکا، تکاپوهای جاه‌طلبانه سران این کشورهای تازه متولد شده، شتابی افزون یافته است و آن‌ها که در عقلانیت و شعورشان تردیدهای جدی وجود دارد و مخالفان خود را با اره برقی قطعه قطعه می‌کنند، می‌خواهند رنگ و لعاب مدنظر خود را به تاریخ بزنند؛ غافل از آن‌که حتی تیمورلنگ هم نتوانست حریف مورخانی مانند «ابن عربشاه» شود و به وسیله آن‌ها، خونخواری و درندگی خود را از آیندگان پوشیده دارد؛ اما نکته اساسی این‌جاست که دُم‌خروس این ادعاها را نه فقط در آثار متعدد و چندهزار ساله تاریخی، بلکه در سخنان و نوشته‌های کسانی که از آن‌ها به عنوان بانیان پان‌عربیسم یاد می‌شود هم، می‌توان مشاهده کرد. اگرچه مخفی‌کردن حقیقت و کتمان واقعیت جزوی از مرام سران مرتجع عرب است، اما اسناد، نه دروغ می‌گویند و نه می‌توان تا ابد آن‌ها را از دید عموم، مخفی داشت؛ یکی از این اسناد بسیار مهم، مکتوبات جمال عبدالناصر، رهبر ناسیونالیسم عربی در دهه 1960 است؛ مردی که طرفداران پان‌عربیسم، وی را اسطوره خود می‌دانند.
چرا عبدالناصر؟
جمال عبدالناصر یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخی معاصر است. او زمانی سکان هدایت مصر را در اختیار گرفت که مبارزات ضداستعماری بعد از جنگ جهانی‌دوم، در خاورمیانه، به اوج خود رسیده بود. ناصر ویژگی‌های یک رهبر قدرتمند را داشت؛ او افزون بر تسلط به علم حقوق، سرهنگ ارتش و از شجاعتی درخورتحسین برخوردار بود. هنگامی که طی یک سخنرانی در بندر اسکندریه، در اکتبر 1954، هدف ترور نافرجام قرار گرفت، ابداً خودش را نباخت و همان‌جا، از پشت تریبون، با صدای بلند گفت: «سرجایتان بمانید ای مردان! سرجایتان بمانید ای مردان! زندگی من فدای شما! خون من فدای شما! به خاطر شما زنده می‌مانم و به خاطر آزادی و شرفتان می‌میرم؛ اگر قرار است ناصر بمیرد، پس باید هر کدامتان ناصر باشید، ناصر از شماست و آمادگی جان‌فشانی در راه کشور را دارد.» همه این‌ها از او شخصیتی محبوب در میان مردم مصر و همچنین، جهان عرب ساخت و البته توقع ساکنان دیگر کشورهای عرب‌زبان را از رهبرانشان بالا برد. ناصر که امروز حتی سعودی‌ها هم گاه‌وبی‌گاه از او مایه می‌گذارند، هدف ترور نافرجام سعود بن عبدالعزیز، پادشاه وقت عربستان نیز، قرار گرفت، اما از مهلکه جان به‌در برد.
روایت مستند یک اعتراف
با این مقدمه‌ که به شما خوانندگان ارجمند روزنامه خراسان تقدیم کردیم، درک جایگاه جمال عبدالناصر در میان ناسیونالیست‌های عرب، چندان مشکل نخواهد بود. اما حتی ناصر هم، وقتی به نام خلیج‌فارس می‌رسید، جرئت آن را نداشت که با عنوانی جعلی از آن یاد کند. آن‌گونه که گاه برخی از سران عرب، مانند صباح جابر احمد الصباح، امیر کویت، وی را شماتت می‌کردند که چرا چنین نامی را به کار می‌برد! رسانه‌های مصر تا سال 1971، یعنی یک‌سال بعد از مرگ مشکوک ناصر، همواره از نام خلیج‌فارس در مکتوبات خود بهره می‌بردند. سندی قابل‌توجه از جمال عبدالناصر در دست است که وی برای تبریک سال جدید هجری به یکی از نویسندگان عرب ساکن در حاشیه  خلیج‌فارس(ابراهیم العریض)، از عنوان «خلیج‌الفارسی» استفاده کرده‌است؛ سندی محکم و در عین حال مهم که نشان می‌دهد حتی رهبر ناسیونالیسم عربی نیز، در استفاده از نام جاویدان خلیج‌فارس، تردیدی به خود راه نمی‌داد. ممکن است برخی بگویند که این تمکین به نام خلیج همیشه فارس، مربوط به رابطه میان شاه و آمریکا و موقعیت پهلوی‌ها به عنوان ژاندارم منطقه است؛ اما در پاسخ به این تردید باید بگوییم که ناصر، دشمن شماره یک پهلوی محسوب می‌شد و به دلیل رابطه شاه با رژیم صهیونیستی، موج تبلیغات منفی و گسترده‌ای را علیه وی در جهان اسلام به راه انداخت. از سوی دیگر، ناصر بیش از آن‌که متمایل به آمریکا باشد، با شوروی در ارتباط بود و به همین دلیل، نه ژاندارمی محمدرضا پهلوی را به رسمیت می‌شناخت و نه از درافتادن با وی، واهمه‌ای به دل راه می‌داد. بنابراین، استفاده از عنوان خلیج‌فارس توسط جمال عبدالناصر، ریشه‌ای در مناسبات سیاسی و منطقه‌ای ندارد، بلکه باید آن را وابسته به بدیهی‌بودن این عنوان و همیشگی بودن نام خلیج‌فارس بدانیم.