حیثیت مجلس را از بین نبرید

 
 
 
 


در پاسخ به اين سوال که الان اولويت کشور چيست، به اين نکته اشاره مي‌کنم که در مسائل و وظايف شرعي گاهي اولويت‌ها حتي از عبادات هم مقدم است. مثالي مي‌زنم؛ مثلا کسي که بدهکار است، پول هم دارد و در حال اداي نماز واجب است که طلبکار در خانه‌اش را مي‌زند. پول طلبکار را دادن يک واجب است و قطع نماز واجب حرام؛ ولي همه فقها گفته‌اند براي اداي حق صاحب حق، بايد نماز واجب را قطع کنيد و حتي لازم نيست، تمام کنيد. اول بدهي را بپردازيد و بعد اگر وقت هست نماز واجب را به‌جا بياوريد. اين مساله همه جا هست که ضرورت‌هاي اجتماعي و فردي گاهي باعث مي‌شود احکام اسلام در اولويت نباشد. مثالي ديگر اينکه مرد نجات‌غريقي که شاهد غرق شدن خانمي است بايد در جهت نجات جانش اقدام کند، نه اينکه بگويد نامحرم است و از کنارش بگذرد. همه ما اشکال داريم و رئيس‌جمهور هم حتما در کارهاي خود گاهي اشکالاتي داشته که موجب نگراني دوستانش هم شده اما آنچه مسلم است در اين کشور سيستم خاصي کار مي‌کند. يک وقت آقاي روحاني به‌رغم اينکه درباره موضوعي رضايت ندارد اما از جايي مثل مجمع تشخيص مصلحت نظام يا شوراي نگهبان توصيه‌اي مي‌شود که بايد انجام دهد. آنجاست که ايرادات را به دوش رئيس‌جمهور ريختن، مشکل ايجاد مي‌کند. مجلس تازه تشکيل شده و اگر نمايندگان واقعا مي‌خواهند وظيفه نمايندگي را انجام دهند سراغ قوانيني بروند که از شوراي نگهبان يا مجمع تشخيص مصلحت نظام گذشته و براي مردم مشکل درست کرده است. يا افراد و گروه‌هايي باعث شدند برخي سوءاستفاده کرده، مال ملت را برده، و غارت کنند و ارز و گراني را به اينجا برسانند. تحقيق در اين مسائل حق نمايندگان مجلس است. کار کميسيون اصل 90 و کميسيوني که بر کار وزارت‌ها نظارت مي‌کند، همين است. حتي مي‌توانند وزير يا خود رئيس‌جمهور را براساس قانون اساسي با شرايطي که دارد، استيضاح کنند اما اينکه قبل از تحقيق و بررسي قضاوت کنند، يک مقدار وهم خود مجلس و اينجور برخوردها توهين به خود مجلس است. همانطور که در برخورد با وزير خارجه توهين به خود مجلس بود و هيچ عاقل متديني برخورد اين‌چنيني را نمي‌پسندد. با اينکه ناراحتي در چهره دکتر ظريف آشکار بود اما باعث نشد اخلاق و رفتار اسلامي را فراموش کند. الحمدا... از کوره درنرفت و در ظاهر خود را حفظ کرد همانطور که همين توقع از او مي‌رفت. هرچند در دنيا وضع به همين منوال است و بعضا شأن مقامات رعايت نمي‌شود و در مجلس نمايندگان و سناي آمريکا تندتر و بيشتر از اين حرف مي‌زنند. سياست همين است ولي ما چون مسلمان و شيعه علي هستيم در روايات داريم که حتي درمورد دشمنان هم بايد انصاف را رعايت کنيم، چه رسد کسي که خودي است و براي کشور خدمت کرده و مي‌کند. رفتار اين‌چنيني در حق فردي که مورد تعريف و تمجيد رهبري بوده خارج از رفتار اسلامي است. دوره اول نماينده مجلس بودم، بعد از آن به حکم امام دادستان کل شدم و در دور سوم مجلس هم حضور داشتم. واقعا همانطور که حضرت امام فرمودند مجلس در راس امور است. پس اگر معتقد به انقلاب و حضرت امام و رهبري هستيد اين اصل را با حيثيت و مطابق با واقعيت حفظ کنيد. اين کارها قطعا حيثيت مجلس را از بين مي‌برد.