از قضا سرکنجبین صفرا فزود

 
 

از آنجایی که عضو سازمان ملل هستیم باید حرکت‌ها و تصمیمات بین‌المللی را با حفظ منافع ملی کشورمان بپذیریم. یکی از آن قواعد بین‌المللی لوایح FATF است که دولت آن را تصویب و به مجلس دهم فرستاد و مورد تصویب مجلس نیز واقع شد. اما در شورای نگهبان ایراداتی گرفته شد و چون بعد از دوبار مورد ایراد واقع شدن، مجلس درصدد رفع ایراد شورای نگهبان برنیامد، برای بار سوم به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارسال شد. مجمع هم قانونا یا باید حق را به مجلس دهد یا به شورای نگهبان و فصل الخطاب باشد و اختلاف‌نظر بین شورای نگهبان و مجلس را حل کند. ولی حدود دو سال مصوبه را بین زمین و آسمان نگه داشتند و بدین ترتیب مجمع حالت فصل الخطابی خود را از دست داد. به نظر می‌رسد مصداق اینکه می‌گویند «از قضا سرکنجبین صفرا فزود» همین است! یعنی جایی که خودش باید فصل‌الخطاب باشد، متاسفانه مساله را به صورت غیرقابل حل به شورای نگهبان بازگرداند. آن زمان بارها خیلی از دلسوزان کشور بر اینکه این مساله چگونه حل می‌شود، تاکید و یادآور شدند، در صورت عدم تصویب، کشور در لیست‌سیاه قرار خواهد گرفت تا جایی که حتی دوستان نزدیک ما هم نمی‌توانند مبادلات بانکی داشته باشند. و حالا به گفته رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین، در حال حاضر عملا هیچ مبادله بانکی با روسیه و چین نداریم و اگر فردی با پاسپورت ایرانی در این کشورها درخواست خدمات بانکی کند از ارائه آن خودداری می‌شود. یک وقت هست که آمریکا کشورمان را تحریم می‌کند و طبیعتا کشوری مثل چین ممکن است به‌رغم تحریم آمریکا به خواست خود با ایران مبادلاتی داشته باشد. درواقع ممکن است برخی کشورها از آمریکا نترسند و با ما مبادلات اقتصادی داشته باشند که مهم است ولی مهم‌تر از آن این است که به دست خودمان گرفتاری برای خودمان درست می‌کنیم. اگر به مجموعه FATF نپیوندیم هیچ کشوری نمی‌تواند با ما ارتباط برقرار کند چون جزو مجموعه مقررات سازمان ملل و دنیاست. ولی متاسفانه «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد، فریاد است». هرچه گفته شد، آقایان هیچ توجهی نکردند. این درحالی است که در جنگ تحمیلی هشت‌ساله همه مردم و مسئولان در جنگ نقش مثبت و یاری‌رسان داشتند و تعداد زیادی از مسئولان در جنگ به شهادت رسیدند، جانباز یا آزاده شدند. تعداد زیادی فرزندان مسئولان هم به میدان جنگ رفته و شهید و جانباز شدند چون جنگ را با پوست و گوشت و استخوان خود درک می‌کردند ولی جنگ اقتصادی را اعضای مخالف FATF درک نکردند. آن زمان جنگنده‌های عراقی تا تهران را هم بمباران می‌کرد و همگان جنگ را احساس می‌کردند ولی امروز جنگ اقتصادی به خانواده‌های مسئولان و فرزندانشان سرایت نکرده. فرزندانشان در جنگ اقتصادی یا لطمه نخوردند یا در خارج از کشور بهترین زندگی‌ها را دارند. به‌رغم دلسوزی‌های عده‌ای بعد از دوسال جایی‌که خودش باید فصل‌الخطاب باشد و مشکل را حل کند، قدم جدی در جهت حل مشکل برنداشت و استخوان را لای زخم نگه داشت. مجمع تشخیص مصلحت نظام باید جواب دهد و بگوید چه باید کرد؟ ملت که همه فداکاری‌های خود را کرد، دولت لایحه داد و بر آن اصرار کرد و مجلس دهم هم تصویب کرد. مجمع تشخیص مصلحت نظام هم با عدم تصویب FATF گویی تحریمی بر تحریم‌ها افزود. بنابراین الان توپ در میدان مجمع است که هم باید نسبت به گذشته و عدم تصویب اظهارنظر کند و هم برای آینده راهکار ارائه دهد درحالی‌که همه دست‌اندرکاران نگران عقوبت عدم تصویب بودند ولی موثر واقع نشد.