روزنامه ابتکار
1399/07/08
ژوبین صفاری اپیدمی فرافکنی در پاسخ
فرافکنی و طفره رفتن از پاسخ را شاید بتوان محصول رویکرد و منش غیردموکراتیک در نظام سیاسی هر کشور دانست. به بیان دیگر اگر مسئولی در فرآیند انتخابی توسط مردم به جایگاهی رسیده باشد، باید در قبال جزء به جزء عملکردش پاسخگو باشد. هرچند گاهی در دنیا نیز افرادی که با فرآیند انتخاباتی در جایگاهی قرار می‌گیرند از این ترفند استفاده میکنند. نمود کامل این مساله را میتوان در دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده دید. ترامپ همواره در قبال انتقادها رویکردی فرافکنانه و غیرپاسخگو دارد و این رویه حتی در زمانی که به آرای مردم نیاز دارد ادامه دارد که شاید یکی از دلایل آن را باید در عملکرد اقتصادیاش و کاهش میزان بیکاری در این کشور جستوجو کرد. درواقع ترامپ به پشتوانه بخشی از عملکرد خود، از پاسخ دادن به سایر انتقادها طفره میرود.غرض از بیان این مقدمه، بررسی رویکردی است که مسئولان در کشور طی این سالها و البته این روزها دارند. طی روزهای گذشته انتقادها نسبت به دریافت واکسن آنفولانزا توسط نمایندگان قبل از مردم عادی و همچنین دریافت بیدغدغه خودروی چند صد میلیونی مورد نقد مردم و رسانهها قرار گرفت. به طور طبیعی واکنش نمایندگان مردم که از اتفاق، تنها چند ماهی از گرفتن رایشان بیشتر نمیگذرد باید توضیحی و روشنگرانه باشد. اما رئیس مجلس در نخستین واکنش خود میگوید نمایندگان بدون توجه به حاشیههای ایجاد شده به کار خود ادامه دهند. از آن سو نماینده دیگری بیان این مسائل را جوسازی جناح رقیب میدانند. در حالی که حتی اگر بیان این مسائل ناشی از جوسازی و یا حاشیهپردازی رقبا باشد، نمایندگانی که با رای مردم بر سرکار آمدند باید به طور شفاف پاسخگو باشند. این منش البته نه مختص نمایندگان مجلس در این دوره که حتی مسئولان دولتی نیز سالهاست به آن متوسل میشوند. درواقع به جای پاسخ به مطالبات همواره با ساختن یک دشمن فرضی و یا واقعی به فرافکنی روی میآورند.
به نظر میرسد این مساله ناشی از یک سیستم غلط و معیوب در سپهر سیاسی است که فرآیند انتخاب در آن دچار اشکال است. درواقع در نبود احزاب پاسخگو افراد به خودی خود با انواع ترفندها از پاسخ فرار میکنند. این عدم پاسخگویی از یک حاشیه امنیتی ناشی می‌‌شود که افراد در قبال عملکرد بد خود هیچ بازخواستی نمیشوند. این در شرایطی است که حتی درصورت فرافکنی پاسخ باید در حوزه عملکردی جای قابل دفاعی وجود داشته باشد تا بتوان از پاسخ به مسائل دیگر سر باز زد. اما میبینیم که نه خروجی آنها مثبت است و نه حتی پاسخی به نقدها داده می‌‌شود.
البته طبیعی است نمایندگانی که با آرای حداقلی وارد مجلس شدند چندان نگران پاسخگویی به مردم نباشند. مسئولان دولتی نیز بعد از انتخابات سال 96 کمتر پاسخگوی انتقادها به مردم و رسانه ها شدند. اگر رئیس جمهوری کشور هر چند وقت یکبار مصاحبه با صدا و سیما داشت و یا حتی نسبت به یک گزارش اجتماعی رسانهای واکنش نشان میداد حال در قبال انواع مشکلات ریز و درشت چندان عزم پاسخگویی ندارد. شاید این عدم پاسخگویی را بتوان در معیوب بودن فرآیندها در نظام سیاسی دانست که نبود احزاب پاسخگو و قدرتمند می‌تواند یکی از آنها باشد.
سایر اخبار این روزنامه
«ابتکار» پیامد‌های بازگشت کوپن به اقتصاد را بررسی کرد
از کوپن کاغذی تا کالابرگ الکترونیک
ژوبین صفاری
اپیدمی فرافکنی در پاسخ
غولی که به جای دردسرسازی می‌تواند اشتغالزایی کند
اما و اگرهای مهار نقدینگی در تدابیر دولت
جشنواره موسیقی فجر امسال چگونه برگزار خواهد شد؟
نوای مبهم نُت‌ها در روزگار کرونا
۲۰ درصد دانش‌آموزان در سایر شبکه‌های اجتماعی هستند
اینترنت رایگان برای «شاد»
دموکرات‌ها برگ جدیدی را علیه ترامپ در آستانه انتخابات آمریکا رو کردند
افشاگری نیویورک‌تایمز از ۱۰ سال فرار مالیاتی ترامپ
سخنگوی وزارت امور خارجه، سیاست ایران را کمک به دیپلماسی میان آذربایجان و ارمنستان مطرح کرد
آمادگی ایران برای تسهیل گفت‌وگو در قفقاز
رئیس قوه قضائیه:
حقوق بشر واقعی محترم است
واکنش ظریف به حمله روزنامه کیهان به مرجع شیعیان عراق:
آیت‌الله سیستانی دژ مستحکم عراق است
مناقشه قره باغ
رونمایی از خواندنی‌ترین وقایع حماسه و دفاع در دافوس ارتش
سلمان اکبری پاکرو- پژوهشگر جنگ و دفاع مقدس
اصلاح‌طلبان چه زمانی برای انتخابات 1400 استارت می‌زنند؟
اصلاحات در بند اصلاحات
