روزنامه ابتکار
1399/07/21
موج پیشنهادات برای بزرگداشت استاد شجریان؛ از روز ملی تا حل مشکل نامگذاری خیابان هنرمند مرده را عشق است!
گروه فرهنگ و هنر – روز شنبه پیکر استاد آواز موسیقی ایران، محمدرضا شجریان به خاک سپرده شد. در چند روزی که از درگذشت این هنرمند فقید می‌گذرد، سیل تسلیت‌ها از سوی مقامات دولتی، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و... روانه شده است. از سوی دیگر می‌خواهند خیابانی را در پایتخت به نام او نامگذاری کنند و... اینجاست که باید پرسید چرا این توجه به هنرمندان در زمان حیات‌شان صورت نمی‌گیرد؟روز پنجشنبه در نهایت تاثر و تاسف استاد محمدرضا شجریان، بزرگمرد موسیقی ایران درگذشت. هنرمندی که برای مردم خواند و همیشه در قلب عموم جامعه جای داشت. اما حدودا 10 سال بود که برخی نهادها چنانچه در شان شجریان بود با او برخورد نمی‌کردند. چند سال بود که دعای «ربنا»یش که برای سال‌ها مهمان سفره‌های افطار بود، دیگر از صدا و سیما شنیده نمی‌شد. هرچند برخی می‌گفتند که استاد شجریان خود اجازه پخش آثارش را در این رسانه نداده که البته نادرست هم نبود اما اصل ماجرا از زبان علیرضا دباغ، مدیرکل سابق نظارت و ارزیابی رسانه‌های نوین، در سال 96 اینگونه روایت شده بود: «خواننده این مناجات، محمدرضا شجریان، این قطعه مناجات را در یکی از استودیوهای رادیویی در حال تمرین خوانده است که شخص خوش ذوقی آن را ضبط کرده و همان اجرا را در صداوسیما پخش می‌کند که با استقبال مردم موحد ایران مواجه میشود. این قطعه آوازی در دستگاه سه‌گاه خوانده شده و از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۸۸ در ماه مبارک رمضان از شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی پخش می‌شده است. ماجرا خیلی ساده آغاز شد؛ در سال ۱۳۸۸ و پس از وقایع سیاسی بعد از انتخابات ریاست جمهوری، خواننده این اثر که از کاندیدایی به جز رئیس جمهور وقت حمایت کرده بود، در نامه‌ای از صداوسیما می‌خواهد دیگر از هیچکدام از آثار موسیقایی وی در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی استفاده نکنند. او در این نامه ربنا را از شمول درخواستش جدا می‌کند و آن را اثری به احترام ماه مبارک رمضان و ادای دین به مردم نیک سرشت ایران می‌نامد.
مدیران وقت صداوسیما هم در جلسه‌ای به اتفاق تصمیم می‌گیرند صدای شجریان را به طور کامل از رسانه ملی حذف کنند و در این حذف هیچ تفاوتی بین ربنا و مناجات با دیگر آثار او قائل نشوند؛ پس از آن تاکنون ربنای شجریان از رسانه ملی شنیده نشده است.
این کل ماجراست؛ ماجرایی که می‌توانست در حد یک موضوع مطرح شود اما مسئله نشود ولی اگر مسئله شد حل شود اما نه تنها در حد موضوع باقی نماند، بلکه به مسئله‌ای تبدیل شد که حل نشد و اکنون بنا به گفته جواد لاریجانی به یک مشکل سیاسی و یک خلاف شرعی تبدیل شده است و اتفاقا این مسئله‌ای است که باید مورد بررسی قرار گیرد.»
از سوی دیگر تقریبا به همین دلایل استاد شجریان نتوانست در داخل کشور هیچ کنسرتی را برگزار کند. البته سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در همین روزهای اخیر در مورد موضوع ممنوع‌الکاری شجریان در این سال‌ها نوشت: «آخرین آلبوم استاد شجریان با نام خراسانیات در سال ۹۸ منتشر شد، این آلبوم را با حال و هوا و لهجه خراسانی خوانده بود. امروز فردوسی و اخوان با نغمه او خراسانیات می‌خوانند و می‌نوازند. یادش گرامی». حال آنکه اسفندماه سال 93 بود که سخنگوی وقت وزارت ارشاد دولت یازدهم در سخنانی عجیب مدعی شد شرط بازگشت استاد محمدرضا شجریان به صحنه «عذرخواهی» است. حسین نوش‌آبادی که شاید در نشست خبری خود متوجه بازتاب‌های این اظهارنظر نشده بود، کمتر از چند ساعت بعد «اشتباه» خود را تصحیح کرد و گفت: «ضرورتی برای عذرخواهی شجریان احساس نمی‌کنیم»!
از سوی دیگر ۲۷ فروردین ماه سال گذشته اعضای شورای شهر تهران با نامگذاری بلوار فلامک جنوبی و شمالی در منطقه ۲ به نام «محمدرضا شجریان» موافقت کردند. شورا در آن مقطع نام خیابان‌های زیادی را به نام اسامی بزرگان فرهنگ و هنر تغییر داد. محمد علی کشاورز، غلامحسین امیرخانی، داود رشیدی، علی نصیریان، محمدرضا شجریان، عزت الله انتظامی، سیمین بهبهانی، حسین منزوی، سایه، اخوان ثالث، فریدون مشیری، فروغ فرخزاد و ... چهره‌های شاخص فرهنگی و هنری بودند که در شورا تصویب شد خیابانی به نام‌شان شود. این نامگذاری‌ها سروصدای زیادی به پا کرد. بعضی اسامی حساسیت برانگیز بود. در صدر آن‌ها محمدرضا شجریان قرار داشت.
با این حال مصوبه شورای شهر یک هفته بعد ابلاغ شد. در ابلاغیه به شهردار تهران پیروز حناچی تاکید شده بود که اگر این مصوبه تا دو هفته با اعتراض مسئولان امر روبه‌رو نشود لازم الاجراست. پس از گذشت شش روز از ابلاغ مصوبه یعنی دهم اردیبهشت ماه سال گذشته، محسن هاشمی، رئیس شورای شهر در نامه‌ای محرمانه به شهردار تهران از او خواست اجرای ردیف دوم مصوبه شورا که مربوط به تغیر نام خیابان فلامک بود را تا اطلاع ثانوی متوقف کند.
حدودا یک ماه پیش این نامه افشا شد. علی اعطا، سخنگوی شورای شهر تهران درباره نامه منتشر شده پیرامون عدم نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان از سوی رئیس شورای شهر تهران گفت: برداشت رایج چنین شکل گرفته است که، چون آقای هاشمی برای شهردار نوشته‌اند نامگذاری به نام استاد شجریان تا اطلاع ثانوی انجام نشود، پس نصب تابلو و نامگذاری معلق و متوقف مانده است. در صورتی که ماجرا برعکس است. حقیقت ماجرا این است که، با توجه به اینکه بنا به ملاحظات و مصالحی، این نامگذاری نمی‌توانست انجام شود، آقای هاشمی با شهردار مکاتبه کردند تا بار حقوقی مسئولیت عدم اجرای این مصوبه، به گردن شهرداری نیفتد!
استاد محمدرضا شجریان روز پنجشنبه درگذشت و حالا گویا تمام ممنوعیت‌ها برطرف شده است. صدا و سیما تصاویر او را پخش می‌کند. نمایندگان مجلس و بسیاری از مسئولان دولتی پیام تسلیت می‌فرستند. مشکل نامگذاری خیابان برطرف شده است. شورای شهر تهران به شهردار برای کم‌کاری در بزرگداشت این هنرمند پس از مرگش تذکر می‌دهد و پیشنهاد میشود روز اول مهر را به نام او و روز ملی موسیقی نامگذاری شود، تندیسش ساخته شود و... گرچه تمامی اتفاقات، بسیار پسنیده است اما مسئولان عزیز، دوستان، گرامیان چرا هنرمندان را در زمان حیات‌شان قدر نمی‌نهید؟!
سایر اخبار این روزنامه
علی‌رغم تاکید بر رعایت پروتکل‌های کرونایی با ابتلای دو معاون رئیس جمهوری رخ داد
کرونا در یک قدمی حسن روحانی!
ژوبین صفاری
عذرخواهی «اون» از زاویه ما
داروخانه‌داران در سردرگمی به سر می‌برند
توزیع قطره‌چکانی ماسک ۱۳۰۰ تومانی در داروخانه‌ها
موج پیشنهادات برای بزرگداشت استاد شجریان؛ از روز ملی تا حل مشکل نامگذاری خیابان
هنرمند مرده را عشق است!
بازداشت پورمختار، نماینده اصولگرای مجالس نهم و دهم تایید شد
علامت سوال مقابل دلیل رسمی بازداشت رئیس اسبق کمیسیون اصل 90 مجلس
«ابتکار» تاثیر راهکارهای مطرح شده برای سامان دادن به بازار خودرو را بررسی کرد
بورس و مالیات علیه دلالان خودرو
رهبر کره شمالی در مراسم هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس حزب حاکم این کشور چه سیگنال‌هایی به آمریکا داد؟
عذرخواهی دیکتاتور!
رئیس جمهوری در جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی دولت:
رفع موانع در روابط تجاری با همسایگان در اولویت کاری دستگاه‌های مسئول باشد
حرف‌های تازه درباره پایان کار در نود
تحلیلگر روس:
ایران و روسیه مسئولیت ویژه برای حل بحران قره‌باغ دارند
سفر ظریف به چین
از همکاریهای راهبردی تا مقابله با یکجانبهگرایی آمریکا
