لاشخورهای آدم نما

دکتر فتح اله دهقان‪-‬ لاشخوری در چرخه طبیعی حیات حیوانات امری عادی و پذیرفته شده است.
حیوانی قدرتمند مثل شیر در چرخه طبیعی حیات وحش اقدام به شکار می‌نماید،پس از استفاده از لاشه طعمه و سیر شدن پسماند و اضافه آن توسط حیوانات لاشخور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
البته لاشخورها نیز وقتی سیر شدند مانده طعمه را رها می‌کنند.
در زندگی انسانی نیز در طول تاریخ انسان‌های متعهد، صاحب نبوغ،دارای مکنت، سعی و تلاش نموده،ضمن رونق چرخه بخشهای مختلف جوامع، خود نیز امرار معاش و زندگی شرافتمندانه می‌کنند.


انسانهایی با مشخصات فوق در چارچوب شرعی، عرف، قانون وبا توجه به احساس شخصیت اخلاقی که دارند به حقوق دیگران احترام گذاشته و به فساد، رانت و....آلوده نمی‌شوند.
به تاسی و دریک تشبیه با جامعه حیوانی بعضی افراد از قبل برخی نخبگان جامعه شامل مدیران، فعالان اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و... منفعتی کسب و ریزه خواری می‌کنند.
این پدیده‌ای تاریخی است و همواره در جوامع قابل مشاهده و رویت است.
تا جایی که در فرهنگ عامیانه نیز اصطلاح لاشخور رواج پیدا کرده است.
در هر حال این پدیده گریبانگیر جوامع بشری و به تبع آن جامعه ما نیز هست.
با توجه به قدمت و مداومت تاریخی این پدیده به خرده فرهنگی نامیمون در جهان تبدیل شده است.
البته همواره در جهان با این پدیده توسط مصلحین اجتماعی مبارزه صورت گرفته، توسط حکومت ها قوانینی وضع شده،برخورد‌های عملی صورت گرفته است. در نهایت جوامع انسانی نیز به ناچار با آن کنار آمده اند.
رویداد و اتفاق نامیمون‌تر زمانی است که این افراد کرسی‌هـــای مــدیــریتی، مناصب اقتصادی، سیاسی، اجتماعی را کسب کنند. همچنین با زد و بند و از طریق رانت مناصب، شریانها، جایگاههای حساس ر ا اشغال می‌نمایند.
از سویی این طبقه از جامعه فاقد دیانت و تعهد، صلاحیت، تخصص و مناعت طبع و فاقد صفت بسیار مهم احساس مسئولیت برای اداره امور هستند.
از سوی دیگر باعث حذف و طرد طبقه صاحب خردوصلاحیت، مومن، متعهد، مدیران صاحب نبوغ و متخصص و... می شود.
دیگر این که این طیف از افراد سیری ناپذیر هستند.
این روند مشکلات و معضلات بسیاری را برای جوامع ایجاد نموده است. نتیجه آن عدم توسعه و حتی عقبگرد جوامع است.