کودک رفته، مادر سوگوار

بابک خطی‪-‬ موضوع خودکشی دردناک محمد، کودک یازده ساله اهل دیر بوشهر خانواده او را تحت شوکی عظیم برد و قطعا اعضای این خانواده و وابستگان از شدت این سوگ درحال گذراندن لحظات سختی هستند.
جامعه نیز از شدت اندوه فقدان این کودک با خودکشی طبعا متاثر شده است.
در این میان اما تفاوت مصاحبه‌‌های اولیه و ثانویه مادر دردکشیده و سوگوار این کودک سوالاتی را در اذهان ایجاد کرده است که نیاز به بررسی بیشتر دارد و موضوع این یادداشت نیست.
نکته اساسی و مهم‌ترین مسئله اما این است که در هر حال نباید از یاد ببریم که اصل ماجرا که همانا خودکشی یک کودک یازده ساله است، اتفاق افتاده، همچنان پابرجاست و نباید با مسئله این مصاحبه‌ها این موضوع غم انگیز و متاثر‌کننده را تمام شده فرض کرد.


به راستی چرا و به کدام علت کودکی در این سن و سال به این اقدام غم‌انگیز دست می‌زند؟
مسئله‌ای که نیاز به پیگیری‌های بسیار بیشتر را مطرح می‌کند تا هم نهادهای انتظامی به کار خود بپردازند و هم موضوع از نظر روانشناسی-روانپزشکی مورد واکاوی قرار گیرد و هم از نظر جامعه شناسی بررسی شود.
این مسئله باید زنگ خطری برای جامعه باشد تا موضوع مهم خودکشی در کودکان و نوجوانان از متن رفرنس‌های علمی طب روانشناسی، روانپزشکی و کودکان بیرون بیایند و مسائلی علمی اعم از بررسی انگیزه‌های خودکشی، راه‌های پیشگیری از اقدام به خودکشی، نکات حمایتی مورد نیاز برای کودکان با افکار خودکشی، علائم و نشانه‌های احتمالی که کودک قبل از خودکشی بروز می‌دهد و...به زبان مردم و به متن جامعه بیاید تا خانواده‌ها از نشانه‌ها و علائمی که کودک یا نوجوانی از خود نشان می‌دهد که نیاز به کمک حرفه‌ای روانشناسانه دارد آگاه باشند و این خدمات را با تکان خوردن و کوشش بیمه‌های بزرگ کشوری در پوشش بیمه‌ای این مسائل با حداقل بار اقتصادی دریافت کنند.
نکته مهم دیگر حمایت همه جانبه روانی-اجتماعی از این خانواده درد کشیده و سوگوار توسط سازمان‌های مسئولی چون بهزیستی‌ است تا خانواده بتواند زیر انبوه غصه و درد این حادثه کمر راست نگه دارد. در نهایت قضاوت این مسئله بر عهده نهادهای کارشناسی است.
نویسنده یادداشت البته در کنار همه جامعه اندوهگین از این حادثه ناگوار برای این مادر سوگوار و سایر وابستگان از غمی چنین بزرگ،دردناک وکمرشکن آرزوی صبر می‌کند.