مردم،قربانی واقعی تحریم ها

دکتر فتح اله دهقان‪-‬ تاریخ جهان حاکی از رقابت قدرتمندان برای کسب منافع است. این قدرتها با محاسبه هزینه - فایده، به اقداماتی همچون جنگ، تحریم و... برای از پای درآوردن حریف و رقیب متوسل می‌شوند.
از سوی دیگر مجامع بین‌المللی نیز برای حفظ صلح و جلوگیری از تجاوز به دیگران اقدامات گوناگونی همچون تحریم را مد نظر دارند.
جامعه ملل در کارنامه خود تحریمهایی علیه کشورها ازجمله تحریم ناموفق ایتالیا برای جلوگیری از جمله موسولینی به اتیوپی در سال 1935و1936را در کارنامه خود دارد.
سازمان ملل نیز در مواردی از حربه تحریم استفاده نموده است.


تحریم‌های علیه رودزیا در سال 1966، آفریقای جنوبی در سال 1977، عراق در سال 1990 و... از جمله این موارد می‌باشد.
آمریکا بیش از هر کشور دیگری از حربه تحریم استفاده نموده است.
تحریم ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تسخیر سفارت آمریکا در 13آبان1358 با همکاری متحدان اروپایی آمریکا آغاز شد.
طی 40 سال گذشته تحریم‌ها ادامه و گسترش یافته است.
ولی در هیچ دوره‌ای به این شدت وحدت نبوده است.
تحریمها نه تنها مانع از نقل و انتقال پول،فروش نفت و... شده بلکه از فروش دارو آن هم در شرایط بحران جهانی کرونا به ایران را مانع می‌شود.
این تحریمها علی رغم این که با اصول بین‌الملل عمومی مانند اصل حق توسعه و اصل دخالت نکردن در امورداخلی دیگر کشورها، همچنین پیمان مودت و دوستی ایران و آمریکا در سال 1334 و بیانیه‌های الجزایر ناسازگار است، همچنان ادامه دارد. واقعیت‌های موجود حکایت از آن دارد که در دنیای امروز نه تنها سیاست بین‌الملل بر حقوق بین‌الملل تفوق و برتری دارد بلکه به عبارتی حقوق بین‌الملل به عنوان ابزاری در خدمت سیاست بین‌الملل است.
در هر حال آمریکا مصر بر ادامه تحریم‌ها بوده و روز به روز دامنه آن وسیع‌تر می‌شود. همچنین آنها ادعا می‌کنند که هدف تحریم‌ها مردم ایران نیستند.
اما به رغم اعلام تحریم‌کنندگان توده مردم قربانیان اصلی و واقعی تحریم‌ها هستند.
قربانی حقیقی تحریمهای ظالمانه، مردم عادی،
تهیدستان، کارگران، کارمندان، فقرا، زنان بی‌سرپرست، افراد کم درآمد و بی درآمد، بیماران خاص و... هستند.
طبقه فقیری که در وضعیت عادی نیز قادر به تامین مایحتاج خود نبودند.
بیماران خاصی که بر اثر تحریم‌ها قادر به تامین دارو نبوده و پس از زجر و مشقت و تحمل درد‌های طاقت فرسا جانشان را از دست می‌دهند.
از هم پاشیده شدن کانون گرم خانواده‌ها از دیگر عوارض تحریم می‌باشد.
طبقه ضعیف بیشترین آسیبها را از تحریم‌ها متحمل می‌شوند.
بر اثر تحریمها انسانهای پاک و بی‌آلایش زیادی علی‌رغم اعتقادات و باورهایشان آلوده به فساد، دزدی و... شدند.
در اثر تحریم‌ها روز به روز از تعداد طبقه متوسط کاسته و به طبقه فقیر جامعه افزوده می‌شود.
طبقه متوسطی که موتور محرکه جوامع و توسعه کشورها بوده ولی در مقاطعی موی دماغ حکومت‌های وابسته به بیگانگان و مانع اجرای سیاست‌های استعماری استعمارگران
شده است.
سرمایه داران مرفه و نوکیسگان جامعه بر اثر تحریم‌ها مرفه‌تر شدند، چون سرمایه‌های کلان در اختیار دارند و با سوء استفاده از شرایط تحریم فر به‌تر می‌شوند.
برخلاف اعلام و هدف ظاهری تحریم‌کنندگان قربانیان حقیقی عامه مردم ایران خصوصاً طبقه ضعیف هستند.
مسئولین، مدیران، سیاست‌مداران، حقوق‌های مکفی و بعضا نجومی دریافت نموده و برخی با استفاده از رانت و امتیازات جانبی همچون املاک نجومی در معرض آسیب تحریم نیستند.
البته خود تحریم‌کنندگان بهتر از هر کسی به این حقیقت واقفند. ولی این اقدامات غیرانسانی، اخلاقی و... برای رسیدن به اهداف مورد نظر معتقدان و پرورش یافتگان مکتب ماکیاولی کاملا پذیرفته شده است.