عیارنظرسنجی‌ها در آمریکا

درحالی که سه روز تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی مانده است گمانه زنی‌ها درباره پیروز این رقابت همچنان ادامه دارد. باتوجه به شیوع کرونا در ایالات متحده تاکنون
حدود 80 میلیون نفر نیز رای خود را پیشاپیش ارسال کرده اند. با این وجود پیش‌بینی اینکه کدام یک در فردای سوم نوامبر به عنوان پیروز معرفی خواهند شد منطقی نیست چرا که اساسا در سیاست پیش‌بینی فرآیند معتبری نیست و به عبارتی هر غیرممکنی شدنی است! در شرایط فعلی دو تحلیل نسبت به انتخابات آمریکا وجود دارد. با توجه به اینکه به طور کلی رئیس جمهور در ساختار سیاسی تدوین‌کننده سیاست‌ها یا به عبارتی سیاستگذار نیست بلکه مجری قلمداد می‌شود تحلیل نخست به این موضوع اشاره دارد ترامپ برای اجرای اهدافی در سال 2016 انتخاب شده بود که موانعی ازجمله کرونا مانع از آن شد که او به‌طور صددردصدی اهداف را به سرانجام برساند بنابراین کانون‌های قدرت در این کشور تمایل به ادامه ریاست جمهوری او خواهند داشت. تحلیل دوم اما براین موضوع تاکید دارد که ترامپ آنچه لازم بود را انجام داده است و در پرونده‌هایی مانند صلح اعراب اهداف مشخص شده به نتیجه رسیده است و اکنون می‌توان ادامه این مسیر را به اصطلاح شسته و رفته به بایدن تحویل داد. در این صورت پیروزی بایدن مورد تحلیل قرار می‌گیرد. با این حال اینکه کدام تحلیل می‌تواند درست باشد نیز قابل قضاوت نیست و تنها انتظار برای پایان انتخابات و اعلام نتایج است که می‌تواند این معما را حل کند. نظرسنجی‌هایی که این روزها بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد نیز نمی‌تواند منعکس‌کننده واقعیات باشد. در موارد بسیار از جمله در رقابت کارتر و ریگان یا در دوره گذشته میان کلینتون و ترامپ این نظرسنجی‌ها صحیح نبوده است. از سوی دیگر اما درباره ایران و نگاه برخی در تهران به این انتخابات باید تاکید کرد که تحلیلی که برخی از آمدن بایدن دارند چندان با واقعیات همخوانی ندارد و چه بسا حضور بایدن می‌تواند برای ایران دشواری‌های دیگری را نیز به وجود آورد. نکته دیگر این است که دست بایدن در برابر ایران به طور کامل باز نیست. مجموعه‌ای از تحریم‌ها که در هفته اخیر علیه تهران وضع شد اگرچه در ظاهر تکراری بود اما در باطن تحریم‌هایی چون صنعت نفت ایران را ذیل مواد قانونی تروریسم برده است. بنابراین به فرض پیروزی نیز بایدن برای رفع این تحریم‌ها مسیر دشواری را خواهد داشت. به طور کلی سیاست‌های آمریکا را نمی‌توان تنها در قامت افراد یا روسای جمهور دانست بلکه سیاستگذاری به شکلی سیستمی انجام می‌شود.