7 نشانه قربانیان خشونت خانگی

شواهد بسیاری در کشورهای مختلف دنیا حاکی از این است که خشونت خانگی تبعیضی قائل نمی‌شود، از پیر و جوان، ثروتمند و فقیر گرفته تا افراد با هرگونه نژاد و فرهنگ را ممکن است با این مشکل روبه‌رو کند. به عنوان نمونه و طبق جدیدترین آمارها بر اساس تماس‌های تلفنی با اورژانس اجتماعی مرتبط با خشونت خانگی، تقریباً 20 زن در هر دقیقه توسط شوهر خود در آمریکا مورد آزار و اذیت جسمی قرار می‌گیرد. «کیم کاورن»، مدیر ارشد یک سازمان غیرانتفاعی جهانی برای خدمات به زنان قربانی خشونت خانگی می‌گوید: «مطمئناً خشونت خانگی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر زنان در جهان است. تاکنون بسیاری از موارد خشونت خانگی کشف نشده است. برخی از روابط خشونت‌آمیز، سال‌ها ادامه می‌یابد بدون این‌که کسی از آن آگاهی یابد و این مسئله روی روان نسل بعدی که فرزندان چنین زن‌هایی هستند، تاثیر بسیار بدی دارد.» بر اساس چند پژوهش مرتبط با موضوع خشونت خانگی، هفت نشانه در خانم‌هایی که در معرض خشونت از طرف شریک‌زندگی خود قرار گرفته‌اند، وجود دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود. نشانه‌هایی که به اطرافیان این افراد هشدار می‌دهد تا در حد توان به آن‌ها برای حل این مشکل کمک کنند. بدیهی است که این نشانه‌ها ممکن است دلایل دیگری هم داشته باشند اما نباید بی‌توجه از کنارشان گذشت.
 شوهرشان در جمع به آن‌ها توهین می‌کند
این علامت خطر، ظرافت‌های خاص خود را دارد زیرا ممکن است به عنوان توهین شدید صورت نگیرد. توهین کننده ممکن است با خنده به همسر خود در یک جمع فامیلی یا دوستانه، به طور  مثال بگوید که این‌قدر سیب‌زمینی سرخ شده نخور، داری چاق و بدریخت میشی! البته و قطعا توهین شدید هم نشانه‌ای است که شاید این خانم مورد خشونت‌خانگی قرار می‌گیرد. در این گونه موارد به نظر می‌رسد در باره تغییر عملکرد زندگی و انجام کارها، مدام به انتقادها افزوده شود. در نتیجه اشتباهات ساده به مسائل بزرگی تبدیل می‌شوند.
 مدام نگران عصبانی شدن شوهرشان هستند
معمولا شوهر آزار دهنده در مقابل همکاران و دوستان، کاریزماتیک به نظر می‌رسد اما پشت درهای بسته با شریک زندگی خود، وجهه تاریک او ظاهر می‌شود. سپس قربانی فکر می‌کند من باید کار اشتباهی انجام داده باشم زیرا این مشکل من است چون او فقط از من عصبانی است. از آن جا که آن ها می‌دانند اگر شوهرشان ناراحت شود پیامدهای ناخوشایندی مانند ضرب و جرح به دنبال خواهد داشت، در نتیجه در جمع‌های دوستانه و خانوادگی، مدام نگران ناراحت شدن همسرشان و به‌طور وسواسی، پیگیر این موضوع هستند.


 علایم یا صدمات بدنی غیرقابل توضیح دارند
قربانیان اغلب در باره صدمات بدنی یا علایم دروغ می‌گویند زیرا احساس شرمندگی می‌کنند. اگر روی بدن یکی از عزیزان‌تان کبودی‌هایی را می‌بینید که واقعاً قابل توضیح نیستند و آن‌ها جملاتی مانند این ها می‌گویند: از پله‌ها افتادم، به دیوار خوردم  و ... ، زمان خوبی است که در این باره با او صحبت کنید و به او بگویید: ظاهراً به تازگی اتفاقات زیادی رخ داده است. آیا همه چیز خوب است؟
 با دوستان و خانواده خود وقت نمی‌گذرانند
روان شناسان می‌گویند که افراد آزاردهنده می‌توانند قربانیان خود را منزوی کنند و در این باره استراتژی آن‌ها می‌تواند هوشمندانه باشد! فرد آزاردهنده به صورت آشکار از بیرون رفتن شریک زندگی خود جلوگیری نمی‌کند، مثلاً به او نمی‌گوید که شما نمی‌توانید فلانی را ببینید بلکه به این صورت می‌گوید: می‌خواهم وقت بیشتری را با تو بگذرانم یا فلانی دوست خوبی برای تو نیست و دیگر نمی‌خواهم تو را با او ببینم. مهم است که قربانیان بتوانند یک سیستم پشتیبانی برای خود ایجاد و آن را حفظ کنند زیرا فرد آزاردهنده می‌خواهد شما احساس کنید که کسی را جز او ندارید.
 برای همه رفتارهای اشتباه شوهرشان، عذر می‌تراشند
قربانیان خشونت‌خانگی، همیشه برای رفتارهای اشتباه همسرشان عذر و بهانه می‌آورند و حتی خود را به دلیل رفتار همسرشان سرزنش می‌کنند. چنین افرادی وقتی همسرشان اشتباهی می‌کند، خودشان را جلو می‌اندازند و شروع به بهانه آوردن می‌کنند و به گفتن چنین جملاتی رو می‌آورند: او الان واقعاً استرس دارد، او روز پرکاری را پشت سر گذاشته ، او واقعاً از گفتن این حرف به من منظوری نداشت و ... .
 شوهر آن‌ها بسیار حسود یا سلطه‌گر است
مردی که از خانمی رمز عبور رسانه‌های اجتماعی‌اش را درخواست می‌کند یا در حضور دیگران، وارد حریم خصوصی‌اش مانند اینستاگرام و ... می‌شود، می‌تواند نشانه‌ای از احساس تملک نابه جا باشد. پیام‌های مداوم یا تماس‌های تلفنی بیش از حد هنگام بیرون رفتن با دوستان یا خانواده نیز می‌تواند یک علامت هشدار دهنده باشد. اگر فردی دایم به همسرش پیام می‌دهد یا زنگ می‌زند، می‌خواهد او را همیشه کنترل کند تا ببیند چه کاری انجام می‌دهد و ... که نشانه خوبی نیست.
 مدام در شخصیت خود تغییر ایجاد می‌کنند
آن‌ها مدام افسرده یا مضطرب هستند یا در شخصیت خود تغییر ایجاد می‌کنند. بسیاری از قربانیان اعتراف نمی‌کنند که مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، این بدان معنی است که دوستان، خانواده و همکاران باید توجه داشته باشند که هرگونه تغییر در رفتار را در نظر بگیرند. این تغییر رفتار ممکن است کناره‌گیری از دیگران یا احساس خوشبختی نکردن باشد. همچنین به نظر می‌رسد آن‌ها واقعاً مضطرب هستند و مانند گذشته، اجتماعی نیستند. از نشانه‌های دیگر این است که آن‌ها به طور غیرمنتظره ظاهر خود را تغییر می‌دهند زیرا شریک زندگی آن‌ها ممکن است بگوید که چگونه لباس بپوشند. همچنین شما ممکن است ببینید که آن‌ها در حال کاهش وزن هستند.