تمجید دایی حسرت بیشتر آل‌کثیر

سرمقاله آرمن ساروخانیان  @armen7791   پیش از سفر به قطر ابهامات زیادی درباره موفقیت نمایندگان ایران وجود داشت. چهار نماینده ایران درست بعد از پایان لیگ نوزدهم وارد مرحله گروهی لیگ قهرمانان شدند و این به معنی جدایی تعدادی از بازیکنان اصلی این تیم‌ها بود که می‌خواستند فوتبال را خارج از ایران دنبال کنند. پرسپولیس بعد از چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ برتر بیشترین تغییرات را تجربه کرد و مجبور شد در چند پست کلیدی سراغ گزینه‌های جدید برود. جدایی بیرانوند از مدت‌ها پیش قطعی شده بود و پرسپولیس تصمیم گرفت پیراهن شماره یک را به حامد لک بسپارد، ولی دغدغه اصلی تقویت بخش حمله بود که با جدایی ترابی و علیپور با حفره بزرگی روبه‌رو شده بود. این دو نقش پررنگی در قهرمانی داشتند و 23 گل پرسپولیس در لیگ نوزدهم، یعنی دقیقاً نصف گل‌ها به نام آنها ثبت شد. با قانون جدید سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال این بار پرسپولیس نمی‌توانست سراغ گزینه‌های خارجی برود، هرچند از چند مهاجم خارجی اخیرش جونیور براندائو، اوساگونا و استوکس هم خاطرات خوشی نداشت. پرسپولیس در بازار محدود مهاجمان داخلی سراغ عیسی آل‌کثیر و آرمان رمضانی رفت و برای جانشینی ترابی، پهلوان را انتخاب کرد. با تصمیم کادر فنی، پرسپولیس ادامه لیگ قهرمانان آسیا را با زوج امیری و آل‌کثیر در خط حمله شروع کرد. مهاجم خوزستانی در لیگ نوزدهم برای نفت آبادان 12 گل زده بود، ولی تردیدهایی وجود داشت که شاید نتواند در پرسپولیس همان بازدهی را داشته باشد. آل‌کثیر در دو بازی با التعاون که پرسپولیس یک بر صفر برنده شد و در شکست برابر الدحیل گل نزد تا تردیدها پررنگ‌تر شود، با این حال گروه دیگری خوشبین بودند که این طلسم می‌شکند و او دیر یا زود به مهاجم کلیدی پرسپولیس تبدیل می‌شود. دلیل این خوشبینی نمایش نسبتاً خوب آل‌کثیر بود. او تحرک زیادی داشت، در نبردهای تن به تن اکثراً برنده می‌شد، جایگیری خوبی داشت و چند ضربه‌اش هم با بدشانسی گل نشد. در بازی سرنوشت‌ساز با شارجه سرانجام طلسم آل‌کثیر شکست و او یکی از چهار گل پرسپولیس را زد. این گل در بهترین زمان زده شد و در آستانه مرحله حذفی فشار روحی را از روی دوش این مهاجم برداشت. در بازی حساس با السد، یکی از بهترین تیم‌های غرب آسیا، آل‌کثیر تهدیدی دائمی برای مدافعان تیم قطری بود و سرانجام در اواخر بازی گل صعود پرسپولیس را زد. در بازی یک چهارم نهایی با پاختاکور هرچند اخراج ماشاریپف کار را ساده‌تر کرد، ولی حریف ازبک به راحتی تسلیم نشد تا اینکه دو گل آل‌کثیر حکم صعود از این مرحله را هم امضا کرد. به نظر می‌رسید پرسپولیس گلزنی که دنبالش بود را پیدا کرده است. حتی برخی معتقد بودند که او در آیتم‌هایی مثل قدرت بدنی، عبور از یار مستقیم و ضربه به دروازه مهاجم کامل‌تری از علیپور است. با هماهنگ شدن بازیکنان جدید و کنار زدن الدحیل، السد و پاختاکور همه چیز برای رسیدن به فینال آماده بود، ولی ساعتی مانده به بازی با النصر خبر محرومیت آل‌کثیر به خاطر شادی گل خاصش مقابل حریف ازبک شوک بزرگی به تیم وارد کرد. پرسپولیس در نهایت توانست النصر را هم در ضربات پنالتی شکست دهد و به فینال لیگ قهرمانان برسد، ولی از آن زمان جای خالی آل‌کثیر را کاملاً احساس می‌کند. پرسپولیس در سه بازی اول لیگ بیستم تنها یک گل از روی نقطه پنالتی زد و عبدی، امیری و رمضانی در باز کردن دروازه حریفان ناکام بودند. پرسپولیس در بازی چهارم هرچند سه گل به شهر خودرو زد، ولی باز هم در فهرست گلزنان خبری از مهاجمان نبود. هرچند در این 360 دقیقه گلی به نام مهاجمان ثبت نشده، پرسپولیس در لیگ برتر وضعیت نسبتاً خوبی دارد، با این حال دغدغه اصلی هواداران فینال لیگ قهرمانان است که پهلوان، امیری و مهم‌تر از همه آل‌کثیر محروم هستند. علی دایی، گلزن و سرمربی اسبق پرسپولیس درباره غیبت آل‌کثیر در فینال لیگ قهرمانان آسیا می‌گوید: «پرسپولیس پتانسیل قهرمانی را دارد. ولی متأسفانه از نظر من یک فوروارد تمام‌ کننده کم دارد. اگر آقای آل‌کثیر محروم نمی‌شد مطمئناً می‌گفتم که پرسپولیس 80 درصد شانس برای قهرمانی دارد.» دایی درباره تأثیر این مهاجم اضافه می‌کند: «پرسپولیس در چند مدت اخیر علیپور، طارمی و ترابی را هم از دست داده است. با احترامی که برای تمام بازیکن‌های تیم و فورواردهایش قائلم ولی در حال حاضر در تیم فورواردی که بتواند کار را تمام کند و در حد و اندازه نفراتی که نام بردم باشد وجود ندارد. اگر دقت کرده باشید می‌بینید که عیسی در چند بازی که حضور داشت یک تنه جور خط حمله را به دوش می‌کشید. خیلی بازیکن مؤثری بود.» گل‌محمدی تلاش کرده در بازی‌های اخیر لیگ ترکیب پرسپولیس برای فینال را شبیه‌سازی کند و فرمول‌های مختلفی را آزمایش کرده، ولی هنوز نتوانسته به راه حل مؤثری برسد. آل‌کثیر در 30 سالگی به پرسپولیس پیوست و بعد از درخشش در لیگ قهرمانان شهرت و اعتباری کسب کرد که می‌توانست خیلی زودتر به آن برسد. با این حال او هنوز فرصت داشت دیر رسیدن به بالاترین سطح فوتبال ایران را با درخشش در فینال لیگ قهرمانان آسیا و لیگ بیستم جبران کند، ولی این محرومیت عجیب فعلاً او را خانه‌نشین کرده است. تمجید دایی که یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال آسیاست نشان از کیفیت فنی بالای آل‌کثیر دارد، ولی شاید حسرت او برای پوشیدن دوباره کفش‌های فوتبال و دویدن و گل زدن روی زمین چمن را بیشتر کند.