گزینه هایی برای آینده؟

گزارش محسن آجرلو     مدتی پس از توافق قطعی با ولادیمیر آلکنوی روس، حالا نوبت به پروسه انتخاب دستیاران ایرانی او است.  البته در همان زمان اعلام شد که این مربی دستیار اول را با خودش می‌آورد و تمام این صحبت‌ها برای دستیار دوم است. با این حال در روزهای اخیر نام چهار گزینه از اتاق‌های فدراسیون بیرون آمده که کاندیدای نشستن روی نیمکت تیم ملی هستند.  چهار نامی که همگی از مربیان جوان والیبال ایران به شمار می‌روند و البته سه تای آنها همین حالا هدایت سه تیم اول لیگ برتر را در اختیار دارند.  محمدرضا تندروان که سابقه دستیاری در تیم ملی والیبال طی سال‌های گذشته را دارد و پس از یک سال کار در تیم العربی قطر، حالا مربی تیم دوم لیگ برتر یعنی فولاد سیرجان ایرانیان است. مربی دوم رحمان محمدی راد است که پس از دستیاری کواچ، در لیگ برتر سرمربی شد و پس از اینکه شهرداری ورامین را به قهرمانی ایران و آسیا رساند، حالا روی نیمکت سپاهان می‌نشیند که این روزها با یک بازی بیشتر در صدر جدول قرار دارد. سومین گزینه پیمان اکبری است که سابقه مربیگری‌اش بیشتر از دو گزینه دیگر است. او تقریباً از اوایل دهه 90 به طور مستمر در لیگ برتر سرمربی بوده و سابقه هدایت تیم‌های پیکان و سایپا را در کارنامه دارد که با هر دو به فینال رسیده و با پیکان قهرمان هم شده.  او در این فصل هم سرمربی شهرداری ارومیه است که آن هم در بالای جدول و رده سوم قرار دارد. اکبری در رده ملی هم علاوه بر سرمربیگری در تیم امید، در دوران کولاکوویچ دستیار اول او در تیم ملی بود و در این زمینه هم کم تجربه نیست. گزینه چهارم هم سعید رضایی است که اگرچه در زمینه بازی شاید پس از اکبری اسم و رسم بیشتری از دو گزینه دیگر دارد اما در بحث مربیگری کارنامه چندان پرباری ندارد و تجربه‌ای در نشستن روی نیمکت به عنوان سرمربی ندارد. او البته در دوران کولاکوویچ مترجم او بود و یکی از اعضای ثابت کادر فنی.   انتخاب آینده‌نگر؟ روند انتخاب دستیار مربیان خارجی در تیم ملی والیبال هیچ‌گاه اینقدر رسمی و واضح نبوده. اینطور که چند گزینه رسانه‌ای شود و در نهایت یکی یا تعدادی از آنها روی نیمکت بنشینند. حالا علی‌رغم اینکه گزینه ایرانی به عنوان دستیار دوم انتخاب خواهد شد، اینطور به نظر می‌رسد که نوعی آینده‌نگری در انتخاب آن دیده می‌شود. آینده‌ای که شاید پس از المپیک سر برسد و مسئولیتی را به یکی از این چهار نفر بدهد که بیش از یک دهه است هیچ مربی ایرانی آن را برعهده نگرفته است!   بعد از المپیک نوبت مربی ایرانی است؟ ماه‌های طولانی پس از رفتن کولاکوویچ تا انتخاب آلکنو به اشکال مختلفی هدر رفت که یکی از آنها دوراهی ایرانی یا خارجی بودن سرمربی بود. در نهایت هم علی‌رغم نگاه مثبت کارشناسان، داورزنی تصمیم گرفت یک مربی درجه یک خارجی بیاورد تا شانس رسیدن به سکوی المپیک در آخرین رویداد این نسل بیشتر شود. با این حال همین مطرح شدن این ماجرا و نزدیک شدن به محقق شدنش، می‌تواند پس از المپیک منجر به حضور یک مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی شود.  قرارداد آلکنو هم که موقتی است و خیلی‌ها معتقدند خودش هم علاقه چندانی به کار طولانی در ایران ندارد. به این ترتیب اگر فرض را بر این بگیریم که قرار باشد پس از المپیک نوبت به یک مربی ایرانی برای هدایت تیم ملی والیبال برسد، شاید ارجح‌ترین گزینه مربیانی باشند که در المپیک روی نیمکت تیم ملی بنشینند و پس از آن سرمربی شوند.  مربیانی که شاید بتوان از میان همین چهار گزینه جست‌ و جوی‌شان کرد. درست مثل اتفاقی که پس از رفتن آخرین سرمربی روس ایران یعنی گائیچ افتاد و مرحوم حسین معدنی پس از دستیاری او سرمربی تیم ملی شد. آیا این بار هم همان سناریو پیاده خواهد شد؟