روزنامه ایران ورزشی
1399/10/02
اسلحه های فراموش شده!
ایران ورزشی - ماجرای اخیر شمشیربازی و اختلاف بین شمشیربازان اپه و کادر فنی تیم ملی، علاوه بر چگونگی و بحق بودن هر کدام از طرفین، شاید بهانه‌ای باشد برای نگاهی دوباره به این رشته جذاب؛ رشته‌ای که البته در سال‌های اخیر به لطف موفقیت‌های بزرگ سابریست‌ها در رقابت‌های مهم سر زبان‌ها افتاده و به‌عنوان یکی از رشته‌ها موفق ایران در میادین بین‌المللی شناخته میشود. با این حال همین موفقیت‌های سابر شاید بهانه‌ای شده تا فدراسیون به‌نوعی اسلحه‌های دیگر را رها کند و پشت افتخارهای پیمان فخری و شاگردانش پنهان شود! از یک‌قدمی سهمیه المپیک تا فراموشی محض در سال‌های ابتدایی دهه اخیر شمسی و زمانی که سابر ایران علی‌رغم پیشینه قوی‌تر خود شرایط خوبی نداشت، این اپه بود که حداقل در آسیا حرف‌هایی برای گفتن داشت. در همان تورنمنتی که قبل از المپیک در آسیا برگزار شد و مجتبی عابدینی با قهرمانی برای اولین‌بار پس از انقلاب سهمیه شمشیربازی را گرفت، علی یعقوبیان امید اصلی فدراسیون بود. عقوبیان در آن رقابت‌ها با کسب هر کدام از مدال‌های طلا، نقره و برنز بلیت لندن خود را قطعی می‌کرد و با توجه به نتایج قبلی‌اش، این اتفاق به‌هیچ‌وجه دور از ذهن نبود. عابدینی اما محکوم به کسب نشان طلا بود و در نهایت هم روی سکوی قهرمانی ایستاد و راهی المپیک لندن شد. یعقویان اما جایی در سکو نداشت و پس از آن هم دیگر هیچگاه نزدیک سهمیه هم نشد. آن مسابقات به‌نوعی نقطه عطفی برای سابر ایران شد؛ رشته‌ای که از آن پس با حفظ عابدینی که آغازگر این مسیر بود، چند چهره جوان دیگر را به‌وسیله پیمان فخری ساخته و پرداخته کرد تا این روزها یکی از پنج، شش کشور برتر دنیا در سابر باشد و در کنار کسب چندین مدال فوق‌العاده ارزشمند در بخش تیمی و انفرادی، یک تیم کامل را به المپیک توکیو اعزام کند. در این سابری که در آن سال‌ها شاید اسلحه اول ایران شده بود و شرایط خوبی با یعقوبیان و حامد صداقتی و دیگران داشت، رفته‌رفته فراموش شد و حالا سال‌هاست که در حسرت یک مدال آسیایی در رده بزرگسالان است. شرایط فلوره هم که شاید بدتر باشد؛ رشته‌ای که در آن سال‌ها هم اگرچه قدری از این دور اسلحه عقب‌تر بود اما با حضور برادران طلوعی که شرایط سنی مناسبی هم داشتند، می‌توانست سنگ بنای مناسبی را برای رشد در سال‌های آینده بسازد و حداقل این اسلحه را تا امروز زنده نگه دارد. هر دو این اسلحه‌ها علی‌رغم اینکه در دنیای شمشیربازی اسلحه‌های مهم‌تری هستند، رفته‌رفته فراموش و زیر سایه گسترده و تیره سابر گم شدند. یعقوبیان قرار بود فخری دوم باشد؟ فدراسیون شمشیربازی در همان سال‌های 90 و 91 تقریباً اکثر اسلحه‌های خود را به‌تناوب در اختیار مربیان خارجی قرار می‌داد؛ مربیانی که اگرچه برخی بار فنی مناسبی هم داشتند اما آنطور که باید و شاید توانایی انتقال و یا به‌دلیل سن و سال بالا انگیزه‌ای برای آن نداشتند. درباره سابر اما پس از المپیک لندن پیمان فخری ضمام کار را بر عهده گرفت. فخری با سابقه قهرمانی آسیا در سابر و سال‌ها کار فنی و داوری انتخاب بسیار موفق و شایسته‌ای از آب درآمد و او را بدل به یکی از بهترین مربیان دنیا کرد. با این حال گویا فدراسیون اینطور تصور کرد که شاید همین نسخه را باید برای دیگر اسلحه‌ها مانند اپه هم بپیچد و پس از چند ناکامی کار را به علی یعقوبیان سپرد؛ یکی از برجسته‌ترین سابریست‌های ایران که بالاتر به موفقیت‌هایش اشاره شد. یعقوبیان گویا قرار شد نقش پیمان فخری را برای اپه بازی کند اما فعلاً فرسنگ‌ها با هدف مشخص‌شده فاصله دارد. حالا سؤال اینجاست که اصلاً این نسخه برای اپه جواب می‌دهد؟ آیا اصلاً اپه با سابری که سابقه بسیار درخشان‌تری در ایران دارد می‌تواند یک نسخه یکسان داشته باشد؟ پشت سابر پنهان نشویم! آوردن پیمان فخری برای هدایت سابر قطعاً بهترین تصمیم دوران مدیریت باقرزاده در شمشیربازی بود؛ تصمیمی که 8 سال قبل گرفته شده و فخری هم در این سال‌ها افتخارهای بسیاری به دست آورده و حالا هم خیز برداشته برای سکوی المپیک در بخش تیمی و حتی انفرادی. با این حال حالا دیگر باقرزاده باید فکری به حال دیگر اسلحه‌ها کند؛ اپه و فلوره‌ای که اگر هم کاری برای‌شان میشود به‌هیچ‌وجه کافی نیست و شاید نیاز باشد مثل گذشته مربیان خارجی اما این‌بار باکیفیت داشته باشد تا بتواند آرام‌آرام پا جای پای سابر بگذارد و سبد مدالی شمشیربازی را کامل کند.
سایر اخبار این روزنامه
پرسپولیس برای عیسی لایحه جدید می‌نویسد؟
اسکوچیچ دعوتش می کند؟
نمک روی زخم پرسپولیسی ها
شکایت منصوریان و دستیارانش از تراکتور
جدال تازه در پرسپولیس؛ یحیی - هیأت مدیره
منع حضور محکومان کیفری در مقررات انتخاباتی
زمان هنرنمایی تاج رسید
صلاح در رفتن صلاح
امید به موفقیت آتی تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان واقع‌بینانه است؟
برای آقای گلی هنوز انگیزه دارم
از انتقاد مزدک تا رکوردسازی عادل؛ از بنر عجیب برنامه میثاقی تا گزارش احمدی
خانه نو کشتی
اسلحه های فراموش شده!
میلان بدون زلاتان می تازد
تاوان دعوت شدن ناحق به تیم ملی!
دربــی بوشهــر حساس‌تر از همیشه
سهم ما از رنج
حساسیت بیجای استقلالی‌ها به سریال تلویزیونی
