نوبت انتقام‌گیری روباه‌ها

 پل دویل   لسترسیتی می‌توانست در جدول لیگ سقوط کند و فرو رفتنش همراه با بهانه و توجیه‌های فراوان باشد. برندان راجرز سرمربی تیم هم می‌توانست در حالی پا به کریسمس بگذارد که از برنامه بیرحمانه بازی‌های فشرده پیش رو، کمبود مهره و بازیکنانی که دارند خارج از پست تخصصی‌شان بازی می‌کنند، گلایه کند و هواداران هم از تغییر مکرر ارنج و سیستم بازی تیم‌شان به عنوان مدرکی برای نبود هویت یا برنامه تاکتیکی، شکایت داشته باشند. اما خوب که گوش کنید می‌بینید که هیچ حرف و سخنی از گله و شکایت نیست - حداقل از سوی کسانی که حرف‌های‌شان ارزش گوش کردن داشته باشد - و خوب که نگاه کنید می‌بینید که لسترسیتی در حالی به «باکسینگ دی» (بازی‌های روز بعد از کریسمس) می‌رود که در جایگاه دوم جدول قرار دارد، همان جایگاهی که منچسترسیتی سال گذشته در این مقطع از فصل داشت. چنین ثباتی شاید یک معجزه نباشد اما شدیداً تحسین‌برانگیز است بخصوص با در نظر گرفتن تغییر و تحولاتی که طی یک سال اخیر در لسترسیتی رخ داد. آمار عملکرد این تیم در فاز دفاعی به طور خاص قابل تمجید بوده است. گاهی اوقات در طول این فصل که در آن - برخلاف فصل 20-2019 آنها علاوه بر لیگ برتر، بازی‌های لیگ اروپا را هم در تقویم‌شان داشته‌اند- لسترسیتی تمامی مدافعان اصلی خود را در اختیار نداشته است. با این حال این تیم امسال در حالی به مصاف منچستریونایتد می‌رود که در لیگ برتر 4 گل کمتر از تیم سولشر خورده، آن هم در شرایطی که نسبت به حریف یک بازی بیشتر انجام داده است. برای این وضعیت روباه‌ها دو دلیل اصلی وجود دارد. اول اینکه برندان راجرز توانسته به شیوه‌ای هوشمندانه تیمش را با شرایط موجود تطبیق دهد. نیمه دوم فصل گذشته، وقتی که تعداد مصدومان و غایبان تیم بالا رفت، او سیستم بازی تیمش را عوض کرد و از خط دفاعی 3 نفره استفاده کرد. حتی اگر این تغییر به او تحمیل هم شده باشد، این مربی اهل ایرلندشمالی به خوبی از پس اجرای آن برآمد و با آن آنقدر تیمش را خوب مدیریت کرد که حالا از آن می‌تواند به عنوان یک تاکتیک جدید در مواقعی که نیاز می‌بیند استفاده کند، مانند ماه سپتامبر که منچسترسیتی را در خانه‌اش 5 بر 2 شکست داد. لسترسیتی هنوز هم وقتی با 4 مدافع بازی می‌کند در بهترین شرایط قرار دارد اما این تیم نشان داده از چنان انعطاف تاکتیکی برخوردار است که در شرایط مقتضی بسته به حریفی که مقابلش قرار دارد و بسته به شرایط، می‌تواند سیستم بازی‌اش را تغییر دهد. دلیل دوم این است که برخی بازیکنان آنقدر خوب خلأهای موجود در تیم را پر کرده‌اند که دیگر مشخص نیست کدام بازیکن اصلی است و کدام بازیکن نیمکت‌نشین. همه بازیکنان راجرز آماده‌اند که به وقت رفتن به میدان با تمام قدرت بازی کنند. در حالی که کهنه‌کارهایی مانند کریستین فوکس با 34 سال سن، وز مورگان با 36 سال سن و مارک آلبرایتون با 31 سال سن هنوز هم نشان می‌دهند که مهره‌های قابل اتکا هستند، دلگرم‌کننده‌ترین غافلگیری‌ها از سوی مدافعان جوان تیم بوده است بخصوص وسلی فوفانای 20 ساله و جیمز جاستین 22 ساله. عملکرد فوفانا به عنوان بازیکن که در 19 سالگی وارد لیگی جدید شد و مانند کارکشته‌ترین مدافعان جزیره ظاهر شده، آنقدر تحسین‌برانگیز بوده است که راجرز حتی یک دقیقه هم در لیگ برتر به او استراحت نداده است و او هم به ندرت مرتکب اشتباه شده است. این روند از ماه اکتبر و اولین بازی‌اش مقابل استون‌ویلا آغاز شد، یعنی دو هفته پس از آنکه آخرین بازی‌اش را برای سن‌‌اتین فرانسه مقابل رن انجام داد. در همین حال به لطف حضور جاگلار سویونچو، لسترسیتی توانسته به خوبی جای خالی هری مگوایر را درست به محض از دست دادن او در ماه آگوست سال 2019 پر کند. در همین حال مقایسه عملکرد فوفانا و کاپیتان منچستریونایتد هم نکات جالب خاص خودش را دارد. نه تنها فوفانا در قیاس با مگوایر میانگین بهتری برای دفع و تصاحب توپ نسبت به تعداد بازی‌هایش در لیگ برتر دارد بلکه دو برابر او تکل زده، حرکات پا به توپ مسلط‌تری داشته و توانایی اجرای کارهایی که راجرز آن را هنر مهاجمان مدافع توصیف می‌کند را به نمایش گذاشته است. علاوه بر اینها او بیش از مگوایر پاس داده و سه برابر او دریبل زده است. در کل عملکرد و بازدهی او آنقدر بالا بوده که هر کس را مجاب می‌کند که به لسترسیتی به خاطر بردن این بازیکن به لیگ برتر قبل از هر تیم دیگری، تشویق کند. پیشرفت جاستین هم به همین اندازه برای راجرز خوشایند بوده است. او در پست‌های مختلف امتحانش را پس داده است و آنقدر رضایتبخش کار کرده که کمتر کسی اکنون می‌تواند از دست مسئولان لسترسیتی به خاطر موافقت با فروش بن چیلول ملامت کند یا از مصدومیت بازیکنانی مانند ریکاردو پریرا یا تیموتی کاستانیه ناراحت و نگران باشد. او که تنها سال گذشته از تیم دسته دومی لوتون به لستر پیوست، با هر بازی‌اش در این تیم بهتر شده و چه در سمت راست یا چپ خط دفاعی بازی کرده، آنقدر خوب بوده که از نظر راجرز داشتن او برای هر تیمی یک رویا است. منچستریونایتد در آخرین بازی فصل گذشته توانست لسترسیتی را شکست دهد و سهمیه لیگ قهرمانان را از چنگ این تیم درآورد اما تیم میزبان امسال هم قوی‌تر است هم با وجود مشکلاتش گزینه‌های بیشتری برای چیدن یک خط دفاعی قدرتمند مقابل شیاطین سرخ دارد. منبع: گاردین