کیاقدمی: بدشانسی‌های زیادی آوردم

رضا عباسپور     @rez7462 حضور در رقابت‌های جهانی و آسیایی 2013، 2014 و یونیورسیاد دانشجویان جهان در سال 2017 همچنین کسب یک رتبه پنجمی جهان در قزاقستان، نشان برنز دانشجویان جهان و مدال نقره قهرمانی آسیا اگرچه خیلی کمتر از ارزش و توان کیا قدمی ملی‌پوش 109 کیلویی حاضر در اردوی تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان است اما این جوان کرمانشاهی ثابت کرده اگر بتواند حواشی اطراف و آسیب‌دیدگی‌های پی‌درپی که در مواقع حساس گریبانش را می‌گیرد، مهار کند، قطعاً می‌تواند عناوین و افتخاراتی به مراتب بزرگتر و ارزشمندتر از آنچه در گذشته کسب کرده را در دنیای وزنه‌برداری به دست بیاورد. البته این روزها قدمی بعد از ثبت وزنه‌های قابل قبول و امیدوارکننده در رکوردگیری تیم ملی و هفته نخست لیگ (180 کیلوگرم یکضرب، 230 کیلوگرم دوضرب و مجموع 410 کیلوگرم) نشان داده که عزمش را برای درخشش در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیا در ازبکستان(گزینشی المپیک توکیو) جزم کرده است، طوری که در رقابت با علی هاشمی دارنده دو نشان ارزشمند طلای جهان در این وزن، موفق شده رقیب مدعی خود را عقب زده و از او برای رسیدن به دوبنده آسیایی تیم ملی سبقت بگیرد. به همین بهانه سراغ او می‌رویم و با قدمی در خصوص وضعیت آمادگی و هدفش برای حضور در میادین مهم آتی همکلام می‌شویم.   وزنه‌هایی که در هفته نخست لیگ و رکوردگیری تیم ملی ثبت کردی نشان داد کلی برنامه برای رویدادهای پیش رو داری.  بله، من در روز رکوردگیری تیم ملی و هفته نخست لیگ شرایط روحی و رکوردی خوبی داشتم چون در اردو خیلی خوب تمرین کردم و انگیزه زیادی برای وزنه زدن در رکوردگیری و موفقیت در این رقابت داخلی داشتم. البته خب می‌توانستم برای ثبت وزنه‌های سنگین‌تر هم اقدام کنم اما نیازی نبود و با همین وزنه‌ها هم نفر اول رکوردگیری و هفته اول لیگ وزنه‌برداری باشگاهی کشور شدم. من در تمرینات انفرادی و اردویی مخصوصاً در دوضرب به رکوردها و وزنه‌های بیش از230 کیلوگرم هم حمله کرده بودم اما در مسابقه رکوردگیری خیلی نیازی نبود بیش از این به بدنم فشار بیاورم. این وزنه‌ها نشان می‌دهد که انگیزه بالایی داری.  واقعیت این است که بیش از هر زمان دیگری برای موفقیت در مسابقات معتبر آتی انگیزه دارم. اگرچه کرونا همه چیز را به هم ریخته و اصلاً معلوم نیست مسابقات برگزار می‌شود یا نه. ولی من دیگر تصمیم گرفتم خیلی با این موارد حاشیه‌ای کاری نداشته باشم و تمرکزم را روی کار خودم معطوف کنم. نگاه من به جلو و موفقیت در میادین پیش رو است. البته برای رسیدن به این هدف هم خیلی تلاش کرده‌ام و در قرنطینه حتی یک لحظه هم بیکار نبوده‌ام و تمریناتم را دنبال کرده‌ام. پس می‌خواهی با کنترل آسیب‌دیدگی‌ها و حواشی پیرامون‌ات، ناکامی‌های قبل را جبران کنی؟  در طول این چند سال حداقل از سال 2013 به بعد من بدشانسی‌های زیادی آوردم و یکی از بدشانس‌ترین وزنه‌برداران بودم چون هر وقت در اوج آمادگی و شرایط آرمانی برای کسب مدال خوشرنگ در بازی‌های آسیایی، مسابقات جهانی یا رسیدن به سهمیه المپیک قرار داشتم، یک اتفاق تلخ و حادثه غیر قابل پیش‌بینی برایم رخ داد و باعث شد فرصت‌های طلایی پیش رویم از دست برود اما تصمیم گرفته‌ام از این به بعد فقط روی تمرینات و حواشی اطرافم نهایت کنترل را داشته باشم تا دیگر از شر این حوادث غیرمنتظره خلاص شوم. احتمالاً همین حوادث غیرمنتظره هم باعث شد از المپیک و گرفتن سهمیه فاصله بگیری؟  بله، عرض کردم که من در اکثر موارد با آمادگی و روحیه بالایی در اردوهای تیم ملی حضور داشتم اما هر بار به خاطر موضو‌ع یا آسیب‌دیدگی خاصی مجبور شدم قید مسابقات حساس و سرنوشت‌ساز مثل گزینشی‌های المپیک توکیو را بزنم. حقیقتاً من برای حضور در المپیک توکیو و موفقیت در این رویداد برنامه داشتم اما آسیب‌دیدگی‌های پی‌درپی و حواشی که برایم ایجاد شد، باعث شد از رسیدن به سهمیه المپیک و حضور در این رویداد بزرگ محروم شوم. المپیک توکیو که هیچ، برای مسابقات آسیایی ازبکستان و رقابت‌های مهم بعد از المپیک توکیو چه برنامه‌ریزی داری؟  واقعاً حیف شد که المپیک را از دست دادم. من توانایی کسب سهمیه و حضور در المپیک توکیو را داشتم اما خب قسمتم نشد اما برای مسابقات آسیایی پیش رو و رقابت‌های مهم بعد از المپیک توکیو مثل بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی آینده حساب ویژه و برنامه‌ریزی هدفمندی دارم. امیدوارم در این مسیر با توکل بر خدا مشکل یا آسیب‌دیدگی غیرمنتظره‌ای سر راهم قرار نگیرد تا بتوانم با آمادگی و رکوردهای ایده‌آل برای کشورم در میادنی پیش رو اگر دوبنده تیم ملی قسمتم شد، افتخار کسب کنم.