منچستر سولشر یادآور منچستر فرگوسن

 زمانی که منچستر یونایتد در سال 1993 داشت به طلسم 26ساله‌اش خاتمه می‌داد و در آستانه قهرمانی لیگ بود، طرفداران خرافاتی‌شان سرودهای قهرمانی را سر نمی‌دادند، چرا که بر این باور بودند که این کار شگون ندارد و ممکن است باعث از دست رفتن قهرمانی شود. در حال حاضر طرفداری به ورزشگاه اولد ترافورد – یا ورزشگاه‌های دیگر - نمی‌رود. تقریباً سه دهه از آن دوران گذشته و می‌توان تصور کرد که اگر طرفداران روی سکوها بودند، دوباره همان احساسات را داشتند. اوله گونار سولشر و منچستر یونایتد در دو سال اخیر بارها تمسخر و سرزنش شده‌اند اما آنها حالا مدعی قهرمانی هستند، آن هم در حالی که کسی باورش نمی‌شود. برد دو بر یک جمعه مقابل استون ویلا امتیاز آنها را با لیورپول در صدر جدول لیگ برتر برابر کرد. به جز هفته اول فصل 17-2016، از سال 2009 تاکنون چنین شرایطی حاکم نشده بود. دو تیم در 17 ژانویه در آنفیلد به مصاف هم می‌روند و به این ترتیب، نبرد موفق‌ترین تیم‌های انگلیسی، به شکلی کم‌سابقه در حالی برگزار می‌شود که هر دو تیم رویای قهرمانی دارند. منچستر یونایتد با پیروزی مقابل ویلا که بسیار پیشرفت کرده، حالا 10 بازی است که در لیگ برتر نباخته است. هشت بازی از این دیدارها با پیروزی یونایتد همراه بوده است. تنها باری که یونایتد چنین روندی را پس از بازنشستگی سر الکس فرگوسن داشته، به زمانی برمی‌گردد که سولشر تازه به یونایتد آمده بود. اما باید در نظر گرفت که در تمامی فصل‌هایی که یونایتد با فرگوسن قهرمان شد، همین روندها را داشت که معمولاً طولانی‌تر بود و گاهی چند بار در طول فصل تکرار می‌شد. یونایتد در بازی مقابل ویلا بسیار سختی کشید. سولشر پس از بازی گفت: «رنگ موهای من بی‌دلیل نیست. ما باید بازی را بهتر به پیش می‌بردیم اما دوست داریم کار را به شیوه سختش انجام دهیم.» تعجبی نداشت که برونو فرناندس پیروزی یونایتد را رقم بزند. او از ژانویه گذشته که آمده، در 30 بازی در لیگ برتر روی 33 گل تأثیر مستقیم داشته است. او مقابل ویلا هم پنالتی پیروزی را در دقیقه 61 به ثمر رساند. ماه‌ها بود که به نظر می‌رسید فرناندس دارد تیم سولشر را به پیش می‌برد اما اوضاع را باید به شکل دیگری دید. کمتر تیمی به اندازه یونایتد بازیکن خوب دارد. در چنین فصلی، این موضوع بسیار مهم است. ادینسون کاوانی به دلیل محرومیت سه‌جلسه‌ای در این بازی حاضر نبود اما او در کنار امثال مارکوس رشفورد، آنتونی مارسیال – دیگر گلزن یونایتد مقابل ویلا، داوید دخئا و اریک بایی، نقشی حیاتی در موفقیت‌های تیم داشته است. باید به مدیران باشگاه هم توجه کرد. اد وودوارد، معاون اجرایی باشگاه در 24 ماه گذشته، تقریباً به‌ تنهایی از عملکرد مربی نروژی تیمش دفاع کرده است. او بارها تأکید کرده که سولشر بهترین فرد برای یونایتد است، آن هم در شرایطی که گاهی همه چیز علیه این مربی بود. موریسیو پوچتینو، فردی که بسیاری بر این باور بودند جانشین سولشر خواهد شد، به پاری‌سن‌ژرمن برگشته است و وودوارد حالا دارد برنامه سال جدید را می‌چیند. سولشر پس از دوران ژوزه مورینیو، برای این آمد که اوضاع را متحول کند و باشگاه را از لحاظ فرهنگی بازسازی کند. وودوارد می‌گوید: «در یک سال گذشته، آمار مثبت زیادی هست که نشان می‌دهد با اوله پیشرفت کرده‌ایم اما اینها تنها بخشی از ماجرا است. کاری که او پشت صحنه انجام داده تا فرهنگ پیروزی را بسازد هم بسیار مهم بوده است. او می‌خواهد تیمی جوان و سختکوش داشته باشد که از استعدادهای پرورش‌یافته خودمان در کنار خریدهای بزرگ استفاده کند و مطابق با سنت باشگاه، فوتبالی تهاجمی به نمایش بگذارد.» برخی منابع نزدیک به یونایتد پیش‌بینی می‌کنند که این تیم ژانویه آرامی را خواهد گذراند اما یک بازیکن دارد به این تیم می‌آید: آماد دیالو، بازیکن 18ساله اهل ساحل عاج، البته به شرط آنکه کارهای اداری او پس از برگزیت دچار مشکل نشود. این از همان بازیکنانی است که یونایتد سولشر در تلاش برای جذبشان است؛ بازیکنان جوان دارای پتانسیل. جیدون سانچو هم همینطور است، البته قیمت این بال تیم ملی انگلیس و بوروسیا دورتموند بسیار بیشتر از 19 میلیون پوندی است که صرف دیالو می‌شود. سولشر هم پس از بازی گفت: «یونایتد در یک سال گذشته بسیار پیشرفت کرده است.» اما با این حال، مشخص است که یونایتد تیمی کامل نیست. بازیکنانی هستند که سولشر دوست دارد در همین ژانویه بفروشد، هرچند اینکه آیا باشگاه‌هایی پیدا می‌شوند که دستمزدهای فیل جونز، سرخیو رومرو و مارکوس روخو را بپردازند مسأله دیگری است. تصمیمات سخت‌تری هم باید در زمینه انتقال قرضی براندون ویلیامز به ساوتهمپتون و آینده جسی لینگارد گرفته شود. خرید یک مدافع میانی جدید در صدر لیست باشگاه قرار دارد و آنها یک مهاجم راست‌پا هم می‌خواهند. سولشر امیدوار بود که این مهاجم، سانچو باشد. با این حال، تردیدهایی که به یونایتد شده بود دیگر دارند محو می‌شوند. هیچ‌کس در یونایتد علنی نمی‌گوید که این تیم بازگشته است اما اینکه آنها در شرایط برابر – دست کم طبق جدول - به آنفیلد می‌روند، نشان می‌دهد که یونایتد دارد به جایگاهش می‌رسد.