500 میلیون هزینه کردم و حمایت نشدم !

 لذت سوارشدن بر خودروی دومنظوره‌ای که هم خوراک گشت‌‌و‌گذار در دریا باشد و هم مناسب سیر و گردش در خشکی، به طور قطع تجربه‌ای هیجان‌انگیز خواهد بود. محمود مظلومی، مخترع خودروی دومنظوره آبی-خاکی است. با او در مینی پرونده امروز زندگی ‌سلام درباره زمانی که جرقه این ایده در ذهنش خورده، فرایند ساخت و کاربردهای خودرواش، گفت‌و‌گو خواهیم کرد.
  این خودرو را در پارکینگ خانه‌ام ساختم
مبتکر و فناور متولد بندر انزلی صحبتش را از ایده و طرح این پروژه و هفت‌ماه کار کارشناسی روی آن آغاز می‌کند و می‌گوید: «سال 97 بود که ایده ساخت خودروی دومنظوره آبی-خاکی(خودروی دوزیست) به ذهنم آمد و از آن جا که چنین خودرویی در ایران وجود نداشت و من هم دغدغه رونق دادن به گردشگری شهرم و کمک به این صنعت را داشتم، تصمیم گرفتم این خودرو را بسازم. به خودم ایمان داشتم که می‌توانم این کار را انجام دهم و به همین‌ دلیل برای حمایت از ایده‌ام به سراغ سازمان‌های مختلف رفتم ولی حمایتی ندیدم. سپس خودم دست به کار شدم و ذره ذره این کار را انجام دادم و اواخر سال 98 تکمیلش کردم. من فقط یک مغازه تاسیسات دارم و این ایده را در پارکینگ خانه‌ام پیاده کردم».
  خودروی دومنظوره‌ام 2 موتور دارد


«پا در کفش خودروسازان کردم»، مظلومی با این مقدمه کوتاه ادامه می‌دهد: «خودروی دومنظوره دیگری در ایران وجود ندارد و چند کشور دیگری هم که این نوع خودرو را دارند، در واقع کارخانه‌های خودرو‌سازی‌شان آن را تولید می‌کنند، آن هم به این دلیل که اضافه کردن آپشن شناوری به خودرو سخت است. درواقع خودروسازان کشورهای صاحب این فناوری با شناورسازان شان همکاری مشترک دارند و خودروهای دوزیست را می‌سازند. من اولین نفر در ایران هستم که چنین خودرویی می‌سازم. این خودرو دو موتور دارد که یکی مخصوص دریا و دیگری مخصوص خشکی است، به محض این‌ که به ساحل برسد چرخ‌هایش شروع به باز شدن  و در کنار ساحل مسافرانش را پیاده می‌کند. وزن خودرو 2 تن و ظرفیت سرنشینانش هم بین 8 تا 10 نفر است، 5 متر طول و دو متر و 20سانتی‌متر عرض دارد و ارتفاعش هم 3 متر و 20سانتی متر است».
  آلودگی این خودرو برای دریا صفر است
هر مخترعی به دنبال دغدغه‌ها و اهدافی که برای خود تعریف می‌کند، پا به عرصه ابداع و اختراع می‌گذارد ،مظلومی درباره انگیزه‌ها و اهدافش این‌ طور می‌گوید: « انگیزه‌ام از ساخت خودروی دومنظوره این بود که توانایی‌ام را نشان دهم، به اقتصاد کشورم کمک کنم و همچنین امیدوارم اختراع من بهانه‌ و تلنگری شود برای خودروسازان مان که ببینند و دست‌ به کار شوند. در کنار همه این‌ها جذب گردشگر و رونق‌بخشیدن به این صنعت از دغدغه‌های ذهنی‌ام بود که خوشبختانه آن را عملیاتی کردم و البته برای ساختش سختی‌های زیادی کشیدم. در ادامه راه هم قصد دارم شرکتی تاسیس کنم و این خودروی دومنظوره را گسترش دهم و هیدرولیکی‌اش کنم. در ضمن، این را هم بدانید قایق‌های موتوری و دوزمانه‌ای که در دریا هستند، اگزوزشان در آب است و آلودگی زیادی را وارد دریا می‌کنند. در همین دریای خزر بیش از یک‌میلیون قایق دوزمانه داریم که اگزوزشان در آب است اما خودرویی که من ساختم، اگزوزش بالاست و آلودگی دریایی ایجاد نمی‌کند و هیچ روغنی هم داخل دریا نمی‌ریزد».
  واکنش مسئولان به اختراعم فقط در حد یک خنده بود
«متاسفانه چند نفر خودروی دوزیست را به نام خودشان ثبت کردند، ولی نساختند»، وی با این مقدمه  می‌گوید: «مسئولان گفته‌اند ما برای بررسی اختراع شما نقشه کاملش را می‌خواهیم ولی من عملا نباید نقشه و فرمول کامل خودرو را به آن‌ها ارائه دهم، چون این یک مسئله انحصاری است و امکان دارد بعدها خودشان بروند و از روی خودروام بسازند. واقعیت این است که بعضی مسئولان ما بی‌خیال و خوابند و روزی هم که برای رونمایی خودرو آمدند، واکنش‌شان در حد یک خنده بود. حالا هم برای ساختش که از من حمایت نکردند، لااقل برای تولیدش یک حمایتی کنند. 500 میلیون صرف ساخت این خودرو کردم. البته با پیگیری‌هایی که انجام دادم، در آینده نزدیک مجوز بهره‌برداری‌اش صادر می‌شود تا به عنوان نمونه به کار گرفته شود».
  اطرافیانم می‌گفتند تو از عهده این پروژه بزرگ برنمی‌آیی
از وی درباره واکنش اهالی شهر و اطرافیانش هم درباره ساخت این خودرو می‌پرسم که می‌گوید: «اوایل که شروع کردیم همه ناامید بودند و می‌گفتند تو از عهده چنین پروژه بزرگی برنمی‌آیی! اما موقعی که ساخته شد از دوستان گرفته تا اهل فن همگی از ساخت چنین خودرویی خوشحال و شگفت‌زده شدند و می‌گفتند این اختراع افتخاری برای شهر و کشورمان است. خوشبختانه تا الان از سمت قایق‌داران محلی ناراحتی ندیدم و این‌ که چرا درست کردی و نان ما را آجر می‌کنی؟! اما اگر به تولید انبوه برسد، بعید نیست عده‌ای سنگ‌اندازی کنند. هر از گاهی هم خانواده را برای تفریح با این خودرو بیرون می‌برم».
  امکان ندارد این خودرو غرق شود
بیش از هرچیز در ساخت یک خودرو که از اهمیت بالایی برخوردار است، تامین جان مسافران و سرنشینان آن است که مظلومی درباره‌اش می‌گوید: « علاوه بر استفاده مسافران از جلیقه نجات، برای تامین هر چه بیشتر جانشان، از شش باک هوا استفاده کردم که در مواقع خطر و خدای نکرده اگر در دریا اتفاقی افتاد، به طور مثال تصادفی رخ داد، موتورش از کار افتاد یا با جداره سنگلاخی برخورد کرد، غرق نشود. بهتر بگویم شش باکی که روی خودرو تعبیه کردم، حکم جلیقه نجات را دارد و مسافران با امنیت کامل سوار می‌شوند. همچنین این شش باک قدرت شناوری‌اش را بیشتر می‌کند و در مواقع خطر، غرق نخواهد شد. خودرو ضدآب است و سقف و دیواره‌اش نفوذ آب ندارد. درواقع دور تا دور این ماشین ضدآب است. ماشین آن قدر سنگین است که موج دریا روی آن تاثیری ندارد. اگر بدنه اصلی‌اش هم سوراخ شود و آب داخل آن برود، شناور روی آب می‌ماند. از بالای سقف هم یک محفظه‌ دارد که هوا وارد کابین  و از طرف دیگر سوخت و ساز می‌شود و بیرون می‌رود».