شرایط موجود اثبات می کند که باید در خصوص نجات گردشگری فکری اساسی شود. جوامعی مانند جامعه هتلداران در حال حاضر کشش کافی ندارد و افراد مجرب نیز گردشگری را رها کردهاند و این صنعت در آیندهای کوتاه، خالی از آدمهای مدیر و مجرب میشود. از سوی دیگر در شرایط فعلی بحث تحریمها وجود دارد و لازم است که سند تحولی در این زمینه تدوین شود. البته در برنامه ششم توسعه، راهبردها تدوین شده اما زیرساختها باید فراهم شود. معضل جدی ما این است که بسیاری از شهرهای توریستی، استانداردهای لازم را ندارد که از آن جمله یزد است که در زمینه معرفی اقدامی نشده و علاوه بر آن در حوزه دیپلماسی گردشگری جایگاه مشخصی نداریم و حتی سفارتخانههای ما تغییری مطلوبی در این رابطه نداشتهاند. نکته مهم تر این است که تحول اساسی در ساختار سفارتخانهها الزامی است. ما رایزن گردشگری نداریم و تا زمانی که در ساختار سیاسی و ایجاد زیرساختهای استانها چنین مسائلی مطرح است نمیتوانیم منتظر معجزه باشیم.

بحث دیگر ضعف در حوزه پژوهش و آموزش است. گردشگری قوانین استثنا لازم دارد به طوری که بتواند محورها و ویژگیهای اساسی هر استان را به طور مجزا در برگیرد.

برای توجه جدی به ظرفیت گردشگری، توسعه روستاها و احیای روستاهای هدف باید مورد توجه قرار گیرد و دولت باید برنامه خود را در این مورد ارائه کند و از ظرفیت فراکسیون گردشگری استفاده کند.