روزنامه ایران ورزشی
1399/11/08
توخل، درمان درد چلسی
گزارش کنستانتین اکنر توماس توخل قرار است به‌عنوان جانشین فرانک لمپارد و مربی جدید چلسی معرفی شود و مقامات باشگاه امیدوارند این آلمانی بتواند از پتانسیل‌های بااستعدادترین بازیکنان تیم نهایت استفاده را ببرد. توخل یکی از پیچیده‌ترین شخصیت‌های مربیگری فوتبال اروپا به حساب می‌آید. این مربی 47 ساله مشهور است به سیاستمداری و اینکه می‌خواهد همه چیز را تحت کنترل داشته باشد و از طرف دیگر صاحب‌نظر در سبک بازی و تنوع تاکتیکی است. او در دسامبر بعد از ماه‌ها درگیری آشکار میان او و مدیر ورزشی پاری‌سن‌ژرمن، لئوناردو اخراج شد. اگرچه برخی در فرانسه مدعی هستند توخل هرگز نتوانست بهترین بازی را از تیم پرستاره پاریسی بگیرد اما این تیم برای نخستین‌بار در تاریخ خود به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید و قهرمانی‌های پیاپی داخلی به دست آورد. سابقه او به اندازه کافی برای مقامات تصمیم‌گیرنده چلسی درخشان بوده که کمی قبل از اخراج لمپارد، با او تماس گرفتند. ابتدا تردیدهایی داشت درباره اینکه در میانه فصل مربی تیم شود اما او مدت‌هاست به مربیگری در لیگ برتر فکر می‌کند و نخستین‌بار در سال 2017 و بعد از جدایی پرجنجالش از بوروسیادورتموند مذاکراتی با چلسی داشت. توخل کار در استمفوردبریج را فرصتی برای اثبات خودش در انگلیس می‌داند درست مثل کاری که یورگن کلوپ و پپ گواردیولا -دو مربی مورد تحسین او- قبلاً انجام داده‌اند. قدرت ارتباط بالا و پر از ایده‌های نو در طول دوران حرفه‌ای، توخل در محیط‌های متفاوتی تجربه کار دارد. او کار را در تیم کوچک بوندس‌لیگا، ماینتس شروع کرد و بعد به تیم بزرگتر و باانگیزه‌تر اما از نظر مالی محدود بوروسیادورتموند رفت و بعد در قهرمان فرانسه، پاری‌سن‌ژرمن عهده‌دار مسئولیت شد. آبی‌ها در تابستان هزینه زیاد و تیم گرانی را جمع‌آوری کردند اما بعید است توخل با مخالفت زیادی مثل آنچه در پاریس تجربه کرد، روبه‌رو شود. بعضی از بازیکنان چلسی گله داشتند از نبود دستورات تاکتیکی و اینکه با لمپارد رابطه برقرار نمی‌کردند. توخل اما معروف است به اینکه با تیم‌هایش ارتباط مؤثر برقرار می‌کند؛ اگر اجازه بدهند. او همچنین از ارائه و اجرای ایده‌هایش باک ندارد، چه روی تخته تاکتیک چه جای دیگر. در باشگاه‌های قبلی‌اش رژیم غذایی طراحی کرده، الگوی خواب را تغییر داده، دپارتمان آنالیز را زیر و رو کرده، در فرایند استعدادیابی دست برده و حتی در نوسازی تجهیزات و امکانات درگیر بوده. درگیری مکرر با مدیریت میل او به کنترل تقریباً همه چیز در یک باشگاه در گذشته برایش دشمن‌هایی درست کرده. در دورتموند، اسون میسلینتات، مدیر استعدادیابی باشگاه را به‌خاطر اختلافات نظری از ورود به زمین تمرین منع کرد و تقاضای خریدهای مشخصی از مدیرعامل، هانس یواخیم واتزکه و مدیر ورزشی تیم، میشاییل زورک داشت. واتزکه بعد از جدایی توخل گفت: «ارزش‌های اساسی اعتماد و احترام است. ما دو سال موفق با توخل داشتیم که اهداف ورزشی‌مان تأمین شد اما در این مدت اختلاف نظرهای زیادی هم با یکدیگر داشتیم.» توخل در چند هفته پیش‌رو فرصتی برای اصلاحات اساسی در چلسی ندارد اما تابستان شاید بهترین زمان برای آزمایش واقعی رابطه او با مدیریت چلسی باشد. اینکه رومن آبراموویچ که گفته میشود هوادار توخل است و مدیر تیم، مارینا گرانوفسکایا به شخصیت مربی علاقه‌مند شوند یا نه، هنوز معلوم نیست. کار با پولیشیچ و سیلوا گفته میشود مقامات ارشد باشگاه بر این باورند که توخل خیلی بهتر از لمپارد که شغلش را به‌خاطر پنج باخت در هشت بازی لیگ از دست داد، می‌تواند از تیم فعلی بازی بگیرد. آبی‌ها در تابستان 222 میلیون پوند هزینه کردند اما بیشتر خریدهای جدید نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. مشهورتر از همه، دو بازیکن هجومی آلمانی، تیمو ورنر و کای هاورتز که از وقتی به استمفوردبریج آمده‌اند، بیشتر از فراز، فرود داشته‌اند. چلسی در هفته‌های اخیر چند مربی آلمانی زبان را مورد توجه قرار داد. آنها با رالف رانگنیک مربی سابق لایپزیگ تماس مستقیم گرفتند و با مربی فعلی این تیم آلمانی، یولیان ناگلزمان هم ارتباط برقرار کردند و به نظر می‌رسد آبی‌ها امیدوارند مدرسه مربیگری آلمان که کلوپ هم محصول آن است، بتواند مشکل باشگاه را حل کند. توخل در 25 سالگی مجبور به کنار گذاشتن بازی شد و بعد از آن در سیستم آموزش مربیگری آلمان رشد کرد. او شاید بتواند با ورنر و هاورتز به‌راحتی ارتباط مؤثری برقرار و آنها را با سبک کاری خودش منطبق کند. او همچنین با کریستین پولیشیچ در دورتموند و تیاگو سیلوا در پاری‌سن‌ژرمن کار کرده و در دوران کار در پایتخت فرانسه خواهان جذب ژرژینیو و آنتونیو رودیگر از چلسی شده بود. گفته میشود همین حالا بازیکنانی مثل پولیشیچ از آمدن توخل خوشحالند. اگرچه ویژگی‌های شخصیتی او گاهی به مذاق برخی چهره‌های اجرایی هیأت‌مدیره‌ها خوش نمی‌آید اما او به بازیکنان زیادی کمک کرده پیشرفت کنند و گام‌های بلندی در مسیر حرفه خود بردارند. او یک‌بار گفته: «فوتبال بازی بازیکنان است. ما به‌عنوان مربی فقط در خدمت آنها هستیم.» با توجه به نارضایتی‌ها از لمپارد در هفته‌های اخیر، شاید نگرش توخل همان چیزی باشد که چلسی نیاز دارد. منبع: BBC چرا کار لمپارد به اخراج کشید؟ اختلافات یک رختکن پراکنده شاید اسطوره چلسی باشد اما حتی برای فرانک لمپارد هم در برابر مربی اخراج‌کردن‌های رومن آبراموویچ در استمفوردبریج امانی نیست. پنج باخت در هشت بازی لیگ کافی بود تا نسخه لمپارد بعد از تنها 18 ماه در باشگاهی پیچیده شود که رکورد گلزنی‌اش را در اختیار دارد. اخبار حکایت از آن داشت که چند روزی بود این تصمیم گرفته شده و حتی قبل از پیروزی برابر لوتون تاون در جام حذفی، توماس توخل به‌عنوان جانشین لمپارد انتخاب شده. در بیانیه باشگاه از سوی مالک روس، مارینا گرانوفسکایا، مدیر باشگاه و پتر چک، مدیر فنی و عملکرد تیم درباره قطع همکاری با لمپارد آمده: «بازی‌ها انتظارات را برآورده نمی‌کرد و هیچ چشم‌انداز مشخصی درباره پیشرفت تیم که در میانه جدول قرار گرفته، وجود نداشت.» آنها به درخواست زمان هافبک سابق تیم ملی انگلیس به منظور جاانداختن تیم کم‌تجربه با خریدهای گران تابستانی توجهی نکردند چون لمپارد با کسب متوسط 67/1 امتیاز در هر بازی بدترین عملکرد را در میان مربیان دوران آبراموویچ داشته. شاخص‌ترین ضعف لمپارد در گرفتن بهترین بازی از ورودی‌های جدید بود؛ بخصوص زوج آلمانی تیمو ورنر و کای هاورتز. این دو بخشی از ولخرجی 220 میلیون پوندی تابستانی چلسی بودند که بیش از هر تیم دیگری هزینه کرد اما هیچ‌یک نتوانستند فرم عالی خود در بوندس‌لیگا را تکرار کنند برای اینکه لمپارد نتوانست در سیستم مورد علاقه‌اش، 3-3-4 جای مناسبی برای‌شان پیدا کند. مربی 42 ساله مایل بود هسته انگلیسی تیمش را که در فصل اول مسئولیتش باعث موفقیت تیم شده بودند، حفظ کند اما از میان بازیکنان بومی که مدنظر او بود، تنها بن چیلول برایش خریداری شد. دکلان رایس، هافبک وستهم، جیدون سانچو، بال بوروسیادورتموند و بن وایت، مدافع برایتون همه از نظر تصمیم‌گیران باشگاه خیلی گران به نظر رسیدند و باشگاه میل داشت از بند فسخ قرارداد ورنر و حکیم زیش استفاده کند و به‌ترتیب آنها را از لایپزیگ و آژاکس به خدمت بگیرد. هاورتز را خیلی استعداد فوق‌العاده‌ای می‌دانستند که در سطحی بالاتر از بایرلورکوزن بازی می‌کند ضمن اینکه تصمیم به جذب تیاگو سیلوا به‌عنوان بازیکن آزاد از پاری‌سن‌ژرمن، تصمیم دقیقه آخر بود برای اینکه آبی‌ها می‌خواستند از روابط اروپایی خود بهره بگیرند. با وجود آنکه بازیکنان جدید در فهرست اولیه بازیکنان مورد نظر لمپارد نبودند، تردیدی نیست که او یکی از بااستعدادترین گروه‌های اروپا را در اختیار داشت و تلاش زیادی کرد برای اینکه هماهنگی را میان آنها ایجاد کند اما در نهایت قربانی یک رختکن متشتت پر از بازیکنان مستعد شد. برخی احساس می‌کردند لمپارد بعد از باخت‌ها، غیرمنصفانه بازیکنانش را سرزنش می‌کند و عده‌ای از علنی کردن ناراحتی‌شان درباره فرصت نداشتن برای بازی ابایی نداشتند. درگیری مارکوس آلونسو با لمپارد بعد از تساوی 3 بر 3 با وست برومویچ در رختکن اختلاف ایجاد کرد ضمن اینکه امثال امرسون پالمیری، آنتونیو رودیگر و فیکایو توموری از اینکه در تابستان به تیم دیگری نرفته بودند، رضایت نداشتند. این باعث شد لمپارد تیمی متشکل از سه دفاع چپ، پنج مدافع میانی و گران‌ترین دروازه‌بان جهان که نیمکت‌نشین است، داشته باشد. در هفته‌های آخر مربیگری او، برخی ستاره‌های تیم لمپارد را مقصر فرم ضعیف‌شان قلمداد کردند و «جو عجیبی» بر رختکن حکمفرما شد؛ چیزی که توخل باید در اصلاحش در تیم نهم جدول بکوشد. وظیفه او ایجاد اتحاد در تیمی است که با برخی بازیکنانش مثل تیاگو سیلوا و کریستین پولیشیچ سابقه همکاری دارد، هموطنان خارج از فرم، ورنر و هاورتز در آن هستند و عده‌ای بازیکن که به لمپارد وفادارند. مربی سابق پاری‌سن‌ژرمن نه‌تنها باید این بازیکنان را از توانایی‌های خودش مطمئن کند بلکه باید هوادارانی را قانع کند که یکی از اسطوره‌های‌شان اخراج شده. بزرگترین گروه هواداری چلسی در هفته‌های اخیر خواهان وقت دادن بیشتر به لمپارد شدند و بنر بزرگ «ما به لمپارد اعتماد داریم» را در استمفوردبریج به نمایش درآوردند. شاید برای خلاصی از چنگال انتقاد هواداران، آبراموویچ پیشدستی و قبل از اخراج لمپارد جایگاه اسطوره‌ای او را یادآوری کرد: «لمپارد چهره شاخصی در تاریخ چلسی است و جایگاه او دست‌نخورده باقی می‌ماند. به‌عنوان نماینده همه اعضای باشگاه از فرانک به‌خاطر اقداماتش تشکر می‌کنم و امیدوارم در آینده موفق باشد. در استمفوردبریج همیشه به روی او باز است.» حالا که تماشاگران به استادیوم‌ها نمی‌آیند نمی‌توان درک کاملی از واکنش آنها داشت اما بدون شک رفتن او کام بسیاری از هواداران را تلخ می‌کند. توخل شاید حال آنها را عوض کند اما تنها در صورتی که بهتر از لمپارد تیم را در مسیر صحیح قرار دهد. منبع: گل
سایر اخبار این روزنامه
دوباره باقری، دوباره پرسپولیس!
بعضی ها دوست ندارند استقلال صدرنشین باشد
این اتهام‌ها از سوی جناح مقابل مطرح میشود
ضرب‌الاجل 17 روزه برای پرداخت 78 هزار دلاری
تا پولم را نگیرم دست بردار نیستـــم
ثریا آقایی بد آورد
وعده بزرگ؛ ساخت هتل برای استقلال
گودبرداری از اعتبار پرسپولیس
وزن مدیریت فدراسیون‌ها؛ سبک‌تر از همیشه
مهدی پاشازاده: نوسان استقلال نگران کننده است
سخنگوی قوه قضائیه: دخالت نمی‌کنیم اما پاسخ استعلام را می‌دهیم
حسینی: سیدجلال الگوی من است
توخل، درمان درد چلسی
زشتی به‌جا مانده از کشمکش گل‌محمدی و رسول‌پناه
سانتر سینگ آنقدر خوب بود که نمی‌شد گلش نکرد
سکوت عجیب نمایندگان ایران برای میزبانی ACL
