تنزل جایگاه برای انجام تکلیف

هوشنگ مقبولی‪-‬ چند سال پیش بعد از وقوع فاجعه سیل، خبرنگاری که برای تهیه گزارش به آنجا رفته بود در درون سیلاب گزارشی را ارسال کرد.علت این اقدام مشخص نبود که برای درک وضعیت سیل‌زدگان یا برای نشان دادن عمق فاجعه اینگونه گزارش تهیه نموده بود. هرآنچه بود افکار عمومی و حرفه‌ای آن‌را نپسندیدند. انتظار حرفه‌ای از خبرنگار، انعکاس واقعیت ها، نیازها و ضروریات آن لحظه یا آن زمان بود. در مناسبت‌های مختلف پزشکان در محل‌های خاصی حاضر و با همان شکل ( روپوش) اقدام به ارائه خدمات درمانی «رایگان» می‌نمایند. اتفاقا مورد اقبال عمومی نیز هست ارائه خدمات درمانی رایگان در شرایط عادی توسط پزشکان، پیراپزشکان و کادر درمانی با پرداخت هزینه است. زیرا وظیفه و تکلیف قانونی برای «ارائه خدمات رایگان» ندارند. در واقع ارائه هر از گاهی خدمات رایگان پزشکی استثنا بر اصل خدمات غیر رایگان می‌باشد. در مناسبتها و زمانهای مختلف در مساجد و اماکن عمومی میزهایی را در اختیار اشخاصی قرار می‌دهند که به مردم مشاوره حقوقی رایگان بدهند که اقدامی شایسته و قابل تقدیر است. هر میزان دانش حقوقی مردم بالا رود، می‌تواند سبب کاهش پرونده‌های ورودی آسیب‌های اجتماعی شود ولی آیا هر فرد، مشاوری دانا و با تجربه برای هدایت حقوقی است؟
هر کسی که دانش حقوقی داشت وکیل است؟
اگر وکیل، مشاوره حقوقی ارائه می‌دهد مجاز است به هر شکل و در هر مکان و باهر پوشش و سر و وضعی مشاوره بدهد؟ پس «جایگاه» «شان» و منزلت نهاد وکالت کجاست؟
حفظ حقوق عامه و افزایش اطلاعات حقوقی جامعه برابر قانون جزء وظایف و تکالیف وکلای «مرکز وکلا» می‌باشد. انجام وظیفه و تکلیف نیازی به تبلیغ « صلواتی» و رایگان ندارد.
وکلای مرکز باید بدانند که در چه جایگاهی چه اقدامی انجام میدهند. تقدیر از کسی که وظیفه خود را انجام می‌دهد جای تشکر دارد ولی آیا ضروری است؟