امید یک امر بین الاذهانی است نه امری فردی

جعفر بای‪-‬ امید فردی پیش نیاز امید اجتماعی است. در باورها و اعتقادات دینی امید و امیدواری از ارکان مهم تلقی می‌شود. نشاط و شادمانی نیز باعث پرورش تقویت و پشتیبانی از امید و امیدواری می‌شود و همچنین امید فردی مطلوبیت فرد است و امید اجتماعی مطلوبیت جمعی است. امید تلاش در رسیدن به مطلوب است و انسان به امید زنده است. بی‌شک عناصری که به درجه‌ای از تصمیم حذف خود از جهان می‌گیرند، درواقع امید خود را از دست داده‌اند.باید جوانانمان را به آینده خویش امیدوار کنیم تا بتوانند انگیزه برای زندگی و فعالیت و تلاش داشته باشند. انگیزه کار و کوشش به امید و امیدواری است به همین دلیل استعدادها و خلاقیت‌های آدمی با امید و امیدواری شکوفا می‌شود.انسان امیدوار به فردا کار و تلاش و کوشش می‌کند تا به بهترین شکل خود را نشان دهد. تلاش و کوشش و نبوغ و خلاقیت نوآوری و بدیعه پردازی همه و همه مرهون امید به فرداست و یکی از دلایل حزن حاکم بر مردم از دست رفتن امید و امیدواری است. آسایش و آرامش ونشاط و شادمانی در پرتو امید به آینده رقم می‌خورد. در سخنی از نبی مکرم اسلام آمده است که ناامیدی بزرگترین گناه محسوب می‌شود. یاس و ناامیدی در باورها و اعتقادات دینی بدان جهت جایگاهی ندارد که خداوند رحمان و رحیم بندگانش را فراموش نمی‌کند. از دست دادن امید یکی از نشانه‌های تنزل اعتقادی و تردید و تشکیک در باورها و کاهش ایمان به خداست. در نظام خلقت اگر سلطه‌گران اجازه دهند، خداوند در پرتو انسان‌ها امید آفرینی را در دل‌ها زنده می‌کند. یکی از مهمترین رسالت حاکمیت امیدآفرینی در دل شهروندان است و مسئولیت خطیر سازمان‌ها نهاد اجتماعی امیدآفرینی است. روان پریشی همراه با حزن و رنجوری هر یک از نشانه‌های ناامیدی است. با احیای امید و امیدواری، می‌توان دریافت که رابطه معنا داری با شادمانی و نشاط اجتماعی دارد و وظیفه اصلی مدیران احیای امید و امیدواری در جامعه است. در بارور کردن امید فردی که منجر به امید اجتماعی هرگونه هزینه سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود. امید فردی منجر به افزایش امید اجتماعی می‌گردد و همه هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری است. اگر بتوانیم تبعیض و نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها را در جامعه کاهش دهیم امید و امیدواری را زنده کرده ایم. با نهادسازی امید و امیدآفرینی شادی و نشاط را به جامعه هدف و شرایط نوین که همرا با خوشحالی و شادی می‌باشد را کاهش داده است.کاهش جرائم اجتماعی و تقلیل مفاسد اجتماعی و تنزل کجروی همه و همه در پرتو امید و امیدآفرینی است.