روزنامه ایران ورزشی
1399/12/26
می خواهم زنده بمانم
سرخیو راموس شنبه به ترکیب رئال مادرید برگشت اما آیا او آمده تا بماند یا قصد رفتن دارد. راموس بعد از دو ماه درگیری با مصدومیت زانو، در پیروزی مقابل الچه یک ساعت بازی کرد تا آمادگی حضور در دیدار برگشت مقابل آتالانتا را که امشب در ورزشگاه آلفردو دی استفانو برگزار میشود، داشته باشد. حضور او برای رئال مادرید که در ایتالیا با یک گل به پیروزی رسیده، روحیه بخش است. رئال می‌خواهد اولین و شاید تنها اسپانیایی باقیمانده در لیگ قهرمانان باشد؛ بارسلونا و سویا حذف شده‌اند و اتلتیکومادرید در بازی رفت در خانه شکست خورده. اما شاید حضور راموس بیشتر از آنکه برای تقویت تیم باشد، با هدف ارتقای جایگاه او باشد و به این امید که بعد از تابستان هم در تیم بماند. رسانه‌های اسپانیایی گزارش دادند فلورنتینو پرس رئیس باشگاه به راموس پیشنهاد تمدید دو ساله با 10 درصد کسر قرارداد داده یا اینکه با دستمزد فعلی قراردادش یک سال تمدید شود. راموس می‌خواهد قرارداد دوساله با همین دستمزد و امکان تمدید خودکار یکساله آن را ببندد. جایگاه و اثرگذاری راموس محل تردید نیست، شاید بهترین مدافع دوران مدرن باشد و قطعاً موفق‌ترین‌شان است. اگرچه در سال‌های اخیر اشتباهاتی بوده اما همچنان نقش مؤثری دارد. فصل گذشته که قهرمانی لالیگا را به دست آوردند، راموس مهم‌ترین بازیکن رئال بود و برای همین زین‌الدین زیدان هفته گذشته ابراز امیدواری کرد مسأله او با باشگاه حل شود. از طرف دیگر او دو هفته دیگر 35 ساله میشود و جدایی در تابستان باعث میشود کمی از بار مالی روی دوش باشگاه برداشته شود. درآمد رئال مادرید در فصل گذشته 50 میلیون یورو کاهش داشت و انتظار می‌رود اوضاع در این فصل بدتر شود به دلیل اینکه در تمام فصل از همراهی هوادارانش محروم شده. همچنین تنشی بین راموس و پرس شکل گرفته، نوعی از جنگ قدرت و حالا هیچ کدام نمی‌خواهند در این مبارزه جدید بازنده شوند. اما شاید از همه مهم‌تر این است که رئال مادرید دوباره با این سؤال مواجه شده که تغییر را باید از کجا شروع کرد؛ اینکه بتواند میان حفظ ستاره‌های فعلی تیم و تزریق خون جدید به رگ‌های تیم تعادل ایجاد کند. راموس نماد باشگاه است و مؤثرترین و کاریزماتیک‌ترین چهره باشگاه در دوره‌ای که رو به اتمام است اما صریح‌ترین و گران‌ترین بازیکن تیم هست. برای خودش سبک بازی و تأثیرگذاری بیشترین اهمیت را دارد: «سانتیاگو برنابئو یک بار گفته بود نمی‌شود به صرف جوانی یا پا به سن گذاشتن درباره یک بازیکن قضاوت کرد. من می‌توانم سه، چهار یا پنج سال دیگر بازی کنم اگر بدنم حمایتم کند. می‌خواهم سربلند و از در جلویی باشگاه بروم.» باشگاه اما نگرانی‌های دیگری درباره نداشتن تغییر دارد، چماقی که هر بار تیم نتیجه نمی‌گیرد، زیدان را با آن می‌کوبند. اگر می‌خواهند پول لازم برای جذب کیلیان امباپه یا ارلینگ هالند را داشته باشند، باید بازیکنانی را فدا کنند. از طرف دیگر درباره تغییر بدون برنامه هم باید مراقب باشند؛ گل‌های لوییس سوارس برای اتلتیکومادرید یادآور این است که راموس می‌تواند هدیه‌ای برای رقبا باشد چه داخلی و چه اروپایی. خود راموس به موضوع کریستیانو رونالدو اشاره کرده به عنوان نمونه‌ای که جدایی‌اش به نفع هیچ کس نبود: «کریستیانو و رئال هر دو باختند. دست من بود نمی‌گذاشتم برود چون یکی از بهترین‌های جهان است و به ما کمک زیادی می‌کرد. بعضی‌ها را باید تا آخر نگه داشت.»
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
قاسمی‌نژاد، دو امضا تا استقلال
پیروانی: بازی ما را ساعت 9 صبح برگزار کنید!
کورس طلایی گنج‌زاده و پورشیب در مسیر المپیک توکیو
حکم ریاست لاپورتا امضا نشد!
دو مربی خارجی + اردوی کیش
هیأت مدیره استقلال با حدس و گمان به کجا می‌رسد؟
می خواهم زنده بمانم
چهارگانه ممکن است
شجاعی و دژاگه در تراکتور می‌مانند
فرشاد فرجی به پرسپولیس پیوست
