دانه درشت‌های داوری برای ریاست به صف شدند

گزارش  مهدیه دریابیگی        سرنوشت کمیته داوران چه می‌شود؟ چه کسی قرار است ریاست این کمیته را به دست بگیرد؟ اگر چند ساعتی در راهروهای فدراسیون قدم بزنی و کند و کاو کنی قطعاً متوجه می‌شوی که افراد زیادی در تلاش هستند که جای فریدون اصفهانیان را بگیرند و البته نقشه‌هایی هم برای دپارتمان داوری کشیده‌اند. چند وقتی است که بیش از سایر پیشکسوتان داوری نام خداداد افشاریان به گوش می‌رسد. رئیس هیأت فوتبال یاسوج که کار اصلی‌اش دبیری بود و حالا هم علاقه خاصی دارد تا پشت میز ریاست کمیته داوران بنشیند، در این میان البته نام هدایت ممبینی رئیس سابق کمیته داوران نیز مطرح شد اما حقیقت ماجرا این است که گزینه‌های احتمالی در حد همین حدس و گمان باقی مانده‌اند و هیچ‌کس شانس بیشتری نسبت به گزینه دیگری ندارد. نکته اینجا است که مسئول انتخاب گزینه کمیته داوران شخصی نیست غیر از قنبرزاده دبیرکل جدید فدراسیون فوتبال. گویا از قنبرزاده خواسته شده تا نام چندین و چند گزینه را روی کاغذ نوشته و از هر بعد آن را بررسی کند. آیتم‌های مدنظر آقای دبیرکل (میزان تحصیلات، میزان تسلط به زبان انگلیسی و سابقه حضور در لیست بین‌المللی ) است. قنبرزاده باید تمام این آیتم‌ها را برای انتخاب فرد اصلح در نظر بگیرد و گزینه انتخابی خود را به هیأت رئیسه فدراسیون اعلام کند، البته انتخاب اصلی را هیأت رئیسه فدراسیون انجام می‌دهد و شاید فرد انتخابی دبیر کل به تأیید آنها نرسد. با توجه به نکاتی که گفته شد به این نتیجه می‌رسی که انتشار اسامی که هنوز به تأیید نرسیده‌اند فقط در حد شایعه‌ای است که رنگ و شکل تبلیغاتی دارد و هیچ‌کدام به حقیقت ماجرا نزدیک نیست.  غیر از ریاست کمیته داواران اما یک پست دیگر در این کمیته بدجور خودنمایی می‌کند و افراد زیادی را به طرف خود جذب کرده است. حسن کامرانی، داود رفعتی و محمود رفیعی هم سه پیشکسوت داوری هستند که تمام تلاش خود را می‌کنند تا به میز ریاست دپارتمان داوری برسند. در بین این سه نفر دو نفر از آنها یعنی رفعتی و کامرانی فر قبلاً پشت این میز نشسته‌اند اما در زمان ریاست خود چندان موفق نبوده و در نهایت به دلیل اختلافی که با ریاست کمیته داوران پیدا کردند از این کمیته رفته‌اند. بازار شایعات داغ است و افرادی که خودشان را محق رسیدن به صندلی ریاست کمیته داوران می‌دانند این روزها شانس خود را برای رسیدن به این صندلی امتحان می‌کنند اما در بین این گزینه‌ها به راستی چه کسی دلسوز واقعی جامعه داوری است و دلش می‌خواهد که داورانی را در این عرصه پرورش دهد که مثل علیرضا فغانی افتخار ملی باشند؟ چند نفر از این افراد برنامه‌ای دارند که چشمه خشک شده داوری را دوباره سیراب کرده و استعدادیابی کنند؟ چه کسی قرار است برنامه‌ای ارائه دهد که داوران بیشتری در سطح ملی پرورش پیدا کرده و باعث افتخار ایران شوند؟ طی این چند سال اخیر چند رئیس آمده که اوضاع و احوال داوری را سامان دهد؟ چیزی تقریباً نزدیک به صفر درصد! هیچ‌کس ساماندهی درستی نداشته است اما تا دلتان بخواهد رؤسا تلاش می‌کنند که خودشان را به خواسته‌های شخصی برسانند و هیچ‌کس افق دید وسیعی در این زمینه نداشته است. در لابه‌لای این ناامیدی‌ها می‌توان کورسوی امیدی داشت به انتخاب دبیر کل جدید که با درایت و دقت بیشتر از گوی انتخابی خود نامی را بیرون آورد که فارغ از هر نوع مصلحت اندیشی به فکر سامان دادن به جامعه‌ای باشد که با حداقل حقوق، بیشترین آسیب را از این فوتبال می‌بینند. می‌توان امیدوار بود رئیسی بیاید که اولویتش در این حرفه استعدادیابی باشد. چند سال دیگر فغانی فرصت داوری دارد یا بیژن حیدری می‌تواند در بازی‌های بزرگ عصای دست کمیته داوران باشد؟ چطور می‌شود که در انتخاب داور دربی آنقدر دست کمیته داوران خالی است که مجبور می‌شوند چندین و چند بار داوری را عوض کنند تا شاید صدای اعتراضات گوش لیگ برتر را کر نکند. در روزهایی که با انتخاب رئیس جدید فدراسیون پنجره تازه‌ای به سمت فوتبال باز شده همه امیدوار به تحول هستند و انتظار می‌رود با انتخاب درست و دور از هرگونه مصلحت اندیشی رئیسی برای کمیته داوران انتخاب شود که با برنامه چند ساله اتفاقی نو را در این جامعه رقم بزند. این روزها نگاه همه به لیست آقای دبیرکل است و نام‌هایی که به زودی از اتاق او فاش می‌شود.