دلالیسم؛ جرم بدون‌مجازات

علی نجفی‌توانا حقوقدان فساد اداری و مالی در جوامع کنونی جهان به‌ویژه جهان سوم از جمله کشور ما به عنوان یک چالش اسف‌بار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی موجب بروز نتایج و تبعات زیان‌بار در هنجارهای اجتماعی شده است. متاسفانه این پدیده از حالت اتفاقی و موضعی خارج و به عنوان یک پدیده ملی باعث تزلزل و تقلیل ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی در جامعه ایران شده است. فساد، تباهی، خسارت، ظلم و درواقع سوءاستفاده از قدرت و امانت توده‌های مردم برای کسب منفعت شخصی یا منافع گروهی تعریف شده است. با توجه به اینکه انسان‌ها اساسا، اگر به درستی هدایت نشوند، نظم‌پذیر و قانونگرا نباشند، بالقوه امکان فساد و بزهکاری را دارند، وجود پدیده فساد که به نوعی در سطح جامعه گستردش پیدا کرده باشد، آن‌هم در سطح کلان و سازمان‌یافته، مسلما همان‌گونه که در یک تعریف ماکیاولی آمده است، تبدیل به جریانی می‌شود که طی آن موازین اخلاقی افراد سست و فضیلت و تقوای آنان به نابودی کشیده می‌شود و همگی در ورطه فساد، آلوده خواهند شد. ، گزارش دهند اما هنوز دلالیسم، قوی‌تر از هر مدیری در جامعه به حاکمیت خود ادامه می‌دهد. آن‌ هم نه حاکمیتی در گستره لیبرالیسم اقتصادی؛ بلکه در چارچوب یک دلالیسم اقتدارگرای استبدادی که هم مردم و هم حاکمیت را دچار مشکل کرده، سلامت هنجاری کشور را به چالش کشیده است. آیا واقعا ملتی که می‌خواهد استقلال خود را حفظ کند، ملتی که شعار حاکمیتش مبارزه با استکبار جهانی است، نباید توان مبارزه با این استکبار اقتصادی داخلی را داشته باشد؟  ادامه صفحه 6