نوروز ملت‌های پارسی زبان

جعفرگلابی روزنامه‌نگار این روزها با وجود کرونا مثل سال‌های گذشته افزون بر ایران حال هوای نوروزی در کشورهای مختلف برقرار است و خصوصا در جغرافیای نفوذ زبان پارسی با وجود فراز و فرودهای کوچک و بزرگ تاریخی و آمد و شد سلسله‌ها و حکومت‌های مختلف هنوز هم نوروز در کشورهای شمالی و شرقی و غربی گرامی داشته می‌شود و فرهنگ پارسی که در اعیادی چون نوروز و چهاشنبه سوری و شب یلدا نمود بیشتری دارد ریشه‌های خود را حفظ کرده است. به عبارت دیگر ایران هنوز برای ملت‌های جدا افتاده از موطن باستانی الهام بخش است. این الهام آفرینی حاصل اقتدار سیاسی گذشته‌های دور نیست، آنچه ایران را جذاب می‌کند و قلب‌ها را در مغناطیس خود قرار می‌دهد از جنس فرهنگ است. فرهنگی که عمارتش را رودکی، خیام، فردوسی، سعدی، حافظ و مولانا ساختند و فربه و مانا کردند چنانکه گویی پس از قرن‌ها و شاید تا ابد زباد و زباران نبیندگزند. این بستر فراهم و این میراث کم نظیر بیش از آنکه نیازمند پاسداری باشد، شایسته بهره برداری است. البته این ادعای بزرگی است ولی به گواه تاریخ هسته فرهنگی ایران از 3حمله بزرگ و خونین  جان سالم بدر برده و خود را حفظ و حتی غنی کرده است. فرهنگی که فقط فردوسی داشته باشد توان برگرداندن توفان‌های بزرگ را داراست و چون خیام، سعدی، مولوی و حافظ پیرامونش فراهم آیند و ابن سینا، سهروردی، بیرونی و ملاصدرا سرشار از حکمت و معرفتش کرده باشند و دانشمندان، ادیبان و غزلسرایان بی‌شمار تا امروز بر گرمای خورشیدش بیفزایند از الهام بخشی و سرزندگی فرو نمی‌ماند. اینها که گفته آمد دمیدن در شیپور ناسیونالیسم کور نیست، می‌شود با تکیه بر یک فرهنگ غنی، ملت‌ها را به هم نزدیک و برای رفاه و سعادت... ادامه صفحه 6