جبران عقب‌افتادگی‌ها با عقد قراردادهای بین‌المللی

محمدرضا خباز نماینده ادوار مجلس بزرگترین عامل رشد برای هر کشور از بُعد اقتصادی، عامل سرمایه‌گذاری است به این معنی که بدون سرمایه‌گذاری، احتمال رشد بسیار پائین است. چون باید با بکار بردن سرمایه، اشتغال بوجود آورد، اراده ملی را افزایش داد، تولید را بالا برد و بعد از افزایش تولید، طبیعتا جی دی پی کشور افزایش پیدا خواهد کرد. اما ما اکنون در شرایطی هستیم که هنوز نمی‌توانیم سهمیه نفت خودمان را به فروش برسانیم و پول هر آنچه فروختیم را هم نتوانستیم دریافت کنیم. همان تحریمی که تندروهای داخلی بر مردم تحمیل کردند و گفتند شورای امنیت آنقدر قطعنامه علیه ما صادرکند تا قطعنامه‌دانش پُر شود! آن حرف نابجا و تصمیم غلط و دشمن‌تراشی بی‌مورد و آن انقلابی‌نمایی بی‌دلیل و حمایت‌های غیرقابل قبول از آن دولت، امروز هنوز گریبان کشور را گرفته. از آنجا که بخشی از این قرارداد در فضای مجازی منتشر شده آن را تورقی کردم. طبیعی است در یک قرارداد هر دو کشور منافع دارند. در حقیقت صدقه نیست که تنها یک طرف منتفع شود گرچه در صدقه هم دو طرف منافع دارند. گیرنده منافع دنیوی و صدقه دهنده هم منافع اخروی ولی اگر قرارداد بین دو کشور مسالمت‌آمیز باشد، هر دو به سود می‌رسند. در این قرارداد ظرف 25 سال قرار است که دو طرف تعهداتی به هم دهند. امری که در دنیا رسم است و البته باید حتما چارچوب‌های حقوقی آن توسط ایران محکم شود و راه‌ها و روزنه‌های فرار احتمالی که ممکن است طرف قرارداد بتواند روزی زیرش بزند کاملا بسته و طوری نشود چنانچه دولت چین عوض شد یا به هر دلیلی حزب چین ظرف 25 سال تغییر کرد، به منافع ملی ما لطمه وارد شود. البته آنها هم اشتیاق زیادی برای سرمایه‌گذاری در ایران دارند که به دلیل ارزانی انرژی و مزد کارگر است. اگر به 40 سال پیش برگردیم، اقتصاد چین اقتصادی دولتی و مارکسیستی بود ولی در زمانی که ما یکی، دو میلیارد دلار در سال بیشتر قبل از تحریم‌ها نمی‌توانستیم سرمایه‌گذاری خارجی جذب کنیم، چین در بعضی سال‌ها 560 میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب می‌کرد. چین درهای بسته کمونیستی را باز و به سرمایه‌گذاران خارجی اجازه ورود به داخل کشور داد تا جمعیت یک میلیارد و 400 میلیونی را به اشتغال وادار کند. بدین ترتیب وقتی اروپا حدود 3 الی 4 درصد رشد اقتصادی داشت، چین برای سال‌های متمادی بالای 10 درصد رشد اقتصادی را تجربه کرد و اکنون دارد تلاش می‌کند تا اقتصاد اول دنیا شود. این قرارداد را کار پسندیده و عاقلانه‌ای می‌دانم و البته به این معنا نیست که وقتی با چین قرارداد تنظیم کردیم از قرارداد با آمریکا و اروپا مستغنی هستیم. به غیر از اسرائیل که استثناست، ما باید تلاش کنیم تا با همه دنیا روابط حسنه‌ای داشته باشیم. عده‌ای که در داخل کشور مطالعه‌نکرده، فکر می‌کنند هرکشوری با ما قرارداد بست، استثماری است! افکار خام و نپخته‌ای دارند. یقینا ما باید در قراردادهایمان جوانب احتیاط را رعایت کرده ولی به چین تنها نیز بسنده نکنیم. هرچند ارتباط تنها با چین خوشایند این کشور است ولی ما باید منافع ملی خودمان را درنظر بگیریم. علاوه بر چین با هند و ژاپن و کشورهای همسایه خودمان، بالاخص 15 کشوری که همسایه هستیم و همچنین اروپا و آمریکا که باید تلاش کنیم روابطمان را حسنه کنیم، ارتباطی مسالمت‌آمیز داشته باشیم تا این عقب‌افتادگی‌های مزمن و جانکاهی که امروز از نظر اقتصادی مردم عزیز کشورمان را رنج می‌دهد، جبران کنیم. سخن یکی از اعضای هیات‌رئیسه مجلس مبنی بر اینکه ماهیگیران ما با تورهای ماهیگیری توان صید زیردریایی‌ها دارند، دل‌خوش‌کنک و مضر برای کشور است که آثار منفی به بار می‌آورد. ما باید سیاست بسیار خوب دولت آقای خاتمی تحت عنوان سیاست تنش‌زدایی را مجددا در کشور راه بیندازیم. ما با جایی دعوا نداریم مگر اینکه به ما حمله کنند که در این صورت عقل سلیم حکم می‌کند مقابله کنیم وگرنه ما نباید مدعی دعوا باشیم اما تندروهایی که در خیلی جاها حاکمیت دارند و تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر هستند هنوز بر آتش جنگ یا بنزین می‌ریزند یا فوت می‌کنند تا شعله‌ور شود. رشد آنها در درگیری است و جیب‌هایشان را زمانی می‌توانند پُر کنند که تولید در کشور پائین و قیمت‌ها چندگانه باشد که به تعبیری همانا کاسبان تحریم هستند و از راه تحریم ارتزاق می‌کنند ولی اینکه استخوان‌های مردم زیر بار تحریم شکست و خیلی از خانواده‌ها متلاشی شد و گرفتاری‌ها و نابسامانی‌ها به دلیل تحریم‌ها رخ داد را درنظر نمی‌گیرند. تمام روزنه‌های سوءاستفاده قرارداد بعد از امضاء در مجلس با یاری نمایندگان بسته خواهد شد تا یک قرارداد محکم بین‌المللی تنظیم و تصویب شود و آثار و برکاتش برای کشور به ارمغان آید.