بحث دیگر استفاده از ظرفیت بورس است. با توجه به شرایطی که بر اقتصاد کشور حاکم است، شاید فعالیت در بازارهای مالی اولین گزینهای باشد که به ذهن هر کارفرمایی خطور می کند، زیرا بورس فقط سود تولید را می دهد و بهره مالکانه از سر تولید برداشته می شود، همچنین فعالیت در بورس اولین گزینه برای نیروی انسانی است که در نتیجه تعطیلی بنگاه اقتصادی بیکار شده است.

از سوی دیگر در شرکتهای تولیدی راکد، منابع مالی وجود دارد که بدون استفاده مانده و در صورت فعال کردن آن، می توان به آینده اقتصاد کشور امیدوار بود. البته این منابع مالی راکد بدلیل ناتوانی در فعال کردن بنگاه اقتصادی راکد شده که شاید بتوان به بازارهای موازی تزریق کرد. به عنوان مثال ازجمله بازارهای موازی که می تواند بستر این منابع مالی باشد، بازار مسکن به عنوان یک بازار سالم برای اقتصاد کشور است. هر چند بازارهای دیگری همچون دلار و سکه نیز وجود دارد، اما بحث بر سر بازارهایی است که اقتصاد را متحول می کند نه بازارهایی که اقتصاد را زمینگیر می کند. متاسفانه بازارهای سالم همچون مسکن نیز دچار بحران می شوند و احتمال رکود می رود.

بحث دیگر اینکه بازارهایی همچون مسکن دیربازده و دیرنقدشونده است، بنابراین برای کسانی که بدنبال بازارهای آنی هستند، بازارهای مالی داخلی و خارجی همچون بورس میتواند جایگزین مناسبی باشد. نتیجه آنکه بهتر است بورس به صورت هدفمند به سوی حمایت از بنگاههای اقتصادی حرکت کند و بنگاههای اقتصادی که بدنبال نقدینگی هستند، بهتر است از ظرفیت بورس استفاده کنند.