هواداران سیتی و پاریس را به رسمیت بشناسید!

رسول مجیدی     @Rasoulmajidi   مهم‌ترین بازی امشب فوتبال جهان در پارک دو پرانس پاریس برگزار می‌شود. بین تیم‌های پاری سن ژرمن و منچسترسیتی. ۲ تیمی که سال‌هاست سودای قهرمانی در لیگ قهرمانان دارند و به آن نمی‌رسند. پاریسی‌ها فصل پیش با توخل آلمانی به فینال هم رسیدند اما عاقبت مغلوب بایرن قدرتمند شدند و حالا این‌بار با به خدمت گرفتن پوچتینو (مربی‌ای که خودش ۲ سال پیش با تاتنهام به فینال رسید و باخت) و حذف آلمانی‌ها در مرحله قبل، می‌خواهند دوباره طعم حضور در فینال و این‌بار قهرمانی را بچشند. در آنسو پپ گواردیولا موفق شد بالاخره طلسم‌شکنی کند و با تیم سیتی به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان برسد. سابق بر این او همیشه در ایستگاه ۱/۴ نهایی با این تیم از مسابقات حذف می‌شد. پپ البته برخلاف پوچتینو قبلاً به فینال لیگ قهرمانان رسیده و اتفاقاً ۲ بار قهرمان هم شده (هر ۲ با بارسلونا و آخری در سال ۲۰۱۱). با این همه ۱۰ سال از آخرین قهرمانی یکی از برترین مربیان تاریخ فوتبال جهان می‌گذرد. او در این سال‌ها جام‌های رنگارنگی را در فوتبال آلمان و انگلیس گرفته اما فتح لیگ قهرمانان برایش میسر نشده تا منتقدینش همیشه این ماجرا را بر سرش بکوبند. قاعدتاً بازی امشب بین ۲ تیم که در دهه گذشته سرمایه گذاری زیادی کرده‌اند تا لیگ قهرمانان را برای خود کنند حسابی جذاب خواهد بود اما چیزی که در اینجا می‌خواهم درباره‌اش بنویسم درباره طرفداران این ۲ تیم است. سال‌هاست که طرفداران سیتی و پاری سن‌ژرمن از سوی هواداران قدیمی به رسمیت شناخته نمی‌شوند. به حساب نمی‌آیند. احترام ندارند. قدیمی‌ها می‌گویند این ۲ تیم تا دو دهه پیش جایی در فوتبال دنیا نداشتند و تاریخ و فلسفه ندارند. طرفداران‌شان را مشتی بچه می‌دانند که هیچ‌وقت شکوه و عظمت تیم‌های ریشه‌دار را ندیده‌اند. آنها را تازه به دوران رسیده می‌دانند و مسخره می‌کنند اما واقعیت این است که مگر اکثر طرفداران منچستر یونایند در زمان سرالکس فرگوسن کبیر عاشق این باشگاه نشده‌اند؟ در اواخر دهه ۹۰ و اوایل قرن بیست و یکم که منچستر مدام قهرمان می‌شد و افتخارات زیادی کسب می‌کرد؟ یا مگر میلانی‌های قدیمی در اواخر دهه ۸۰ که تیم‌شان در اروپا رقیب نداشت میلانی نشدند؟ رئالی‌ها چه؟ لیورپولی‌های قدیمی چه؟ این حق نسل جدید است که طرفدار تیمی شود که در حال بزرگی‌ست. چه کسی می‌گوید سیتی و پاری سن ژرمن این سال‌ها ضعیف بوده‌اند. گناه نسلی که می‌بیند منچسترسیتی در لیگ جزیره رقیب ندارد چیست؟ مگر اکثر هواداران چلسی در بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ که آبراموویچ روی باشگاه سرمایه‌گذاری کرد و مورینیو را به لندن آورد طرفدار تیم‌شان نشدند؟ تا قبل از این چلسی به زحمت می‌توانست در جمع ۴ تیم قرار بگیرد و بعد به یکباره تبدیل شد به یکی از مدعیان درجه یک انگلیس و اروپا. البته همه این انتقاداتی که این روزها به هواداران پی‌اس‌جی و سیتی می‌شود به هواداران چلسی هم می‌شد اما حالا با گذشت چیزی نزدیک به دو دهه، بیشتر قدیمی‌ها هواداران چلسی را پذیرفته‌اند. شاید بهتر باشد تاریخ تکرار نشود و این‌بار زودتر هواداران جهانی منچستر سیتی و پی‌اس جی به رسمیت شناخته شوند. نسل جدید چرا باید طرفدار آرسنالی شود که در آرزوی لیگ قهرمانان می‌سوزد اما زمانی در لیگ برتر مدعی اول بوده؟ آنها قاعدتاً ترجیح می‌دهند طرفدار تیمی شوند که الان مدعی لیگ برتر است.