برای نه «به خشونت»

امید جهانشاهی‪-‬ همه جای جهان تجمعی خودجوش در اعتراض به اسرائیل شکل گرفته است. این همه اجتماع مدنی و مردمی به روشنی نشان می‌دهد که تظاهرات خودجوشند و متکی به وجدان‌های بیدار. این موج خودجوش شرق تا غرب را دربرگرفته است: اردنی‌ها در مقابل بنای یادبود شهدا در دره اردن در نزدیکی مرز کرانه باختری تجمع کردند و گروهی از لبنانی‌ها به مرز فلسطین رفتند. یمن و عراق و ترکیه اجتماع‌هایی پرشور را رقم زدند. بجز همسایگان، شهروندانی از یونان و آلمان و انگلستان و فرانسه هم تظاهرات اعتراضی داشتند و تا قاره دور یعنی آمریکای لاتین که از سه کشور آرژانتین شیلی و ونزوئلا تصاویری از نه به اسرائیل مخابره شد و از آنسو، سیدنی استرالیا، تا بوستون آمریکا که پرچم اسرائیل را هم به آتش کشیدند تا تگزاس که جولان رقص پرچمهای فلسطین بود در میان انبوه جمعیت مسلمان و غیر مسلمان.
این اعتراضات حکومتی، دولتی و دستوری نیستند. آنچه آن‌ها را سامانمند می‌کند و به سرانجام می‌رساند، همه نهادهای مدنی و مردم نهادند. نهادهایی که از جمله کارکردهایشان انعکاس صدای گروه‌های مختلف کوچک و بزرگ شهروندان است. نهادهای مردم نهاد و مدنی هستند که امکان طرح سوال، بیان خواسته و یا اعتراض را به گروه‌های مختلف مردم می‌دهند. بدون آن‌ها جامعه دچار لکنت است. نمی‌تواند بگوید من حامی محیط زیستم. من می‌خواهم سهمی داشته باشم در کمک به فقرا، در کاستن از این درد مشترک. من می‌خواهم کاری کنم برای حفظ روستاها و رودخانه‌ها. من عصبانی‌ام از تبعیض. من معترضم به این گرانی و فساد. همچنانکه من معترضم به جنایت و غصب و این حملات گسترده اسرائیل به غزه و کشتار مردم بی‌دفاع. راه صدای صادقانه و صریح مردم جز از طریق نهادهای مردمی و مدنی نیست. این امکان که مخدوش باشد روح ضد خشونت و روحیه مظلوم مداری مردم ما هم آنچنان که هست و باید خود را نشان نمی‌دهد. روح ایرانی ریشه در مهر و داد دارد. اهل مدارا و مروت است و عمیقاً ضد خشونت و از بمب داعش و بمباران اسرائیل بیزار. بجای تریبون‌های سیاست، بنشانیم نهادهای مدنی؛ ایرانی سرسبزتر و سرافرازتر خواهیم داشت.